ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΠΡΩΗΝ ΣΑΤΑΝΙΣΤΩΝ…

____________Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ_____________
Ο Κώστας ήλθε σε μας να ζητήσει βοήθεια. Ταυτόχρονα ήθελε να μιλήσει, να προειδοποιήσει τους νέους για την απειλή του σατανισμού. Όμως βρισκόταν σε σύγχυση. Δεν μπορούσαμε ν’ αναλάβουμε την ευθύνη• έπρεπε πρώτα ο ίδιος να βρει τον εαυτό του, να ενταχθεί στην κοινωνία αγάπης του Χριστού και ύστερα να το κάνει με τη χάρη του Θεού, όχι χωρίς αυτή. Γι’ αυτό προτιμήσαμε τη συνομιλία σε μαγνητόφωνο, την οποία παραθέτουμε στη συνέχεια. Έγινε σε δύο συναντήσεις μας, κατά τα τέλη του Ιανουαρίου 1994. Παραθέτουμε αυτή τη συνομιλία χωρίς να είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε την πραγματικότητα από τη φαντασία, το στοιχείο της οποίας δεν μπορούμε να αποκλείσουμε.

– Άρχισα να ασχολούμαι με την παραψυχολογία και τον πνευματισμό σε ηλικία 14 ετών, όταν έφυγα Από το σπίτι μου.
– Γιατί έφυγες;
– Προβλήματα οικογενειακά, από τη μητέρα μου, τον πατέρα μου, αναγκάστηκα κι έφυγα κι ήλθα στην Αθήνα.
— Εδώ στην Αθήνα τι ζητούσες;
— Είπα ότι θα βρω κάτι καλύτερο. Προσπάθησα να βρω δουλειά, δεν βρήκα. Τα νεύρα μου αρχίσανε να σπάνε• προσπάθησα με κάποιο τρόπο να γλιτώσω, δεν μπόρεσα.
— Πώς έμπλεξες με τους κύκλους του αποκρυφισμού;
— Στην αρχή ήμουνα στην Ομόνοια, εκεί γνώρισα κάποιους φίλους, από κει σιγά σιγά προχώρησα, μετά από διάφορα βιβλία, μυήθηκα…
— Μυήθηκες, πού;
— Ήταν τότε οι εωσφοριστές, πιστεύανε δηλαδή στο Διάβολο σαν ένα αντικείμενο Θεό, όχι ο Θεός πού καταδικάζει, απλά ο αδικημένος θεός.
— Και πώς σε πλησίασαν;
— Μου υποσχεθήκαν χρήματα, πλούτη, δόξα, να μην έχω ανάγκη από κανέναν. Σιγά σιγά, κέρδιζα κάτι από αυτά, άρχισα να καταλαβαίνω ότι υπάρχει κέρδος εκεί πάνω. Πίστευσα και γω στο σατανισμό, ασχολήθηκα πιο πολύ τότε• και από μόνος μου και με τη βοήθεια άλλων.
— Ήταν μεγάλη εκείνη η ομάδα;
— Ήταν τότε γύρω στα 120 άτομα.
— Νέοι;
— Νέοι. Νέοι και μεγάλης ηλικίας.
– Είχανε κάποιες διασυνδέσεις έξω από την Αθήνα;
— Από ότι ήξερα εγώ, όχι. Μόνο το μεγάλο κεφάλι ήτανε στην Αγγλία, στη μαύρη εκκλησία πού λένε. Με πείσανε, μπήκα σε κάποια οργάνωση. Στην αρχή σαν βοηθός, μετά σαν τελετάρχης, μετά σαν αρχιερέας. Αργότερα κατάλαβα πώς αν κάνω κάτι μόνος μου, και με βοηθήσανε και άτομα από εκεί μέσα, να κάνω δικιά μου (σατανιστική) εκκλησία, να μπορέσω να τραβήξω πιο πολύ κόσμο, να τραβήξω νεολαία με το μέρος μας, να πάρουμε δύναμη, να δυναμώσουμε, θα είχα πιο πολλά οφέλη, και πνευματικά, όπως λέγανε, και ηθικά και οικονομικά…
— Πόσο καιρό έμεινες μαζί τους, μέχρι πού αποφάσισες να κάνεις δική σου ομάδα;
— Ενάμιση χρόνο.
— Μπήκες λοιπόν στην πρώτη ομάδα. Όμως ανεξαρτητοποιήθηκες• διαφωνήσατε; τι ακριβώς συνέβη;
— Όχι, απλά κατάλαβα ότι αυτό πού γινότανε δεν ήτανε σωστό και είδα ότι αρχίσανε τα καινούργια τα μέλη να παίρνουνε λάθος δρόμο, διαφορετικό από αυτόν πού είχα χαράξει εγώ τότε. Αποκόπηκα, γιατί με πλησίασε κάποιο από αυτά τα άτομα και μού είπε ότι, αν θέλω να πετύχω στη ζωή μου και να κάνω κάτι καινούργιο, έπρεπε να στρατολογήσω καινούργια μέλη. Και εφ’ όσον είδανε πώς εγώ μπορούσα να το κάνω αυτό, είχα τη δύναμη να το κάνω, με βοηθήσανε τότε και οικονομικά και ψυχικά ας πούμε, μού δώσανε θάρρος, μού δώσανε τα πρώτα βήματα και τότε το έκανα, και ξεκίνησα μόνος μου και έφτασα τα 25 άτομα…
– Επομένως χώρισες ήσυχα από την πρώτη ομάδα;
– Όχι ακριβώς ήσυχα• είχα το κυνήγι, το φόβο μήπως μού κάνουνε κάτι, άλλα είχα και τις πλάτες, είχα άτομα από κει μέσα δηλαδή, τα οποία ανάφερα προηγουμένως, πού με βοηθήσανε κι ήτανε αυτοί πού παίξανε το ρόλο του συμβιβαστή.
– Αυτή ή ομάδα είχε κι ένα δικό της τελετουργικό ένα δικό της κανονισμό, τί διέφερε από την προηγούμενη;
— Διέφερε από τις προηγούμενες, διότι ήτανε πιο ήσυχη, δηλαδή δεν κάνανε τα πράγματα, δεν κάνανε δηλαδή ανθρωποθυσίες, ας το πούμε έτσι, δεν είχανε σκοπό ποτέ να κάνουνε ανθρωποθυσίες, θέλανε μόνο να χρησιμοποιηθούνε, νομίζανε δηλαδή, νομίζανε και νομίζουνε ακόμη ότι χρησιμοποιούν το Σατανά. Δεν είχανε κάνει ανθρωποθυσίες, κάνανε όμως θυσίες ζώων, πίνανε το ίδιο τους το αίμα, εξακολουθούσαν βέβαια να ζούνε, χωρίς να σκοτώνουνε ανθρώπους, άλλα πίνανε το ίδιο τους το αίμα, όπως κάναμε και μείς αργότερα στην καινούργια ομάδα.
— Εσείς, τι τελετουργικό είχατε;
— Το τελετουργικό το δικό μας ήτανε καθαρά ας πούμε… κάναμε αυτά πού κάναμε, κάναμε σεξουαλική μαγεία, προσπαθούσαμε με κάποιες λειτουργίες, με κάποιες τελετές να δυναμώσουμε, ας πούμε, το πνευματικό μας επίπεδο, να γίνουμε πιο έξυπνοι, να πάρουμε δύναμη…
— Τί είδους τελετουργίες κάνατε;
— Οι τελετουργίες πού κάναμε εμείς ήτανε σεξουαλικές περισσότερο και από κει και πέρα επικλήσεις σε διάφορα πνεύματα, είτε κακά είτε σε άτομα, φίλους πού είχανε πεθάνει, θέλαμε δηλαδή να ξεκινήσουμε, ξεκινήσαμε σαν μία ομάδα ναι μεν σατανιστική, άλλα θέλαμε μετά να βγούμε στον κόσμο και να πούμε ότι εδώ είμαστε εμείς και μπορούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους, δηλαδή θέλαμε να κάνουμε μία αδελφότητα, ή οποία μέσα από τη μαύρη μαγεία να καταφέρει να βοηθήσει τους ανθρώπους. Κάτι όμως πού δεν το πετύχαμε, δεν το καταφέραμε, γιατί αντί να υποτάξουμε εμείς το Σατανά, μας υπέταξε ό ίδιος ο Σατανάς. Νομίσαμε δηλαδή ότι θα τον κερδίσουμε εμείς.
– Εσύ ίδρυσες μια νέα ομάδα. Υπάρχει ακόμη;
– Εγώ έφυγα από αυτή την ομάδα πριν από πέντε χρόνια.
– Υπάρχει αυτή ή ομάδα ακόμη;
– Αν υπάρχει, δεν μπορώ να πω με σιγουριά- αν υπάρχει, θα έχουνε αλλάξει τοποθεσία, νομίζω ότι πολύ λίγα άτομα από τους παλιούς θα είναι εκεί, από αυτούς δηλαδή πού ήξερα εγώ τότε.

εμπειρίες

Όπως αναφέρθηκε, ό Κώστας δεν δεχόταν εγκληματικές πράξεις στις τελετουργίες, όπως είναι οι ανθρωποθυσίες, ούτε συμμετείχε σε τέτοιου είδους εγκλήματα. Όμως οι εμπειρίες του ήταν συγκλονιστικές και συνεχίζουν να τον τυραννούν. Γι’ αυτό και πριν απαντήσει σε τέτοιου είδους ερωτήσεις συγκλονιζόταν από ένα ισχυρό τρέμουλο. Ας δούμε όμως τί είπε στη συζήτηση μας:
– Κώστα, πες μου, ποιες ήτανε οι εμπειρίες σου μέσα στην σατανιστική ομάδα;
– Τότε πού ήμουνα εκεί ήτανε καλές (τρέμουλο)• τώρα πού άρχισα να συνειδητοποιώ τί γίνεται, βλέπω ότι ήτανε πολύ κακές.
– Ποιες εμπειρίες ένιωθες τότε πώς είναι καλές και τώρα τις νιώθεις κακές.
– (Τρέμουλο). Γενικά για μας τότε ήτανε καλά το να έχουμε χρήματα, να πίνουμε, να γλεντάμε, να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να μη μας ελέγχει κανένας, να τους
έχουμε εμείς…
– Τα χρήματα πού τα βρίσκατε;
— Μας δίνανε.
— Ποιοί σας δίνανε;
– Διάφορα άτομα από τα μεγάλα κεφάλια, από τα τότε μεγάλα κεφάλια.
– Μεγάλα κεφάλια, δηλαδή;
— Ανώτεροι στο βαθμό από μας.
– Ανώτεροι μέσα στην ιεραρχία. Που Βρίσκανε τα χρήματα;
– Δεν μιλάγανε γι’ αυτό. Πολλοί απ’ αυτούς είχανε χρήματα…
– Σας δίνανε χρήματα. Με ποιο αντάλλαγμα, τί τους δίνατε εσείς;
– (Τρέμουλο). Τότε κάναμε, βρίσκαμε γυναίκες, κοπέλες νεαρής ηλικίας και τις πηγαίναμε σ’ αυτούς, κάνανε έρωτα και διάφορα τέτοια.
– Γινόντανε μαύρες λειτουργίες με θυσία της παρθενίας μιας κοπέλας, ή τί;
— Γινότανε. Αυτό ήταν πάνω σε σεξουαλική μαγεία- αυτό γινότανε και γίνεται και θα γίνεται, μέχρι να εξαλειφτούνε.
— Είπες πως θέλατε να βοηθήσετε, να έχετε και ηθικά οφέλη, επομένως το κίνητρο ήταν θετικό• πήγαινες για κάτι καλό;
— Με τα λεγόμενα τους, ναι, πήγαινα για καλό, ότι θα περνώ ζωή χαρισάμενη, αλλά πνευματικά ήμουνα πάντα ένα ράκος, όπως είχα φθάση σε ένα σημείο να είμαι, παρ’ ότι είχα φτιάξει δικιά μου εκκλησία κι ήμουνα εγώ αρχηγός, ήμουν ένα ράκος. Δεν έκανα πραγματικά αυτό πού ήθελα εγώ, δεν κέρδιζα αυτό πού ήθελα εγώ, κέρδιζα αυτό πού ήθελαν κάποιοι άλλοι.
— Κάποιοι άλλοι, ποιοί;
– Ανώτερα κεφάλια με πιο μεγαλύτερο βαθμό.
— Συγκεκριμένα;
– Συγκεκριμένα, πιο μεγάλοι σε ηλικία, οι οποίοι ήτανε σε κάποια μεγάλη οργάνωση, κεφάλια πού είναι και μέσα στο ίδιο το…
– Οργάνωση σατανιστική;
– Μιλάμε πάντα για σατανιστική.
– Στην ομάδα πού εντάχθηκες έπρεπε να υπογράψεις κανένα συμβόλαιο;
– Ακριβώς. Υπάρχουν δύο συμβόλαια. Ένα συμβόλαιο, το ότι παραδίδω την πίστη μου σ’ αυτόν, και το συμβόλαιο της ψυχής.
– Είχες υπογράψει και τα δύο συμβόλαια;
– Ευτυχώς είχα υπογράψει το ένα συμβόλαιο. Ευτυχώς!
– Ναι, όταν υπέγραψες αυτό το χαρτί, ενώπιον τίνος το έκανες, ποιο πρόσωπο ήταν κοντά σου, τρόπον τινά εξουσιοδοτημένο από τον Σατανά;
– Ήταν ο αρχιερέας της μεγάλης μαύρης εκκλησίας (στην Αγγλία).
– Επομένως αυτό πού συνέβη εδώ, έχει άμεση σχέση μ’ αυτό πού συμβαίνει στην Αγγλία;
– Ακριβώς, όπως είναι και ή μασονική στοά. Δεν είναι καθαρά ελληνική, παίρνει γραμμές από άλλου…
– Όταν υπέγραψες αυτό το συμβόλαιο, τι σου ζητήθηκε, τι συνέπεια είχε στην πιο πέρα ζωή σου;
– Να πετάξω κάθε τι το χριστιανικό από πάνω μου, τη σκέψη, να αποστρέφομαι γενικά τους χριστιανούς, να νιώθω μίσος για τους χριστιανούς, ενώπιον
Διαβόλου να εξευτελίσω τα ιερά και τα όσια, είτε εικόνες ήτανε, είτε βιβλία, είτε το σταυρό τον ίδιο! και ξευτελισμός της δικής μου ψυχής. Του σώματος δεν μπορώ να πω, δεν μού ζητήσανε δηλαδή κάτι τέτοιο. Ήθελαν να με προωθήσουνε για κάτι πιο πάνω. Αν γινότανε αυτό, θα χάνανε. Με κράτησαν 100% άνδρα ώστε να ελέγχω. Να έχω ξεκάθαρο μυαλό και να μπορώ να ελέγχω, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, όχι.

— Δηλαδή τι συνέβη;
— Πάνω στον όρο της μύησης, πρέπει το άτομο αυτό να γίνει… να παραδώσει δηλαδή την ψυχή και το σώμα του στο Σατανά.
— Δηλαδή το σώμα του με ακόλαστες πράξεις;
— Ακριβώς. Τώρα για τα άτομα ας πούμε, για τους πιστούς εκεί πού προορίζονται για ανώτερα αξιώματα, δεν ζητάνε κάτι τέτοιο. Το μόνο πού ζητάνε είναι η παράδοση της ψυχής, του αίματος…
— Της ψυχής και του αίματος, με ποιόν τρόπο;
— Αποκλειστική πίστη στο Δαίμονα.
— Με την ομολογία;
— Ακριβώς, με την ομολογία.
— Εκεί οι τελετές είχαν ως στόχο από το ένα μέρος την άντληση δυνάμεως, από το άλλο μέρος όμως τον εξευτελισμό και τη γελοιοποίηση της χριστιανικής πίστεως, ή όχι;
— Μα ο σατανισμός εκεί πέρα στρέφεται. Γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια ρίχτηκε, μάλλον μπορώ να πω ριχτήκαμε, όπως ρίχτηκα και γώ τότε, στη δίωξη του χριστιανισμού. Μέχρι πριν από είκοσι χρόνια περίπου δεν είχαν κυνηγήσει την Ορθόδοξη Εκκλησία, κυνηγούσανε την Εκκλησία άλλου. Εδώ και είκοσι χρόνια χτυπάνε την Ορθόδοξη Εκκλησία…
— Έχεις δει να γίνονται φόνοι;
— Σε φόνους δεν έχω συμμετάσχει, έχω συμμετάσχει σε θυσίες με ζώα όμως.
— Μωρά παιδιά; Ξέρεις να γίνονται θυσίες βρεφών;
— Γίνονται και μέχρι πριν από μικρό χρονικό διάστημα, δεν ξέρω, έχω πάψει ν’ ασχολούμαι.
— Έχεις ακούσει για νεαρές κοπέλες, πού γεννούν μωρά, χωρίς να γίνεται αντιληπτό, ειδικά για τέτοιες θυσίες;
— Οι λεγόμενες μητέρες, οι μάνες.
— Συμβαίνουν αυτά στη χώρα μας;
— Συμβαίνουν στη χώρα μας, άλλα πριν από 3-4 χρόνια, απ’ ότι νομίζω, δεν έχω ακούσει, γιατί έχω σταματήσει εγώ τώρα, πρέπει να το έχουνε σταματήσει αυτό από ότι νομίζω, δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο τώρα τελευταία από τους κύκλους. Παλιά υπήρχανε, βρίσκανε νεαρές κοπέλες, πού τις πληρώνανε κι ένα εκατομμύριο κι ενάμισι ή τις κάνανε πλύση εγκεφάλου και τις κρατάγανε με δικούς τους γιατρούς. Κάνανε τα μωρά και τα μωρά θυσιαζόντουσαν, είτε αγόρια ήτανε είτε κορίτσια. Πιο πολύ όμως προτιμούσανε τα κορίτσια, γιατί το αγνό το αίμα είναι και το καλό πού λένε!.
Για το ίδιο θέμα ο Κώστας ανέφερε στη δεύτερη συνάντηση μας:
— Κορίτσια τα οποία είτε τους δίνανε στέγη είτε από κορίτσια πού εξαφανιζόταν, λέγανε ότι εξαφανιζόταν, όχι καλά στο μυαλό τους, γυναίκες πάντα, τις οποίες με κάποιο τρόπο τις παίρνανε σε ένα σπίτι, σε κάποιο, ας πούμε ίδρυμα, κάνανε αυτά πού κάνανε τα αίσχη πάνω τους… είχανε γιατρούς ξένους, δικούς τους γιατρούς, γεννούσανε κι όταν διαλέγανε, τα κοριτσάκια πιο πολύ, τα αγοράκια, όταν τα βλέπανε γερά τα κρατούσανε για άλλους λόγους, θυσιάζανε τα κοριτσάκια.
Εγώ προσωπικά, πρέπει να το πω κι’ αυτό, έχω τύχει όχι σε θυσία, φέρανε κάποτε σ’ ένα δισκοπότηρο αίμα, είχανε φέρει κάποια γυναίκα από έξω, μεγάλης ηλικίας, και μετά από κάποια τελετή πού πήραμε μέρος και κάποιο όργιο, λούσαμε γενικά αυτή τη γυναίκα με το αίμα. Σε μισή ώρα μετά, ήτανε σαν να είδαμε μπροστά μας το Σατανά…
— Ωστόσο είχατε πάρει και ναρκωτικά, όταν το είδατε αυτό έτσι δεν είναι;
— Δεν είχα πάρει ναρκωτικά• ναρκωτικά παίρναμε ή πριν ή μετά. Εμείς στον βαθμό αυτόν πού ήμασταν, πλέον είχε μπει στο υποσυνείδητο μας, όταν κάναμε κάτι και θόλωνε απότομα το μυαλό μας, δηλαδή όταν θέλαμε να δούμε κάτι, αυτή τη στιγμή το βλέπαμε, με μία αυτοσυγκέντρωση το βλέπαμε, είχε πλέον το μυαλό μας, θολώσει, είχε ποτιστεί από σκέψεις και καταστάσεις κι όποια στιγμή θέλαμε να δούμε κάτι το βλέπαμε.
— Πες μου, ποιο είναι το μεμπτό στα τελετουργικά πού εσύ έζησες πριν αποχωριστείς από την πρώτη ομάδα- τα σεξουαλικά όργια; τι δεν θεωρείς πρέπον;
— Γενικά στο θέμα της μαγείας τίποτα από όσα γίνονται δεν είναι πρέπον. Δηλαδή αυτή τη στιγμή πού μπορώ να πω ότι έχω καθαρό μυαλό κι έχω συνειδητοποιήσει δύο τρία πράματα και μπορώ να πω πλέον σαν λογικός άνθρωπος, δεν είναι πρέπον ούτε η σεξουαλική μαγεία ούτε γενικά όλη η λειτουργία πού γίνεται εκεί. Και να πω και κάτι άλλο, πες ότι ο σατανισμός είναι αναγνωρισμένος αυτή τη στιγμή, όπως στην Αμερική. Στην Αμερική είναι αναγνωρισμένος ο σατανισμός• το κράτος το ίδιο το ευλογεί στην Αμερική και πολύ φοβάμαι ότι και στην Ελλάδα θα το κάνουμε, πολύ το φοβάμαι, γιατί έχουνε άτομα επάνω, τα οποία τα προσκυνάμε.

— Απάνω που;
— Άτομα τού σατανισμού έχουνε πιάσει γερά πόστα…
— Είπες πως οι πιστοί του Σατανά τάζουνε σ’ αυτόν κάθε φορά πράγματα. Τι εννοείς;
— Τάζουνε συγκεκριμένη ημέρα. Όταν θέλουνε κάτι θα καλέσουνε το Σατανά ή κάποιον άλλο δαίμονα θα του προσφέρουνε κάτι και από εκεί και πέρα αρχίζουν να βρίζουνε το Χριστό, βρίζουνε γενικά τα θεια κι, απαρνιούνται τα πάντα και εκείνη τη στιγμή το γράφουν κι αυτό με το αίμα τους. Είναι και διάφορα πράγματα πού αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να τα πω, αύτη στιγμή δεν είμαι εγώ έτοιμος να τα πω.
— Βλάσφημα ή επικίνδυνα;
— Και βλάσφημα και επικίνδυνα.
— Προς την κατεύθυνση την εγκληματική;
— Ακριβώς.
— Δηλαδή υπόσχονται ότι κατά καιρούς ή κατά τις πανσελήνους θα θυσιάσουν ένα παιδί;
— Κοιτάξτε, όταν κάποιος ζητάει κάτι από το δαίμονα, του υπόσχεται και κάτι ανάλογο. Δηλαδή αν θέλουν για παράδειγμα περιουσία, μαγική δύναμη, τότε
υπόσχεται θυσία… Όσο πιο μικρό είναι το ζητούμενο, τόσο πιο μικρό είναι και το τίμημα πού θα πληρώσει. Αλλά όταν κάποιος ζητήσει για τον εαυτό του ή την οικογένεια του, για κάποιο δικό του άτομο κάτι, να μπορεί να επιβάλλεται στους άλλους, αυτό που θα προσφέρει είναι η θυσία άνθρωπου και συνήθως κοριτσιού.
— Έχεις ακούσει διηγήσεις από άλλους μέσα στο χώρο του σατανισμού για τέτοιες θυσίες;
— Πολλές φορές. Και όταν τις συζητάνε, τις συζητάνε με τέτοια χαρά, μπορώ να πω είναι το καλύτερο πράμα γι’ αυτούς, είναι όπως είναι για τους χριστιανούς τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, έτσι είναι και γι’ αυτούς η ανθρωποθυσία, όταν πρόκειται να ζητήσουν κάτι, όπως ένας χριστιανός ανάβει ένα κερί για να ζητήσει κάτι από τον Χριστό, έτσι κι αυτοί κάνουνε μία ανθρωποθυσία για να κερδίσουνε και να ζητήσουν κάτι από τον Σατανά.
— Έχεις την εντύπωση ότι αυτό έχει μεγάλη έκταση;
— Έχει μεγάλη έκταση.
— Πόσο μεγάλη;
— Από τη στιγμή πού διαβάζετε στις εφημερίδες ότι πάντα εξαφανίζονται άτομα και ειδικά νεαρής ηλικίας, είτε αγόρια είτε κορίτσια, γι’ αυτούς δεν παίζει ρόλο αν κάποιος είναι καθυστερημένος στο μυαλό ή οτιδήποτε, γι’ αυτούς είναι χαρά να δούνε κάποιον πού δεν θα τον αναζητήσουν. Και τα πιο πολλά τα κάνουνε και φαίνονται ότι είναι τροχαία, άλλο πνιγμός, διαβάζεις στην εφημερίδα ότι κάποια κοπέλα πνίγηκε ή πέθανε από ναρκωτικά και τέτοια. Τα περισσότερα από αυτά είναι… και τη βελόνα ακόμη με το ναρκωτικό, πού πέθανε αυτή η νεαρή κοπέλα την έβαλε κάποιος στο χέρι της.
— Είχατε περιπτώσεις αυτοκτονίας;
— Περιπτώσεις αυτοκτονίας είχαμε μόνο δύο σε όλα αυτά τα χρόνια, άτομα τα οποία προσπαθήσανε να ξεφύγουνε και δεν τα αφήσανε και φοβηθήκανε μήπως τους θυσιάσουνε. Γιατί όταν μπαίνεις σε μια τέτοια ομάδα, σημαίνει ότι δίνεις και κάτι από πάνω σου, είτε τρίχες από τα μαλλιά σου, είτε από τα νύχια σου, πάντως δίνεις κάτι δικό σου. Και κάνεις εκεί μέσα τότε μία εξομολόγηση, η οποία, έχεις κάνει για παράδειγμα κάτι στη ζωή σου και δεν το ξέρει κανένας, ούτε η αστυνομία ούτε η οικογένειά σου. Και αυτό πού έχεις κάνει στο ζητάνε να τους το πεις, να σ’ έχουνε στο χέρι.
-Υπάρχει περίπτωση, κάποιος από την ομάδα να ισχυρίζεται πώς είναι μέντιουμ του Σατανά να αναγγείλει για λογαριασμό του Διαβόλου, ότι κάποιος πρέπει να θυσιαστεί;
-Κοιτάξτε, αυτά γίνονται σε μεμονωμένες ομάδες, αυτά γίνονται σε ομάδες οι οποίες είναι τελείως έξω από το πρόγραμμα δηλαδή. Οι αρχηγοί τους δηλαδή δεν είναι Έλληνες.
-Κι όμως αυτά γίνονται και στην Ελλάδα; Δηλαδή να οριστεί από το μέντιουμ του Σατανά ότι κάποιος πρέπει να θυσιαστεί, να προσδιοριστεί το όνομα και
μάλιστα και ο τρόπος πού θα πεθάνει ή και ποιος θα πρέπει να το κάνει;
-Ναι, και αυτός πού το κάνει συνήθως είναι το καινούργιο μέλος, ο νέος, είπαμε, για να τον έχουνε στο χέρι, για να μη μπορέσει να φύγει. Σ’ αυτές τις ομάδες δεν υπάρχει περίπτωση πού να μη έχει ανακατευτεί έστω κι ό τελευταίος κι ο πιο καινούργιος εκεί μέσα. Κι ο πιο νέος πού θα μπει μέσα, θα κάνει, θα θυσιάσει εν ανάγκη, θα λερώσει τα χέρια του, για να φοβάται μετά, να μη μπορεί να φύγει, να μη μπορεί να καρφώσει, γιατί θα ξέρει ότι θα φάει κι αυτός το κεφάλι του.
-Και αυτό γίνεται στα πλαίσια μιας μαύρης λειτουργίας ή μεμονωμένα;
-Κοιτάξτε, όταν θέλουνε να κανονίσουνε κάτι τέτοιο, δεν μπορούνε να το κανονίσουνε όλα τα μέλη. Ας πούμε ένα παράδειγμα• αν ο αρχιερέας ήθελε να κάνει κάτι, να θυσιάσει κάποιον, δεν θα καλούσε όλα τα μέλη. Ας πούμε, ότι θα κάνουνε μία θυσία ανθρώπου παράδειγμα. Μαζεύουν τους πιο πιστούς, ξέρει ποιοι είναι οι πιο πιστοί. Παίρνει τους τέσσερις πρώτους, τους πιο παλιούς, και μ’ αυτούς κρίνει ποιόν θα θυσιάσουνε, παράδειγμα, και ποιος θα είναι αυτός πού θα βάλει το μαχαίρι.
— Έχεις ακούσει τέτοιες ιστορίες;
— Πάρα πολλές.
— Για να κάνατε μία τελετουργία, τι προϋποθέσεις έπρεπε να υπάρχουν; λόγου χάρη έπρεπε να υπάρξει μια 15χρονη κοπέλα; ένας κόκορας, ποιες ήταν οι προϋποθέσεις για να γίνει μια μαύρη λειτουργία; Θα έπρεπε να υπάρχει ένας βωμός για να γινόταν μία τελετουργία και τι συνέβαινε πάνω σ’ αυτό το βωμό;
— Θέλετε δηλαδή ολόκληρο το τυπικό της μαύρης λειτουργίας;
— Στα κύρια σημεία.
— Πρώτα βρίσκουμε τον κατάλληλο χώρο• το χώρο αυτό δεν θα τον ξέρουνε οι πιο πολλοί• πολλές φορές δεν είναι και στο ίδιο σημείο, αλλάζει τοποθεσία. Υπάρχει πάντα ο βωμός, τα σύμβολα, υπάρχει η πεντάλφα, από κει και πέρα, κάθε ένας από μας φέρνει και ένα διαφορετικό σύμβολο, φέρνει ένα διαφορετικό βαθμό, υπάρχουνε στην αρχή, όταν ξεκινάμε την τελετουργία, ο ύμνος, από κει και πέρα έχουμε την κοπέλα, η οποία είναι και το σύμβολο, είναι η αρχι-ιέρεια, ας την πούμε, η οποία γδύνεται…
— Η κοπέλα έρχεται για πρώτη φορά ή είναι μέλος;
— Είναι μέλος, δεν έρχεται για πρώτη φορά.
— Αυτό το ρόλο τον έχει παίξει πολλές φορές; Ή κάθε φορά είναι μια νέα κοπέλα;
— Ποικίλει. Άλλες φορές έχουμε την ιδία κοπέλα πού κάνει αυτό, άλλα κι όταν δούμε ότι υπάρχει μια όμορφη κοπέλα, ας πούμε, πού… με λίγα λόγια είναι του χεριού μας και ξέρουμε ότι είναι τού χεριού μας και προσπαθούμε να την προωθήσουμε και αναλαμβάνει και η καινούργια η κοπέλα πλέον αυτό το ρόλο.
– Ποιο ρόλο;
– Το ρόλο της Ιέρειας.
Σε τί συνίσταται αυτός ο ρόλος, τι κάνει δηλαδή;
– Θέλουμε μ’ αυτόν το τρόπο να δείξουμε στον Σατανά ότι τον δεχόμαστε εμείς οι άνθρωποι και ότι του προσφέρουμε αυτή τη γυναίκα, να κάνει έρωτα δηλαδή μαζί της να…
– Μέσω του αρχιερέως;
– Μέσω του αρχιερέως, γιατί ο πρώτος πού κάνει έρωτα με την ιέρεια είναι ο αρχιερέας, αυτός είναι ας πούμε, ο γιος του Διαβόλου, ο ιερέας του Σατανά.
Αυτός παίρνει πρώτος τη δύναμη και από κει και πέρα μετά, εφ’ όσον ζητήσουμε αυτά πού θέλουμε, εφ’ όσον πει ο αρχιερέας ναι, ο Σατανάς δηλαδή το άκουσε, τότε αρχίζουν και τα όργια.
– Τα όργια μεταξύ τους ή με αυτή την κοπέλα;
– Όταν κανονίσουμε μια μέρα, εδώ είναι δύο περιπτώσεις αυτό πού είπατε. Είναι μία κανονισμένη ημέρα κάθε εφτά μήνες, όπου κάνει μόνο ό αρχιερέας μ’ αυτή την κοπέλα. Αλλά όταν είναι για παράδειγμα μεγάλες χριστιανικές γιορτές, τότε έρχονται όλοι σε επαφή μ’ αυτή την κοπέλα, όσοι άντρες υπάρχουν εκεί μέσα…
– Δηλαδή στις χριστιανικές γιορτές συμβαίνει αυτός ό χλευασμός τρόπον τινά της ημέρας.
– Ακριβώς τότε, όταν υπάρχουν χριστιανικές γιορτές, τότε είναι πού ό Διάβολος κραυγάζει και φωνάζει, τότε είναι πού ζητάει το αίμα, για να μπορέσει τοτε να πει, ναι, Χριστέ, λες ότι υπάρχεις, άλλα κοίταξε κι από δώ, υπάρχω και γώ, την ημέρα πού εσύ γιορτάζεις εγώ κερδίζω.

Μέθοδος προσηλυτισμού

Στη συζήτηση μας, ο Κώστας έδωσε χρήσιμα στοιχεία, από πρώτο χέρι, για τη μέθοδο προσηλυτισμού νεαρών θυμάτων από μέρους του σατανισμού:
— Πες μου Κώστα, πώς γίνεται ο προσηλυτισμός ενός νεαρού παιδιού;
— Συνήθως γίνεται από γυναίκα, από κοπέλα, όπως είχανε ξεκινήσει ένα διάστημα τα Παιδιά του Μω.
— Πώς σε προσηλύτισαν εσένα, με κοπέλα;
— Όχι. Με είδανε αυτά πού περνούσα και ήρθανε και μού μιλήσανε μόνοι τους. Είχα κάποιον φίλο από αυτούς και μού μίλησε ανοιχτά. Μου είπε τι γίνεται, μου είπε το πιστεύω. Μη έχοντας εγώ άλλο τρόπο να κρατηθώ, δεν είχα δύναμη τότε, δεν είχα χρήματα, πείστηκα και μπήκα στην ομάδα.
— Στον προσηλυτισμό σου χρησιμοποίησαν και την αγία Γραφή; Διαβάζουν οι σατανιστές τη Γραφή;
— Μπορώ να πω πως την αγία Γραφή και τα χριστιανικά βιβλία τα ξέρουνε και πιο καλύτερα και από τους χριστιανούς…
— Όταν σε μυήσανε, σε ηλικία 14 χρόνων, επικαλέσθηκαν για να σε πείσουν εδάφια από την αγία Γραφή;
— Τρία εδάφια από αυτά και (ειρωνικά) το πιο καλό είναι ότι με βάλανε, όχι μόνο αυτό άλλα και το λεγόμενο κλειδί, υποτίθεται το Χριστό, αν ήμουνα καθαρός να μπω στην ομάδα.
— Αν ήσουνα άξιος από πλευράς ηθικής ακεραιότητας;
— Ακριβώς, αν ήμουνα άξιος.
— Αν τότε ήξερες την αγία Γραφή, έστω και λίγο, θα ήξερες να τους απαντήσεις στον ισχυρισμό τους πως κυβερνάει τον κόσμο ο Σατανάς;
— Ναι, βέβαια θα το ήξερα.
— Η δική σου περίπτωση δεν είναι ασφαλώς ό κανόνας. Πες μου, πώς γίνεται συνήθως ο προσηλυτισμός;
— Κοιτάξτε- έχουν δύο-τρία όμορφα κορίτσια, τα οποία τα μαθαίνουν, τα διδάσκουν κάποιον τρόπο, ώστε να μπορούνε να ρίξουν ακόμη και το πιο όμορφο αγόρι.. Αυτό γίνεται και με τα αγόρια. Όταν θέλουν κορίτσια, μαθαίνουνε τα αγόρια, τα ντύνουνε, έτσι ώστε να μπορέσουνε να καταφέρουνε να τραβήξουνε τη γυναίκα κοντά τους.
-Παρουσιάζονται τα αγόρια αυτά με προτάσεις άσχημες στις κοπέλες, τους λένε περί τίνος πρόκειται η μήπως υποκρίνονται ότι έχουν καλό σκοπό;
— Όχι. θα πω ένα παράδειγμα, όπως και το δικό μου. Πάντα πάμε πρώτα στη γνωριμία και μετά αρχίζουμε το χαρτί, να λέμε τα ταρώ. Από κει και πέρα λέμε ότι ασχολούμαστε καθαρά με τη λευκή μαγεία. Στην ουσία λευκή και μαύρη μαγεία είναι το ίδιο, μόνο που τα καλούμε με άλλα ονόματα.
— Δηλαδή αρχίζει κανείς με τα χαρτιά, με το τραπεζάκι και δεν μένει εκεί, άλλα προχωράει.
— Όταν δει ότι αυτά πού λέει οι άλλοι τα δέχονται, τότε προχωράει και φθάνει στο σημείο σιγά σιγά, όχι μόνο στο τραπεζάκι, άλλα στην επίκληση. Από κει και πέρα αρχίζουνε τα ταξίματα, αρχίζει πλέον να πείθεται η κοπέλα ή το αγόρι γι’ αυτά πού λέει το καμάκι, να το πω έτσι. Αρχίζουν πλέον να πείθονται και να υποκύπτουνε και μετά αρχίζει…
— Υπάρχει περίπτωση μια κοπέλα να προσηλυτίζεται, επειδή ενδιαφέρεται για ένα νεαρό, να πάει σε μια δήθεν αθώα συνάντηση και να βρεθεί ξαφνικά ότι αυτή η αθώα συνάντηση είναι μία μαύρη λειτουργία;
— Ναι πολλές φορές έχει γίνει αυτό.
— Μήπως εκεί υπάρχουν διάφορα στάδια, ας πούμε κατ’ αρχήν μπαίνει σ’ ένα ευχάριστο περιβάλλον και μετά, αφού της ρίξουν κάτι και αλλοιωθεί πλέον η προσωπικότητα της ή χάσει τον έλεγχο, τότε προχωρούν πιο πέρα;
— Φροντίζουνε πάντα να υπάρχει καθαρό το μυαλό. Να μπορούνε στην αρχή με καθαρό μυαλό, να τους δώσουνε το πρώτο ψωμί πού λέμε, να τους δώσουνε το πρώτο νόημα, το πρώτο πιστεύω, να τις κάνουνε να πιστέψουμε πρώτα με καθαρό μυαλό να συνειδητοποιηθούνε βαθιά μέσα τους το πιστεύω, γιατί αρχίζουνε με χρυσαφικά, με βόλτες, με δωράκια, με έρωτα, με τα πάντα. Αρχίζουνε δηλαδή και πείθουνε τις κοπέλες ότι πάνε για σοβαρό σκοπό, ότι έχουνε ένα πιστεύω και αυτό το πιστεύω είναι το σωστό, ότι ό Σατανάς θα βοηθήσει και θα βοηθά για όλη τους τη ζωή, και αυτό γίνεται και με διάφορα τρικ πού κάνουνε.
— Υπάρχει το συμβόλαιο, πού υπογράφει κανείς με το αίμα του. Μήπως θυμάσαι τι λέει αυτό το συμβόλαιο;
— (Τρέμουλο). Να το πω;
— Ναι.
— Ξεκάνει πρώτα με το όνομά του.
— Του δαίμονα;
— Ναι λέει: Μεγάλε Σατανά… εγώ ο τάδε, αυτή τη στιγμή με το αίμα μου ορκίζομαι σε σένανε και παραδίδω την ψυχή μου, παραδίδω την ψυχή μου, παραδίδω το σώμα μου, αλλά ζητώ από σένα… Αυτό συνήθως γίνεται Δευτέρα ή Παρασκευή βράδυ. Αυτό γίνεται και μέσα από την εκκλησία ή σε σταυροδρόμι ή στο νεκροταφείο.
— Τι υποσχέσεις δίνουν στο Σατανά, μήπως ότι απαρνούνται τον Χριστό, ότι θα του προσφέρουν αυτό ή εκείνο ή ακόμη και θυσίες;
— Αυτό είναι λογικό να το ρωτάτε κι είναι και σωστό.
— Δηλαδή;
— Μαζί με τα ταξίματα είναι και το πάτημα του σταυρού ή της εικόνας, και πολλές φορές της αγίας Γραφής. Έχω δει άτομα να παίρνουνε την αγία Γραφή και την εικόνα του Χριστού, να την πετάνε κάτω και πάνω της να κάνουν ακαθαρσίες, όπως τον σταυρό να τον κρεμάνε ανάποδα και από κει και πέρα πλέον αρχίζουν τα ταξίματα…
— Στην ομάδα τη δική σας προσπαθούσατε να προσηλυτίσετε νεαρά κορίτσια;
— Εμείς είχαμε σκοπό να φτάσουμε τους 30 και να σταματήσουμε. Να κρατήσουμε μόνο εμείς. Φοβόμασταν πλέον ν’ ανοιχτούμε πιο πολύ. Θέλαμε να μείνουμε εμείς, να κρατηθούμε σ’ αυτή την ομάδα, έστω και 30 άτομα, και μέσα από κει να μπορέσουμε να βοηθήσουμε, δηλαδή να παίξουμε το ρόλο του παραψυχολόγου, του πνευματιστή, δεν ζητάμε δηλαδή εμείς πράγματα, όπως κάνουνε σήμερα οι νέοι, να κάνουν ανθρωποθυσίες και τέτοια. Θέλαμε μείς τότε να βοηθήσουμε.
Αλλά το μόνο πού καταφέραμε να κάνουμε είναι κακό και όχι να βοηθήσουμε. Καταστρέψαμε και δεν βοηθήσαμε.
— Εσύ, εκτός από το ότι διηύθυνες αυτή την κλειστή ομάδα, πώς διαφορετικά παρουσιαζόσουν στο κοινό, ποιές δραστηριότητες είχες αναπτύξει;
— Ερχόμουν σ’ επαφή με διάφορα άτομα, έξω, σε καφενεία, σε γνωστούς κύκλους, φιλικούς κύκλους, στους οποίους έλεγα τα χαρτιά, ορισμένα από αυτά βγαίνανε αλήθεια, γιατί έκανα χρόνια ψυχολογία, προσπάθησα, διάβασα ψυχολογία, έμαθα τον άνθρωπο, είδα τα προβλήματα του άνθρωπου και από κει και πέρα ήξερα πώς θα καταφέρω κάποιον, για να τον πείσω ότι αυτό πού του είπα είναι σωστό και ότι αυτό πού του είπα θα το κάνει.
– Αυτά τα άτομα πού έδειχναν συνεργάσιμο πνεύμα προσπάθησες να τα βάλεις πιο μέσα;
– Προσπάθησα.
– Αυτός ήταν ένας από τους σκοπούς σου;
– Ακριβώς.
– Εκτός από τα χαρτιά, τι άλλο έκανες για να τραβήξεις ανθρώπους;
– (Τρέμουλο). Περισσότερο λυσίματα, δηλαδή, αν καταλάβαινα πώς κάποιος είχε μαγεία, προσπαθούσα να τα λύσω, επικαλούμενος πάντα σκοτεινές δυνάμεις.

Πορεία προς την απελευθέρωση

Ο δρόμος πού μέχρι τώρα πέρασε ο Κώστας και όλα τα πισωγυρίσματα φανερώνουν τον εσωτερικό αγώνα και την πάλη των ανθρώπων πού έπεσαν στην παγίδα του Σατανά, θέλησαν να ξεφύγουν και αναζητούν τον τρόπο. Παραθέτουμε και αυτή τη συζήτηση, όπως ακριβώς έγινε:
– Κώστα, σε κάποια στιγμή άρχισες να αμφιβάλεις. Τι συνέβη;
– Άρχισα να νιώθω φόβο, τρόμο.
– Φόβο, από ποιόν; Από την αστυνομία;
– Όχι από την αστυνομία, δεν φοβήθηκα την αστυνομία και τέτοια. Ο φόβος πού έχουμε είναι ο πνευματικός φόβος. Είναι φορές, πού κι ακόμα τώρα νοιώθω οτι πάντα ο Σατανάς είναι δίπλα μου και θέλει κάτι να μου κάνει. Παρ’ όλο πού πίστευα σ’ αυτόν κι ήξερα, κι έλεγα πώς δεν θα μού κάνει κακό, πάντα κάτι με κρατούσε κι έλεγα ότι από στιγμή σε στιγμή, παρ’ όλο πού είμαι δικός του, θα μού την κάνει τη ζημιά.
– Υπήρχε πνευματική τρομοκρατία;
— Υπήρχε και υπάρχει πάντα. Εκεί στηρίζονται όλοι οι σατανολάτρες κι όλες οι στοές, όλες οι ομάδες και δε φεύγουνε. Αυτό φοβούνται πολλά παιδιά. Δεν είναι όμως μόνο αυτό, είναι ότι στις τελετουργίες, με όλα αυτά πού έχουνε, πού βλέπουνε τα παιδιά σ’ αυτές τις ομάδες, και ειδικά τα νεαρά, αρχίζουνε πλέον και αυθυποβάλλονται. Και πιστεύουνε πλέον ότι ή ζημιά θα γίνει από κάποιο πνεύμα. Δεν είναι όμως έτσι. Το πνεύμα δεν θα την κάνει τη ζημιά. Ο αρχηγός θα την κάνει τη ζημιά, δηλαδή ο άνθρωπος. Αν θα γίνει η ζημιά θα γίνει από άνθρωπο, γιατί ο Θεός δεν θα αφήσει το πνεύμα να το κάνει αυτό, ο άνθρωπος θα την κάνει
τη ζημιά, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση εγώ.
Και τότε πού εγώ έλεγα για το καλό και προσπαθούσε κάποιος να φύγει, έψαχνα να βρω ένα τρόπο να τον κρατήσω, είτε καλός ήτανε είτε κακός.
— Με τρομοκρατία;
– Ακριβώς. Μάλιστα έτσι δουλεύουνε και όλες οι οργανώσεις, με τρομοκρατία. Καμία δεν λέει, έλα μέσα κι οπότε θες φύγε.
– Κώστα, πώς αποδεσμεύθηκες εσύ;
– Εξαφανίστηκα από την Αθήνα, πήγα…
— Πόσα χρόνια;
— Τώρα τεσσεράμισι χρόνια περίπου.
— Σε κυνηγήσανε;
– Ψάξανε να με βρούνε, με βρήκανε στην… Ξανάρθα στην Αθήνα, έκανα κάποιες λειτουργίες…
– Σατανιστικές λειτουργίες;
– Σατανιστικές.
– Για να μπορέσεις να πάρεις βοήθεια, να εξουδετερώσεις αυτό το διωγμό;
– Ακριβώς. Χρησιμοποίησα αυτούς, προσπάθησα δηλαδή μέσα από τις λειτουργίες να πάρω εγώ δύναμη, για να μπορέσω μετά από κει και πέρα να τους πείσω ότι εγώ πλέον έπρεπε να υποχωρήσω και να ανέβει ο αμέσως επόμενος και ότι εγώ μία φορά στους πέντε μήνες θα επέστρεφα πλέον ως ανώτερος άρχοντας ας πούμε, και θα καθοδηγούσα τον αρχηγό, τον καινούργιο αρχηγό• ότι δεν θα αποκοβόμουνα, δεν θα έφευγα δηλαδή οριστικά.
– Το πίστευες αυτό;
– Όχι δεν το πίστευα, απλά ήτανε ένας τρόπος τότε για να μπορέσω εγώ να εξαφανιστώ, να φύγω.
– Έκανες λειτουργίες για να απαλλαγείς. Μόνος σου τις έκανες;
– Όχι μόνος μου, πάντα με άλλα άτομα.
– Αυτά τα άτομα ήθελαν να σε βοηθήσουν;
– Δύο από αυτούς ήθελαν να με βοηθήσουν, οι υπόλοιποι όχι.
– Αυτοί οι δύο ήθελαν να μείνουν μέσα στο χώρο; Τι γίνανε;
– Αυτοκτονήσανε, δύο μήνες αφότου έφυγα εγώ. Ο ένας βρέθηκε με υπερβολική δόση ηρωίνης και ο άλλος σε τροχαίο.
– Πώς ερμηνεύεις αυτή την αυτοκτονία, μήπως λόγω πνευματικής τρομοκρατίας, από φόβο;
– Πνευματική τρομοκρατία.
– Ότι δηλαδή πρόδωσαν τον άρχοντα;
– Ακριβώς.
– Και δεν αξίζουν να ζήσουν;
– Όχι μόνον αυτό αλλά και από τους εφιάλτες. Προδώσανε μεν τον Άρχοντα, αυτό το πιστεύανε, γιατί πιστεύανε τότε εκεί, άλλα και από τους εφιάλτες πού
είχανε, δηλαδή, όταν κάποιος μπει εκεί μέσα, μπαίνει πλέον στο υποσυνείδητό του, από τις λειτουργίες και από όλα αυτά πού γίνονται, μπαίνει στο υποσυνείδητό του ότι βλέπει το Σατανά, ότι βλέπει τα πνεύματα και κάθε στιγμή πού πάει να σκεφθεί κάτι χριστιανικό, για το Χριστό, κάτι καλό, τότε αρχίζουνε και έρχονται οι
εφιάλτες και βλέπει, νομίζει εκείνη τη στιγμή μπροστά του ότι κάποιο πνεύμα τον παρακολουθεί.
– Αυτά τα έχεις και συ ζήσει;
– Τα έχω ζήσει και τα ζω ακόμη.
– Πώς κατάφερες να απομακρυνθείς;
– Έφυγα ξανά από εδώ. Από την Αθήνα, βρήκα τη δύναμη και το θάρρος κι έφυγα• πήγα στην …, εκεί βρήκα μια καλή κοπέλα τότε, πού σπούδαζε εκεί, μίλησα μαζί της, με δέχθηκε όπως ήμουνα. Είχα κάνει και ένα λάθος τότε, παρ’ όλο πού ήθελα να φτιάξω τη ζωή μου, είχα προσπαθήσει κι αυτή να την πείσω, να την κάνω, όπως της είπα τότε, μάγισσα. Δέχθηκε εύκολα αλλά είδα ότι ήτανε καλή κοπέλα και προσπάθησα με κάποιον τρόπο, με κάποια ψέματα πού της έλεγα τότε ότι θα ήταν δύσκολο γι’ αυτήν να την προχωρήσω… και τότε άρχισε η καρδιά μου κάπως να μαλακώνει. Της ζήτησα να με βοηθήσει κι αυτή.
Πήγα τότε στην Εκκλησία, στη Μητρόπολη σ’ ένα κληρικό. Του είπα το πρόβλημα μου, με έβαλε τότε στην Εκκλησία, γιατί το προηγούμενο βράδυ, όταν είχα πάει για ύπνο με την κοπέλα αυτή, νόμισα ότι έβλεπα μπροστά μου ότι δεν υπήρχε πόρτα και έβλεπα αναμμένα κεριά. Ενώ η πόρτα ήταν κλειδωμένη, εγώ έβλεπα ότι δεν υπάρχει πόρτα, άλλα ένα μαύρο χάος και κεριά. Και τότε άλλαξε η φωνή μου και η κοπέλα πού ήτανε δίπλα μου φοβήθηκε… Την άλλη μέρα πήγαμε στην Εκκλησία, ο ιερέας διάβασε την ευχή και μας είπε ότι για να φύγουν όλα αυτά έπρεπε εγώ να μη ξανασχοληθώ μ’ αυτά και έπρεπε να αρραβωνιαστούμε, γιατί έτσι έπρεπε από το Χριστό. Το έκανα εγώ, αρραβωνιαστήκαμε.

Σταμάτησα για ένα χρονικό διάστημα τις αυτοσυγκεντρώσεις, τις τελετές κι όλα αυτά, σταμάτησα και είδα τη ζωή μου κάπως να αλλάζει. Μετά από ένα χρόνο άρχισε μέσα μου να ξεκινάει και πάλι. Με κυνήγαγε κάτι, δηλαδή να ξαναρχίσω πάλι, παντρεμένος πλέον, άρχισα να ξαναμαζεύω χαρτιά, κεριά, διάφορα λιβάνια (τρέμουλο) κι άρχισα να ξαναρχίζω τα ίδια πλέον σαν μέντιουμ, όχι σαν αρχηγός κάποιας ομάδας, άλλα με-μονωμένα.
Άρχισα να ρίχνω χαρτιά σε διάφορες γυναίκες, σε άνδρες, να τους λέω τη μοίρα τους, να προσπαθώ να λύνω μάγια…
— Πώς αποφάσισες να τα εγκαταλείψεις αυτά!
— Αποφάσισα να τα εγκαταλείψω οριστικά πλέον, τώρα, τρεις μήνες πού χώρισα με τη γυναίκα μου, γιατί είχα φτάσει σ’ ένα σημείο τρέλας. Είχανε σπάσει τα νεύρα μου… άρχισα να πίνω… Δεν ένοιωθα πλέον κανένα αίσθημα, άρχισε η καρδιά μου να ψυχραίνει πάλι, ούτε για τα παιδιά μου ούτε για τη γυναίκα μου, παρ’ όλο πού μερικές φορές σκεπτόμουν και έκλαιγα γι’ αυτά πού έκανα, είχα ψυχραθεί τελείως. Ήμουν ένα άβουλο πλάσμα. Το μόνο πού σκεφτόμουνα ήτανε πώς θα ξαναξεκινήσω ακόμη και εκεί πού βρισκόμουνα τότε…
— Ύστερα από αυτή την εμπειρία, πώς θεωρείς την πορεία σου;
– (Τρέμουλο). Αυτή τη στιγμή δεν έχω καθαρίσει ως μ’ αυτά τα πράγματα. Έχω σταματήσει απλά, έχω πετάξει όλα τα χαρτιά και όλα αυτά, τώρα είμαι τελείως μόνος μου, νιώθω ακόμη φόβο, μήπως ξαναρχίσω πάλι τα ίδια (τρέμουλο) κι ας έκανα τον όρκο μου ότι δεν θα ξανασχοληθώ, ούτε βιβλίο, και να πέσει βιβλίο επάνω μου, δεν θα το διαβάσω… Αυτή τη στιγμή ζητάω βοήθεια.
— Τί θα ήθελες από μας; Θα ήθελα από σας να μου δώσετε δύο πράγματα. Να μπορέσετε να με βοηθήσετε να κάνω την εξομολόγηση πού πρέπει να κάνω, δεν έχω κάνει ακόμη. Η βοήθεια από σας είναι ή ηθική βοήθεια, πνευματική βοήθεια, να μου δώσετε δηλαδή την πνευματική τροφή, ώστε να μου δώσετε να καταλάβω μέσα από τον τρόπο πού δουλεύει η χριστιανοσύνη, να μπορέσω να καταλάβω τη δύναμη του Χριστού, την οποία δεν είχα καταλάβει ποτέ μου.
– Αυτή τη στιγμή, έστω και αδύναμα, νοιώθεις υπάρχει κάτι άλλο, πιο δυνατό, και ότι αυτό είναι ο Χριστός, ή όχι;
– Είναι έτσι. Μα πάντα αυτό το ένιωθα κι ακόμα αν ασχολιόμουνα μ’ αυτά τα πράγματα. Όταν τότε έφτιαξα εκείνο το χαρτί…
– Πιο χαρτί;
– Το χαρτί της παράδοσης μου στο Σατανά…
– Εννοείς το συμβόλαιο;
– Ναι.
– Κώστα, από όλα αυτά πού λες και από όλα όσα αισθάνεσαι αυτή τη στιγμή, φαίνεται ότι η θέση σου και η στάση σου απέναντι στο Χριστό, ουσιαστικά αποδεικνύεται πολύ πιο δυνατή από όλη αυτή την περιπέτεια, πού αποδεικνύεται ότι δεν είχε αγγίξει την πραγματική σου φύση. Η δύναμη του Χριστού είναι πολύ μεγαλύτερη• όσο και να αμαυρωθεί η εικόνα του Θεού μέσα στον άνθρωπο, δεν καταστρέφεται. Επομένως κανένας Σατανάς δεν μπορεί να καταστρέψει την εικόνα τού Θεού μέσα μας. Στη δική μας προαίρεση βρίσκεται το ζήτημα- κατά πόσο θα αρχίσουμε μία αντίστροφη μέτρηση, το δρόμο της επιστροφής.
Βρίσκεσαι σ’ αυτό το δρόμο της επιστροφής. Αυτός δεν είναι ανώδυνος, είναι επώδυνος, οδηγεί μέσα από βασανισμό, με την ανάμνηση όλων αυτών των πραγμάτων. Θα έλεγα, ότι αυτή η ανάμνηση, θα μπορούσε να αξιολογηθεί και θετικά, όταν νιώσει κανείς σε ποιο βάραθρο βρέθηκε με την προαίρεσή του και πως ο Θεός μπορεί να τον αγγίζει, να τον σηκώνει και να τον επαναφέρει στο σπίτι τού Πατέρα.
Είναι πολύ σημαντικό αυτό το μήνυμα ελπίδος και πρέπει να περάσει και σε σένα και στον Πέτρο, πού βρίσκεται στην ίδια ακριβώς κατάσταση, με σένα, στη ζωή του ανθρώπου δεν υπάρχει κατάσταση πού θα εμποδίσει όποιον πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει το λαθεμένο δρόμο και να προχωρήσει θετικά, σε βήματα πραγματικής κοινωνίας αγάπης με το Θεό και το συνάνθρωπο.
Στο νεοσατανισμό ο άνθρωπος ταυτίζεται με τον Θεό, το εγώ είναι ο Θεός, δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Ακόμη κι αν επιζητείται η βοήθεια ενός συμβόλου, τού Σατανά, αυτό αποσκοπεί στο να ενισχύσει την θέση μέσα στον άνθρωπο, ότι το εγώ είναι ο Θεός. Είναι δηλαδή μια κατάσταση πλήρους αποστασίας. Και παρ’ όλα αυτά, ακόμη και στον πυθμένα της αβύσσου κι αν φτάσει κανείς, ο Θεός έρχεται και μας αγγίζει και μας σηκώνει βαθμιαία. Ο δρόμος αυτός είναι όμως επίπονος. Το νιώθεις αυτό, Κώστα; πώς θα το σχολίαζες;

-Αυτή τη στιγμή μπορώ να πω, ναι.
-Αυτό δεν είναι ένα μήνυμα ελπίδας για όλους εκείνους πού έχουν πέσει θύματα, ακόμη και για εκείνους που βρίσκονται στα ανώτατα επίπεδα της σατανικής ιεραρχίας;
-Κοιτάξτε υπάρχουν ορισμένα άτομα από αυτούς που βρίσκονται στα ανώτερα, ορισμένοι όμως. Αλλά τι γίνεται, είναι ό φόβος πού τους κρατάει, ό φόβος όχι απλά για τη ζωή τους, αλλά για την οικογένεια τους, για παιδιά τους. Εμένανε προσωπικά, αυτή τη στιγμή που έχω μετανοιώσει, και να με σκοτώσουνε δεν πρόκειται να κερδίσουνε τίποτα, αυτό πού με καίει είναι…
Πριν από μία εβδομάδα… την ημέρα πού έκαψα τα βιβλία, τα πάντα, εκεί πού καθόμουνα στο δωμάτιο κλεισμένος, μόνος, περίπου από τις ένδεκα η ώρα το βράδυ μέχρι τις τέσσερις το πρωί, δεν μπορούσα να κοιμηθώ και χωρίς λόγο άρχισα να σκέπτομαι διάφορα πράγματα. Πάνω πού σκεπτόμουν την οικογένειά μου, άρχισα να βρίζω την ίδια την οικογένεια μου… εκείνο το βράδυ άρχισα αυθόρμητα από μόνος μου να κλαίω και να μην ξέρω για ποιο λόγο έκλαιγα.
Σε κάποια στιγμή σηκώθηκα κι έκανα το σταυρό μου και παρεκάλεσα το Χριστό. Όταν έπεσα πλέον να κοιμηθώ, ένιωσα ένα πάτημα σ’ όλο μου το σώμα, κάτι να με πατούσε κάτω στο κρεβάτι και εκείνη τη στιγμή σαν να ξεκινά ένα ρίγος από τα πόδια και να βγαίνει μέχρι το κεφάλι. Σηκώθηκα εκείνη τη στιγμή από το κρεβάτι και ένιωσα τελείως ανάλαφρος.
-Ήταν δηλαδή μία αίσθηση τού ότι ο Χριστός σε άγγιζε;
-Εκεί το απέδωσα εγώ.

Η κατάσταση στην Ελλάδα

Στη συζήτηση μας ο Κώστας διετύπωσε την άποψή του για τα γεγονότα στην Παλλήνη (1993) και έδωσε στοιχεία για την διάδοση του σατανισμού στη χώρα μας και για τη διάβρωση βασικών τομέων της ζωής μας. Δεν μπορούμε να παραθέσουμε όλα αυτά τα στοιχεία, γιατί δεν ήταν δυνατό να τα διασταυρώσουμε.
– Κώστα, είπες πώς άκουσες πολλές ιστορίες για ανθρωποθυσίες με υπόδειξη της ηγεσίας των σατανιστικών ομάδων. Μπορείς να πεις κάτι πιο συγκεκριμένο;
– Μη πάμε μακριά, ας έρθουμε και στο θέμα αυτό, τις τελευταίες ημέρες, σ’ αυτά πού γίνανε τώρα τελευταία. Είδατε τι έγινε.
– Τι έγινε; Όχι όπως τα γράψανε οι εφημερίδες, αλλά τι νομίζεις εσύ ότι έγινε.
– Πώς εγώ κρίνω, πως εγώ νομίζω ότι έγινε; Σ’ αυτή την περίπτωση εγώ νομίζω, και μάλλον έτσι πρέπει να είναι, ότι άπλα ο αρχηγός έπαυσε πλέον να εξυπηρετεί τους σκοπούς τους και τον φάγανε, του δώσαν μια δηλαδή να κατέβει κάτω, ώστε να βγούνε καινούργια μέλη, να βγάλουνε κάποιον δικό τους, πού ήτανε πιο κάτω, να τον ανεβάσουν και να χρίσουνε ένα νέο αρχηγό.
– Δεν νομίζεις ότι αυτή η ομάδα στην Παλλήνη ήτανε μια ομάδα ανεξάρτητη, από νεαρούς, πού οργανώθηκαν, όπως οργανώθηκαν, παίρνοντες πληροφορίες είτε από κάποια έντυπα, είτε από κάποια βιβλία ή από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων; Θεωρείς ότι αυτή η ομάδα είναι οργανωμένη ευρύτερα και κατευθύνεται από κάπου;
– Ακριβώς. Καμιά ομάδα εδώ στην Ελλάδα δεν έχει ξεκινήσει από μόνη της.
— Θεωρείς ότι η ομάδα αυτή δεν εξαρθρώθηκε; η συγκεκριμένη ομάδα.
— Όχι.
— Πες μου, ποια νομίζεις πως είναι η κατάσταση στη χώρα μας, πόσους σατανιστές υπολογίζεις;
— Στην Αθήνα υπολογίζω σε νεαρά άτομα, πρέπει να ‘ναι γύρω στα 1.500 άτομα, ηλικίας 14, 15, 16 ετών, δηλαδή και με ηλικιωμένους και με όλους αυτούς πάνω στο θέμα του εωσφορισμού και της σατανολατρίας πρέπει να είναι γύρω στους 5.500-6.000 περίπου.
— Αυτοί ακολουθούν μία τάση, δηλαδή πιστεύουν τα ίδια, έχουν τις ίδιες πρακτικές ή είναι σκόρπιες ομάδες με ποικίλα τελετουργικά;
— Είναι σκόρπιες ομάδες με ποικίλα τελετουργικά.
— Έχουν διασύνδεση μεταξύ τους;
— Μερικές ναι, μερικές όχι.
— Υπάρχουν και ονόματα οργανώσεων, μπορείς να πεις κάποια από τα σπουδαιότερα;
— (Τρέμουλο). Κοιτάξτε, τί να πω τώρα αυτή τη στιγμή… είναι όλες οι αποκρυφιστικές οργανώσεις πού λειτουργούν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, όλες. Να πω κάτι, μόνο στο Τρίτο Μάτι, αν πάρετε αυτό το περιοδικό, να δείτε μέσα… κι όλα αυτά κάνουνε σεμινάρια διαλογισμού και τέτοια, αφού δούνε άτομα από εκεί πού είναι του χεριού τους, τα προωθούνε και τα κατεβάζουνε πιο κάτω, τα βάζουνε στις ομάδες.
— Οι Σατανιστικές ομάδες δεν ονομάζονται έτσι, Σατανιστικές;
— Κοιτάξτε, μιλάμε πάντα για σατανιστική οργάνωση. Υπάρχει πάντα κάποιο άλλο όνομα πάνω.
— Μια οργάνωση με ένα προσωπείο;
— Ακριβώς…

Είναι και οι διάφορες σχολές γιόγκα, που παίρνουν τον κόσμο, τον μαθαίνουν γιόγκα και από κει και πέρα αρχίζει το υποσυνείδητο και μπαίνει βαθιά μέσα στη γιόγκα και φθάνει στο σημείο του υπνωτισμού. Υποβάλλει τον εαυτό του και σιγά σιγά… ξεκινά δηλαδή με το να κάνει γιόγκα για χαλάρωση, μετά μπαίνει στα βιβλία, όπως «Γνώρισε το νου σου»…
— Είναι είδος ναρκωτικού, κανείς ζητάει όλο και πιο σκληρότερη μορφή;
— Ακριβώς, είναι ένα ναρκωτικό, το οποίο είναι όπως είναι η ζάχαρη. Αν για πρώτη φορά δοκιμάσεις, θέλεις συνέχεια μετά να γλύφεις.
— Υπάρχουν και εκκλησίες, τάγματα, ομάδες…
— Και εκκλησίες και τάγματα, ομάδες όχι.
— Υπάρχει το Τάγμα του Ναού της Ανατολής;
— Υπάρχει και από όσα ξέρω στην Ελλάδα πρέπει να έχει γύρω στα 600-700 μέλη περίπου, αλλά κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται- τα ξέρουμε από στόμα σε στόμα.
— Υπάρχει το Τάγμα τού Ήλιου;
— Το Τάγμα τού Ηλίου με το όνομα… δουλεύει και σαν παραψυχολογικό κέντρο και κάνει ότι βοηθά τους ανθρώπους με πνευματοθεραπείες και όλα αυτά… Κάτω από αυτό έχει τη μαύρη εκκλησία.
— Υπάρχουν άλλα τάγματα;
— Γνωρίζω τάγματα με ονόματα δαιμόνων είναι τα τάγματα… Το πρώτο τάγμα πού είχε ξεκινήσει εδώ στην Ελλάδα ονομάζετο στο ξεκίνημα του Αδελφική Χριστιανική Ένωση και αργότερα το γυρίσανε και το κάνανε τάγμα…
— Πώς εντάσσεις τα γεγονότα πού αποκαλύφθηκαν αυτές τις ημέρες;
— Κοιτάξτε να δείτε, αυτά ήταν ένα τίποτα μπροστά σε εκείνα πού συμβαίνουνε.
– Ανθρωποθυσίες;
– Ναι. Είναι ένα τίποτα μπροστά στην πραγματικότητα.
– Πόση έκταση έχει το γεγονός αυτό; Σε κάθε τελετουργία, στις πανσελήνους, γίνονται τέτοια πράγματα;
— Γίνονται!
– Από πολλές ομάδες;
– Από πάρα πολλές ομάδες, του εξωτερικού, πού έρχονται εδώ.
– Σε ποια μέρη γίνονται αυτά;
– (Βαθειά αναπνοή – τρέμουλο). Να πω ακόμη ότι γίνονται και μέσα στο πεδίο του Άρεως.
Ο Κώστας μίλησε για διάβρωση υπευθύνων προσώπων σε διάφορους τομείς της ζωής μας και η συζήτηση συνεχίστηκε:
– Έχεις την εντύπωση πώς υπάρχουν και εκπαιδευτικοί;
– Υπάρχουν εκπαιδευτικοί και νηπιαγωγοί. Και το κακό είναι ότι έχουν καταφέρει και έχουν ιδρύσει και νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία, τα οποία τα ελέγχουν οι ομάδες.
– Ιδιωτικά δημοτικά σχολεία και ιδιωτικά νηπιαγωγεία;
– Είναι ιδιόκτητες διάφορες οργανώσεις οι οποίες…

Η  ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ Δ.
– Πέτρο, ο κόσμος έχει την αντίληψή του για τα όσα συνέβησαν στην Παλλήνη και για τη δική σου συμμετοχή, όποια και να ήταν. Πες μου τι σε έσπρωξε σ’ αυτό το χώρο;
– Περισσότερο ήταν η περιέργεια για το άγνωστο. Ήθελα, δηλαδή, να γνωρίσω αυτό που φοβόμουνα. Ίσως να φαίνεται αντιφατικό αυτό που λέω, αλλά αυτό κυρίως που φοβάσαι και δε γνωρίζεις σε προσελκύει.
– Ήταν λοιπόν η περιέργεια να γνωρίσεις. Υπήρχε και κάποια άλλη αιτία, υποσχέθηκες στον εαυτό σου κάποια άλλα αποτελέσματα;
– Ναι. Βέβαια. Ήταν επίσης το γεγονός ότι θα έκανα εντύπωση στους γνωστούς μου, στους φίλους μου, ίσως κάποια δύναμη παραπάνω, που θα μπορούσα να κάνω…
– Μια δίψα δηλαδή για αναγνώριση.
– Βέβαια, ναι.
– Και με ποια διαδικασία έμπλεξες εκεί; Πως εντάχθηκες;
– Αρχικά έγινε ένα συμβόλαιο, αν εννοείτε αυτό.
– Πως ήταν η πρώτη συνάντηση, χωρίς να αναφέρεις ονόματα, με τους ανθρώπους που σε μύησαν. Θυμάσαι κάποια συζήτηση;
– Ναι, ήταν αρκετά φιλική συνάντηση και μου παρουσίαζαν κάποια αρνητικά στοιχεία για το χριστιανισμό, όπως επίσης ένα σημείο στην αγία Γραφή, ότι καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, για να πουν όμως στη συνέχεια ότι όποιος ακολουθήσει το δρόμο του «Κυρίου» θα κερδίσει την αιωνιότητα, αποσπάσματα δηλαδή από την αγία Γραφή που σε προτρέπουν κατά κάποιον τρόπο να τους ακολουθήσεις.
– Έχεις ακούσει για το νόμο του Crowley, «κάνε ό,τι θέλεις, αυτός είναι ο νόμος»;
– Ναι.
– Δηλαδή ζητούσαν μία επιβεβαίωση αυτού του νόμου μέσα στην αγία Γραφή.
– Κατά κάποιον τρόπο ναι, γιατί ο Aleister Crowley ήταν ένας από τους μεγαλύτερους μάγους.
– Ήταν πατέρας του νεοσατανισμού. Επομένως προσελκύστηκες κατά ένα τρόπο και από την φιλοσοφία ή ιδεολογία. Από το ένα μέρος είναι η χριστιανική πίστη, η οποία κατά την αντίληψή σου τότε δεν ήταν ικανή να σου αποδώσει αναγνώριση, δύναμη κ.τ.λ., να σου ικανοποιήσει την περιέργεια, και εκεί είχες μία δυνατότητα να εκπληρώσεις αυτές σου τις επιθυμίες. Πως συνέχισε αυτή η διαδικασία ένταξής σου; Ύστερα από αυτές τις συζητήσεις έγιναν κάποια άλλα πράγματα; Συμμετείχες κατ’ αρχήν χωρίς να ενταχθείς σε κάποιες τελετουργίες;
– Όχι, χωρίς να έχω μυηθεί δεν έλαβα ποτέ μέρος σε τελετή. Το θέμα είναι ότι αρχικά ήταν η περιέργεια, μετά ο ενθουσιασμός και μετά τον ενθουσιασμό η απόφαση να μυηθώ.
– Μήπως στην απόφαση να μυηθείς και να ενταχθείς υπήρχαν και άλλοι λόγοι, λόγου χάρη ότι θα προαχθείς πνευματικά και θα υπηρετήσεις την ανθρωπότητα;
– Όχι κάτι τέτοιο δεν υπήρχε.
– Πες μου πως έγινε η μύηση, σε γενικές γραμμές.
– Η μύησή μου έγινε στην περιοχή Σέση. Ήμασταν δύο άτομα μόνο και η μύηση ήταν κάτι αντίστοιχο της βάπτισης του χριστιανισμού, δηλαδή διαβάστηκαν κάποια κείμενα, είπα ότι αρνούμαι τον Χριστιανισμό, ότι δέχομαι σαν κύριό μου τον Σατανά και από κει και πέρα διάλεξα όνομα…
– Αρνήθηκες λοιπόν το βάπτισμα, αρνήθηκες το χριστιανικό όνομα, αρνήθηκες τον χριστιανικό ανάδοχο, το νουνό σου, και έδωσες κάποιες υποσχέσεις για κάποιες παραχωρήσεις στο νέο σου κύριο. Από κει και πέρα, τι συνέπειες είχε αυτό για σένα; Μήπως έπρεπε να σε «δέσουν» τρόπον τινά με την ομάδα με κάποια άλλα πράγματα;
– Ναι, βέβαια, μετά χρειαζότανε, ήταν απαραίτητο να φέρνεις ψυχές, όπως τις ονόμαζαν, να φέρνεις νέα παιδιά μέσα στο σατανισμό και μ’ αυτό τον τρόπο ανέβαινες βαθμούς, ανέβαινες στην εκτίμηση που σου έχει ο Σατανάς, η εύνοια…
– Η εκτίμηση απλώς ή και η πνευματική σου ανάπτυξη;
– Δεν θα το ονόμαζα έτσι.
– Εντός εισαγωγικών!
– Εντός εισαγωγικών, βέβαια.
– Η διεύρυνση της συνειδήσεως;
– Κατά κάποιον τρόπο ότι θα κέρδιζες κάποια πράγματα, κάποια ξόρκια, κάποια επιπλέον δύναμη.
– Και μπορούσες να ικανοποιήσεις πλέον κάθε σου θέληση, σύμφωνα με την υπόσχεση, έτσι δεν είναι;
– Ναι.
– Πες μου, όλες αυτές οι υποσχέσεις να ικανοποιήσεις την περιέργειά σου, να αποκτήσεις δύναμη, να αναπτύξεις τις γνώσεις σου, ικανοποιήθηκαν, εκπληρώθηκαν οι επιθυμίες σου ή είχες διαφορετικά αποτελέσματα;
– Διαφορετικά αποτελέσματα και ποτέ δεν εκπληρώθηκε τίποτα από όσα είχα ζητήσει.
– Εκτός από αυτό, από το ότι ούτε δύναμη απέκτησες ούτε τίποτα, αυτά που υποσχέθηκες στον εαυτό σου ή που σου υποσχέθηκαν, είχες αρνητικές ή καταστροφικές συνέπειες από τη συμμετοχή σου;
– Ναι, βέβαια υπήρξαν και θα ήθελα να σας πω. θα μου πείτε ότι τη στιγμή που έβλεπες ότι δεν παίρνεις τίποτα, γιατί συνέχιζες. Πίστευα ότι κάποιο λάθος έκανα εγώ στη διαδικασία και δεν τα κατάφερα.
– Δηλαδή το σύστημα ήταν σωστό, αλλά εσύ το επιχειρούσες λάθος. και από πάνω έπρεπε να ενοχοποιηθείς, γιατί δεν εφάρμοζες σωστά το σύστημα, γι’ αυτό και δεν είχες αποτελέσματα!
– Ναι, νόμιζα γι’ αυτό το λόγο είχα αυτές τις αποτυχίες. Πίστευα πως αυτός ήταν ο λόγος που μου δημιουργούσε μια μόνιμη απογοήτευση. Δεν ήθελα να συναναστρέφομαι με κανένα. Ακόμα είχα νιώσει πολύ μακριά και από τους γονείς μου και ένιωθα σαν να υπήρχε τείχος.
– Δηλαδή δεν οδηγήθηκες στην πληρότητα την εσωτερική, αλλά στη διαταραχή.
– Στη διαταραχή, ναι.
– Δεν ένιωθες δηλαδή να εκπληρώνεται οποιαδήποτε επιθυμία σου, την οποία είχες διατυπώσει άλλωστε και σε κάποιο χαρτί που είχες υπογράψει. Τι συνέβη μ’ αυτό το χαρτί;
– Αυτό το χαρτί ήταν ένα συμβόλαιο, στο οποίο έγραφες τι θα πρόσφερες και ζητούσες το αντάλλαγμα το αντίστοιχο.
– Αυτό που ζητούσες ήταν ανάλογο μ’ αυτό που θα πρόσφερες;
– Ναι, βέβαια, κάθε τι που ζητούσες είχε και το τίμημά του.
– Αν ζητούσες μεγάλα πράγματα, τι θα μπορούσε να ήταν εκείνο που θα έπρεπε να υποσχεθείς;
– Το μεγαλύτερο κατά κάποιο τρόπο που μπορούσες να προσφέρεις ήταν να φέρεις νέα παιδιά μέσα στο σατανισμό, όπως έλεγαν, να φέρεις ψυχές.
– Ναι, μήπως με αυτή την ομάδα θέλατε απλώς να προσφέρετε κάτι στον εαυτό σας ή να προσφέρετε κάτι στην κοινωνία;
– Ήταν όπως σκέπτεται ένας χριστιανός να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του, έτσι ακριβώς υπήρχε αυτή η λάθος σκέψη να ωθήσεις περισσότερο κόσμο στο σατανισμό, γιατί το θεωρούσες σωστό αυτό που ακολουθούσες.
– Ναι, μια αντεστραμμένη δηλαδή ηθική.
– Ναι, ακριβώς.
– Άλλωστε και τα κείμενα, όπως μου είπες ότι μελετούσατε, τη Σατανική Βίβλο, εκεί βλέπουμε καθαρά μία αντεστραμμένη ηθική, μία αντεστραμμένη επί του όρους ομιλία, ένας αντεστραμμένος δεκάλογος κ.ο.κ. Πες μου πως τελικά προβληματίστηκες;
– Όπως είπα πριν, σου δημιουργούσε μία μόνιμη απογοήτευση και η μόνη λύση που υπήρχε στο μυαλό μου ήταν η αυτοκτονία. Δηλαδή το έβλεπες σαν λύτρωση από τα προβλήματα.
– Δηλαδή όχι μόνο δεν λύθηκαν τα προβλήματα, αλλά δημιουργήθηκαν τρομακτικά αδιέξοδα και σε κάποια στιγμή θεωρούσες ότι η μόνη διέξοδος ήταν η αυτοκτονία.
– Έτσι ακριβώς ήταν. Στη συνέχεια έβλεπα τους γονείς μου, ειδικά τη μητέρα μου, που καθότανε και μου μίλαγε με ωραίο τρόπο, όχι τόσο πολύ, όπως θεωρούσα εγώ, να με προσηλυτίσει, για να μου αλλάξει μυαλά ή τη θεωρούσα πωρωμένη. Πωρωμένος υπήρξα εγώ και πιστή υπήρξε η μητέρα μου. Το θέμα είναι ότι έβλεπα γύρω μου τον κόσμο, έβλεπα ότι δεν απομακρύνθηκαν αυτοί από εμένα, αλλά εγώ από αυτούς, γιατί εγώ έστριψα αριστερά και βάδιζα μόνος μου.
– Ένα ολοκληρωτικό κοινωνικό ξερίζωμα δηλαδή.
– Ναι.
– Πες μου, σ’ αυτή την εποχή, είχες εφιάλτες;
– Όταν κοιμόμουνα; Διαρκώς!
– Δηλαδή τα πνεύματα που επικαλούσουν σε ταλαιπωρούσαν πλέον;
– Ναι, και χωρίς να επικαλεσθείς κάποιον υπήρχαν ενοχλήσεις. Και μπορούσα να πω πως φθάσανε σ’ ένα σημείο να είναι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.
– Έχεις ακόμη αυτούς τους εφιάλτες;
– Ναι, βέβαια. Υπάρχουν ενοχλήσεις ακόμη. Και μάλιστα τώρα που βλέπω ότι συμπιέζεται κατά κάποιον τρόπο, πάει να εμφανιστεί… υπήρξε κακό μέσα μου, γιατί είχα δεχτεί το Σατανά σαν θεότητα. Από ‘κει και πέρα, από τη στιγμή που προσπαθώ και θέλω από μόνος μου να ξεφύγω εντελώς από αυτά, να λυτρωθώ, όπως και να το κάνουμε αντιδρά κατά κάποιον τρόπο και προσπαθεί να κερδίσει και αυτός κάποια θέση μέσα.
– Επομένως από πλευράς αυτής της επιρροής νιώθεις μια πνευματική τρομοκρατία, συνεχώς εφιάλτες, οι οποίοι βέβαια με τον καιρό υποχωρούν. Πως τα κατάφερες να μην οδηγηθείς στην αυτοκτονία;
– Αυτό που σας έλεγα πριν. Είδα τον κόσμο γύρω μου και λέω, γιατί τόσος κόσμος να είναι καλά και ‘γω να τον θεωρώ λάθος; Να είναι μια χαρά ο κόσμος αυτός και εγώ να τα βλέπω όλα στραβά και να θεωρώ ότι αυτό που ακολούθησα ήταν σωστό και παρ’ όλα αυτά, αυτό που ακολούθησα να με οδηγεί αυτή τη στιγμή στην αυτοκτονία. Έτσι κάθησα και τα σκέφτηκα λογικά και είδα ότι τελικά εγώ έκανα λάθος.
– Και τι έκανες ύστερα;
– Αποφάσισα να πάω στην Εκκλησία και ας μη μπορούσα να μπω μέσα, ας το πούμε έτσι.
– Και όταν εξομολογήθηκες στην αστυνομία, τι ένιωσες;
– Ικανοποίηση. Σε κάποια στιγμή νόμισα ότι ήμουν τρελλός, ήξερα τις συνέπειες και παρ’ όλα αυτά ένιωθα μια ανακούφιση μέσα μου.
– Έχεις μία πολύ πικρή εμπειρία. Ξεκίνησες από κάποιες υποσχέσεις, δεν εξεπληρώθηκαν, αλλά οδηγήθηκες προς την καταστροφή με τη σκέψη να αυτοκτονήσεις και τώρα βρίσκεσαι εδώ και προσπαθείς να ανασυγκροτήσεις τον εαυτό σου. Πες μου, θεωρείς ότι η Εκκλησία είναι για σένα πλέον μονόδρομος, και η μόνη δυνατότητα;
– Σίγουρα, πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή το μόνο πράγμα που μπορεί να με βοηθήσει είναι ο Θεός. τίποτε άλλο.
– Έχεις ακούσει την άποψη ότι όσοι προσπάθησαν να ξεφύγουν από εκεί και δεν έτρεξαν στην εξομολόγηση και στα μυστήρια της Εκκλησίας ή αυτοκτόνησαν ή τρελλάθηκαν;
– Έτσι γίνεται πάντα, επειδή γνώριζα και κάποια άλλα παιδιά, τα οποία δεν είχαν σχέση με το δικό μας κύκλο. Ασχολήθηκαν από μόνοι τους με βιβλία μαύρης μαγείας. Είχα δύο φίλους, οι οποίοι τρελλάθηκαν.
– Έχεις ακούσει για κάποιον που αυτοκτόνησε;
– Έχουμε ένα περιστατικό, μια κοπέλα στην Κρήτη, που υπήρξε σατανίστρια.
– Πες μου, μέσα από όλη την εμπειρία σου, όπως τοποθετείσαι τώρα, από τη θέση που βρίσκεσαι, ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στα νέα παιδιά, αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω στην ηλικία εκείνη, ώστε να αποφύγουν αυτό το δρόμο και από αυτή την πικρή εμπειρία που είχες, τι θα έλεγες στα νέα παιδιά;
– Να παραδειγματιστούν από αυτό που έπαθα εγώ και να μην χρειαστεί να πάθουν για να μάθουν. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ Κ.
– Θωμά, αν μπορείς να σκεφτείς λίγο πριν, μερικά χρόνια, πες μου τι ήταν εκείνο που σε παρακίνησε να καταπιαστείς με τέτοιου είδους πράγματα, να μπεις σ’ αυτό το χώρο;
– Το πρώτο πράγμα ήταν η περιέργεια, που ασκεί το άγνωστο, το υπερφυσικό, αν θέλετε. Πιστεύω ότι όλοι ξεκινάνε για να δουν αν υπάρχει όντως μαγεία, αν υπάρχουν δαίμονες. Πολλοί φτάνουν και στον παραλογισμό να πουν ότι θα δω αν υπάρχουν δαίμονες για να γίνω σωστός χριστιανός.
– Είναι η περιέργεια σε σχέση με το υπερβατικό;
– Μάλιστα αυτό είναι. Πολλοί πιστεύουν ότι η ύλη είναι αυτό που τραβάει τα άτομα σ’ αυτό το χώρο, δηλαδή η προσέγγιση κάποιου ατόμου του αντίθετου φύλου, τα χρήματα, αλλά δεν είναι τόσο, όσο η περιέργεια.
– Επομένως είπες δύο πράγματα. η ικανοποίηση της περιέργειας και δεύτερο κάποιες απαντήσεις σε θέματα υπερβατικής τάξεως, αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν κ.λ.π. Υπήρχαν και κάποια άλλα πράγματα που σε παρακίνησαν στην αρχή ή στη διαδικασία να μπεις πιο μέσα, κάποιες άλλες υποσχέσεις, που έδωσες στον εαυτό σου;
– Υποσχέσεις για εξουσία, υποσχέσεις σε σχέση με το ότι ο Αντίχριστος κάποτε θα κυριαρχούσε στη γη, μας το δείχνουν στην Αποκάλυψη αυτό, να, το λένε και οι χριστιανοί!
– Δηλαδή χρησιμοποιούσαν την αγία Γραφή για να κατοχυρώσουν τέτοιες απόψεις;
– Ναι, ναι.
– Δεν είχες διαπιστώσει, γιατί εσύ ήσουν λίγο πολύ θεωρητικός, είχες ασχοληθεί μ’ αυτά τα πράγματα όχι μόνο στη βάση, αλλά και θεωρητικά, δεν είχες διαβάσει στη Σατανιστική Βίβλο του LaVey ότι εκεί έχουμε μία αντίστροφη αξιολόγηση, λόγου χάρη σε σχέση με την επί του όρους ομιλία του Χριστού ή σε αντιπαραβολή με τις δέκα εντολές; Εδώ έχουμε μία αντίστροφη θεώρηση. Πως μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως κατοχύρωση των στανιστικών θέσεων γραφικά εδάφια;
– Μα αυτό ακριβώς δείχνει τον παραλογισμό τους. Κάνανε ένα συγκρητισμό από όλες τις θρησκείες, από βιβλία για τον βουδισμό, από βιβλία για τον ινδουισμό, από κάθε θρησκεία, ακόμη και από τη Βίβλο την ίδια, τη χρησιμοποιούσαν. Και αυτό δείχνει ότι για να φτάσουν εκεί που ήθελαν, δεν δίσταζαν πουθενά. Είναι αυτός ο συγκρητισμός…
– Εσύ είχες χρησιμοποιήσει τη Βίβλο για να, επέτρεψέ μου τη φράση, για να παγιδεύσεις νεαρά άτομα;
– Ναι.
– Αυτό το είχες κάνει συνειδητά, πίστευες δηλαδή ότι η Βίβλος έχει αυτό το νόημα ή πίστευες στο αντίστροφο νόημα της Βίβλου;
– Πίστευα στο αντίστροφο νόημα της Βίβλου. αυτά που δίδασκα πίστευα ότι έτσι είναι.
– Λοιπόν με κίνητρο την περιέργεια, την υπόσχεση δυνάμεως κ.τ.λ. πως άρχισε αυτή η πορεία, κατέφυγες σε κάποιους ανθρώπους, κατέφυγες σε κάποια βιβλιοπωλεία; Πως θα μπορούσες να περιγράψεις την πορεία σου μέσα σ’ αυτό το χώρο;
– Η αρχή έγινε σε κάποιο δισκάδικο που είχα πάει να αγοράσω ένα δίσκο heavy metal. Και εκεί γνώρισα κάποιο άτομο, που μου είπε: αν θέλεις να κάνεις πράξη όλους αυτούς τους υπέροχους στίχους για εξουσία, να δεις τέλος ότι η μαγεία υπάρχει, ότι εμείς είμαστε το αύριο, η νέα εποχή, έλα μαζί μου. Αυτή ήταν η αρχή.
– Θεωρείς ότι αυτά τα στέκια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως επικίνδυνα μ’ αυτή την έννοια;
– Ναι γιατί και ‘μεις, αργότερα, πηγαίναμε να προσηλυτίσουμε άτομα σε τέτοια στέκια.
– Θα μπορούσες να πεις ότι ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής είναι επικίνδυνο και οδηγεί στο χώρο του νέο-σατανισμού;
– Νομίζω ότι το heavy metal αντιπροσωπεύει απόλυτα το σατανισμό. Οι ίδιοι οι σατανιστές λένε ότι το heavy metal είναι δημιούργημα του Σατανά και ότι γι’ αυτό πρέπει να το τιμούμε. Δεν είναι παράξενο ότι οι τελετές περιλαμβάνουν, εκτός από ορισμένα κομμάτια της κλασσικής μουσικής που θεωρούνται σατανιστικά, ακόμη και heavy metal, ειδικά τα παρακλάδια του, thrast και το death metal.
– Συνάντησες λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο. Σου είπε κάποια πράγματα, ότι θα βιώσεις αυτά που άκουγες στη μουσική. τι συνέβη στη συνέχεια;
– Οπωσδήποτε υπήρχε μια δυσπιστία και όταν πήγα σπίτι του μου έκανε μία επίδειξη. Κάναμε αρχικά μια πνευματιστική συγκέντρωση, καθήσαμε εγώ και άλλα πέντε άτομα.
– Επομένως αρχίζουμε πλέον βαθμιαία με το παιχνίδι, με το τραπεζάκι. Μένει εκεί το πράγμα;
– Όχι δεν μένει εκεί. Ο σκοπός του ήταν να με εντυπωσιάσει.
– Να σου αποσπάσει την προσοχή και την εμπιστοσύνη στο λόγο του, ότι όλα γίνονται, και αφού είδε ότι ανταποκρίθηκες, τι συνέβη μετά;
– Όταν είδε ότι ανταποκρίθηκα, άρχισε το θεωρητικό μέρος. Πριν μυηθώ δεν είχε καθόλου μιλήσει θεωρητικά. Μου είπε έλα απλά να ικανοποιήσεις την περιέργειά σου, δες και φύγε. Μόλις είδε την έκπληξη στο πρόσωπό μου, τα μάτια του έλαμψαν, τον κοίταξα και νόμιζα πως ήτανε θεός γι’ αυτά που συνέβαιναν. Και τότε άρχισε να μου μιλάει.
– Έχεις την εντύπωση πως αν εσύ δεν εντυπωσιαζόσουνα θα σου έλεγε αυτά που σου είπε στη συνέχεια;
– Δεν θα μου έλεγε τίποτα, θα έφευγα εκνευρισμένος.
– Επομένως δεν θα προχωρούσες.
– Δεν θα προχωρούσα.
– Το ρωτάω αυτό για να βγει το συμπέρασμα ότι αρχίζει κανείς με κάποια αθώα παιχνιδάκια – το τραπεζάκι – και μόνο αν ανταποκριθεί τον παίρνουν πιο πέρα. Αφού είδε ότι ανταποκρίθηκες, σου έκανε κάποια διδασκαλία ή σου έδειξε κάτι;
– Αρχικά μου έδειξε τη Σατανιστική Βίβλο του LaVey.
– Έχεις την εντύπωση πως αυτός ανήκε σε μια οργανωμένη ομάδα της τάσεως του LaVey;
– Πιστεύω ότι ήταν μέλος κάποιας ομάδας. Αργότερα είδα ότι ήταν μέλος πολλών ομάδων.
– Και βαθμιαία σε μύησε;
– Ναι.
– Η μύηση αυτή ήταν μια πρακτική που ασκήθηκε από σένα αργότερα ή συνδεόταν με κάποια μαύρη λειτουργία;
– Η διαδικασία της μύησης είναι ίδια σ’ όλους τους βαθμούς, μόνο που αλλάζουν τα λόγια. Μετά τη μύηση ήταν εκεί μία φίλη του και μου είπε ότι θέλει να κάνει έρωτα μαζί μου για να…
– Κατ’ αυτόν τον τρόπο μυήθηκες. Αλλά τι σ’ έδεσε περισσότερο μ’ αυτό το χώρο; απλώς και μόνο η μύηση;
– Αυτό που με κράτησε είναι οι επιδείξεις που έκανε…
– Αυτό το πράγμα πως το ερμηνεύεις αυτή τη στιγμή, γιατί υπάρχουν πολλές δυνατότητες ερμηνείας. Η πρώτη περίπτωση είναι ότι πρόκειται για απάτη. Μια δεύτερη περίπτωση είναι να βρίσκεσαι σε μία κατάσταση που να φαντάζεσαι ορισμένα πράγματα, όπως είναι η κατάσταση που βρίσκεται κάποιος όταν παίρνει ναρκωτικά. Και οι περισσότερες σατανιστικές ομάδες υποβοηθούνται και με τα ναρκωτικά. Και υπάρχει βέβαια και η άλλη περίπτωση να είναι σατανικά. Δεν είναι απαραίτητο να πούμε πως αυτά τα πράγματα ήταν οπωσδήποτε γνήσια ή σατανιστικά. Μπορεί να ήταν σατανικά αλλά μπορεί και να μην ήταν, να ήταν δική σου υποκειμενική κατάσταση, δηλαδή υποβολή ή να ήταν και απάτη.
– Δεν μπορώ να το ξέρω…
– Αφού μυήθηκες σ’ αυτή την ομάδα, δεν θα ήταν φυσικό να εντάσσεις εκείνους που προσηλύτιζες σ’ αυτή την ομάδα, ή πήρες εντολή να κάνεις μια δική σου ομάδα;
– Όχι, δεν πήρα καμμιά εντολή να κάνω δική μου ομάδα. Μου είπαν ότι όσους περισσότερους καταφέρω να μυήσω, τόσο περισσότερο θα ανεβαίνω σε βαθμούς.
– Να τους μυήσεις ξεχωριστά ή να τους εντάξεις στη συγκεκριμένη ομάδα;
– Και στη συγκεκριμένη ομάδα. Εγώ δεν ήμουνα ο αρχηγός, όπως με ονομάζουν και η ομάδα δεν είμαστε εμείς οι τέσσερις, ούτε εγώ ο αρχηγός.
– Αυτή η ομάδα είχε κάποια γενικότερη εξάρτηση από κάποια άλλη οργανωμένη ομάδα, λόγου χάρη από το εξωτερικό, ή ήταν μια αυτόνομη ομάδα;
– Ο αρχηγός αυτής της ομάδας έλεγε ότι παίρνει εντολές από την σατανιστική εκκλησία του Σαν Φραντζίσκο, από την εκκλησία του LaVey.
– Επομένως ήταν το παρακλάδι της εκκλησίας του LaVey.
– Nαι.
– Σχετικά με τη φιλοσοφία της ομάδας αυτής τι μπορείς να μου πεις;
– Κάθε ομάδα έχει επαφή με την Church of Satan. Όμως η κάθε ομάδα έχει τις δικές της αντιλήψεις. Η πιο κοινή αντίληψη είναι ότι ο Θεός δεν έχει την ίδια δύναμη με τον Σατανά. Ότι και ο Θεός είναι δημιούργημα κάποιων δαιμόνων, των αρχαίων, που δημιούργησαν και το Θεό και το Σατανά και περιμένουν την τελική μάχη για να ανακηρύξουν κάποιον από τους δυο σαν βασιλιά. Όμως έντεχνα οι σατανιστές λένε ότι οι αρχαίοι είναι κακοί και άρα θα υποστηρίξουν το κακό. Συνεπώς ο Θεός άδικα αγωνίζεται για να τα καταφέρει. Θέλω να πω ότι προχωρούσαν πολύ πιο πέρα από τη γενική φιλοσοφία. Η γενική φιλοσοφία ήταν ότι οι αρχαίοι είναι ισχυροί. Ο Θεός και ο Διάβολος είναι κάτω από αυτούς, αλλά επειδή οι αρχαίοι υποστηρίζουν περισσότερο το Διάβολο και άρα θα τον υποστηρίξουν να νικήσει, πρέπει να είμαστε με το Διάβολο.
– Έδειξαν και κάποια σχετική βιβλιογραφία ή η διδασκαλία ήταν προφορική;
– Ναι, το κυριότερο βιβλίο ήταν το Ν…
– Εσύ είχες κάποιες υποσχέσεις δώσει στον εαυτό σου μπαίνοντας σ’ αυτό το χώρο, είχες διαβάσει κάποια βιβλία που έλεγαν κάποια πράγματα. Αυτά που είχες ελπίσει εκεί, λόγου χάρη ότι θα βρεις μια εσωτερική αντίληψη της ευτυχίας, θα επιβληθείς, θα είσαι δυνατός, θα προαχθείς, βρήκες την πραγμάτωση όλων αυτών μέσα σ’ αυτό το χώρο, έστω πριν γνωστοποιηθούν τα γεγονότα; Πως σκεπτόσουν; Ήσουν ευτυχισμένος εσωτερικά;
– Όχι, δεν υπήρχε ούτε στιγμή που να ένιωσα γαλήνη. Τα πάντα τα βλέπαμε μέσα από ένα πρίσμα μαύρο. Ακόμη και όταν η μητέρα μου εκδήλωνε την αγάπη της, έβλεπα πίσω από αυτό να είναι ο Χριστός που προσπαθεί να με πάρει με το μέρος Του. Ο καθένας μας, , όλες οι εκδηλώσεις της ζωής μας ήταν μέσα από αυτό. Δεν ήμασταν ελεύθεροι σε τίποτα. Από το να φάμε, από το να βγούμε βόλτα, όλα πέρναγαν μέσα από το σατανισμό και από τους αρχαίους (ενν. δαίμονες). Η ζωή μας όλη ήταν αυτό το πράγμα. Φυσικά δεν ένιωθα ούτε ελεύθερος ούτε τίποτα. Πιο ελεύθερος νιώθω εδώ μέσα στη φυλακή, παρά τότε.
– Θεωρούσες δηλαδή ότι είχες καταντήσει σε μια απόλυτη εξάρτηση;
– Σε μια α π ό λ υ τ η ε ξ ά ρ τ η σ η.
– Πες μου, πρακτικές αυτοσυγκεντρώσεως δεν κάνατε;
– Όχι.
– Ούτε διαλογισμό;
– Όχι.
– Επομένως η ομάδα αυτή δεν ανήκει στην ομάδα του LaVley, αλλά στον αποκρυφιστικό σατανισμό. Αυτοί που σας μύησαν πίστευαν τον Σατανά σαν οντότητα;
– Ναι.
– Επομένως οι πρακτικές που κάνατε είχαν άμεση σχέση με επικλήσεις.
– Ακριβώς.
– Όταν κάνει κανείς συνεχώς τέτοιου είδους επικλήσεις και όταν μάλιστα αυτό επιβοηθείται με οργιαστικές καταστάσεις, όπως είναι η χρήση ουσιών κ.ο.κ., είναι φυσικό να έχει οράματα, να βλέπει κάποια πράγματα. Αυτά όμως τα πράγματα που είναι καθημερινότητα, μπορούν να δημιουργήσουν τρομερούς εφιάλτες και να μη μπορεί κανείς εύκολα να αποδεσμευθεί. Εσύ ένιωθες εφιάλτες όταν ήσουν μέσα σ’ αυτό το χώρο;
– Ζούσα σ’ έναν εφιάλτη, δεν ήταν ανάγκη να πέσω να κοιμηθώ για να δω έναν εφιάλτη. Κάθε τελετή ήταν εφιαλτική. Μας κράταγε ο φόβος, η βαθιά μας πίστη στο ότι ο Διάβολος είναι ισχυρότερος και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, ο θαυμασμός…
– Τώρα πως νιώθεις, δηλαδή ποια κριτική θα μπορούσες να ασκήσεις στον τότε τρόπο ζωής και σκέψεως, ένιωσες απογοήτευση γιατί δεν εκπληρώθηκαν αυτά που σου είχαν υποσχεθεί ή αυτά που εσύ προσδοκούσες, πως θα μπορούσες να περιγράψεις τα συναισθήματά σου τώρα;
– Δεν νιώθω μίσος για κανένα, αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τη δουλειά τους, ο Διάβολος περισσότερο Διάβολος δεν γίνεται. τα βάζω με τον εαυτό μου που πίστεψα κι εγώ σ’ αυτά. Αυτή τη στιγμή, όπως είπα και πριν, δεν μ’ ενδιαφέρει η φυλακή, νιώθω ελεύθερος. Έχω εξομολογηθεί, δεν μπορώ να πω ότι είμαι χριστιανός, παλεύω διαρκώς, δεν μπορώ να πω ότι έχω πιστέψει απόλυτα, γιατί ήταν μεγάλη η εξάρτηση που είχα πριν. Όμως προσπαθώ. Ακόμα βλέπω όνειρα, νιώθω να μ’ απειλεί αλλά προσπαθώ και σίγουρα νιώθω πολύ καλύτερα, νιώθω μεγαλύτερη ελευθερία και γι’ αυτό ακριβώς δεν με νοιάζει η φυλακή για να το πω καλύτερα, αυτοί οι άνθρωποι, με το να με μυήσουν, μου δώσανε μια ευκαιρία να φτάσω και ‘γω στη θέωση (με το να οδηγηθεί από τον σατανισμό στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας). Δεν μπορώ φυσικά από τώρα, θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια και το ξέρω…
– Να φτάσεις στη θέωση; δηλαδή με το να απαρνηθείς αυτά τα πράγματα, μέσω των τωρινών εμπειριών σου και των νέων προβληματισμών;
– Μέσω της Ορθοδοξίας.
– Έχει λεχθεί από ανθρώπους που έχουν ξεφύγει ότι υπάρχουν τρεις δυνατότητες για κάποιον που έμπλεξε και θέλει να ξεφύγει. Η μία είναι να αυτοκτονήσει, η άλλη να καταλήξει σε ψυχιατρείο και η τρίτη να ξεφύγει. Σ’ αυτή την τρίτη περίπτωση ο μόνος δρόμος είναι η εξομολόγηση. Χωρίς να πιστέψει κανείς ουσιαστικά ότι ο Χριστός έχει νικήσει το Διάβολο και ότι, όταν ο πιστός πάρει την σφραγίδα του Θεού, γίνεται ιδιοκτησία του Θεού και πλέον δεν φοβάται τίποτα. Σύμφωνα μ’ αυτή την αντίληψη, αυτό είναι η μόνη δυνατότητα διαφυγής και οι άλλες δύο είναι η αυτοκτονία και το ψυχιατρείο. Εσύ πως θα σχολίαζες αυτή την άποψη;
– Οι δυνατότητες είναι πράγματι τρεις, αλλά όχι αυτές. Είναι ή το ψυχιατρείο, ή ο θάνατος, ή η φυλακή. Άτομα που θα ασχοληθούν μ’ αυτά ή θα τα σκοτώσουν άλλοι ή θα σκοτώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό ή θα τρελλαθούν ή θα μπουν στη φυλακή. Και η φυλακή είναι ο πιο ήπιος δρόμος, γιατί στη φυλακή υπάρχει δυνατότητα της μετάνοιας, υπάρχει δυνατότητα να γυρίσουν. Πιστεύω ότι όλοι μας σταθήκαμε τυχεροί που μας έπιασαν. Αν δεν μας είχαν πιάσει, θα είχαμε δώσει και τον εαυτό μας στο Διάβολο σε λίγο. Δηλαδή θα μας έφτανε στο σημείο να μας πει: δώστε και τη ζωή σας τώρα, αποδείξτε πια ότι πιστεύετε σε μένα απόλυτα. Θυσιάσατε άλλους, θυσιάστε τώρα και τον εαυτό σας. Εγώ χαίρομαι τώρα που μπήκα φυλακή, είναι ο πιο ήπιος δρόμος, αλλιώς δεν θα μπορούσα να μετανοήσω, γιατί δεν θα μπορούσα να καταλάβω τι έχω κάνει και νεκρός, φυσικά δεν υπάρχει μετάνοια στον Άδη!
– Θέλεις να πεις κάποιο μήνυμα μέσα από την εμπειρία σου;
– Με μια λέξη: Μακρυά! Όσο ευγενικοί και να τους φαίνονται αυτοί που θα τους πλησιάσουν, με ό,τι λόγια και να τους πουν, να μην τους πιστέψουν. Να εμπιστευτούν το ένστικτό τους, το Θεό και να φύγουν μακρυά, να μην εγκαταλείψουν ποτέ την οικογένειά τους και φυσικά, τη μεγάλη οικογένεια της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει άλλη λύση, είναι τρεις οι δρόμοι αυτοί.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  ΘΩΜΑ

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ Κ.
– Θωμά, αν μπορείς να σκεφτείς λίγο πριν, μερικά χρόνια, πες μου τι ήταν εκείνο που σε παρακίνησε να καταπιαστείς με τέτοιου είδους πράγματα, να μπεις σ’ αυτό το χώρο;
– Το πρώτο πράγμα ήταν η περιέργεια, που ασκεί το άγνωστο, το υπερφυσικό, αν θέλετε. Πιστεύω ότι όλοι ξεκινάνε για να δουν αν υπάρχει όντως μαγεία, αν υπάρχουν δαίμονες. Πολλοί φτάνουν και στον παραλογισμό να πουν ότι θα δω αν υπάρχουν δαίμονες για να γίνω σωστός χριστιανός.
– Είναι η περιέργεια σε σχέση με το υπερβατικό;
– Μάλιστα αυτό είναι. Πολλοί πιστεύουν ότι η ύλη είναι αυτό που τραβάει τα άτομα σ’ αυτό το χώρο, δηλαδή η προσέγγιση κάποιου ατόμου του αντίθετου φύλου, τα χρήματα, αλλά δεν είναι τόσο, όσο η περιέργεια.
– Επομένως είπες δύο πράγματα. η ικανοποίηση της περιέργειας και δεύτερο κάποιες απαντήσεις σε θέματα υπερβατικής τάξεως, αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν κ.λ.π. Υπήρχαν και κάποια άλλα πράγματα που σε παρακίνησαν στην αρχή ή στη διαδικασία να μπεις πιο μέσα, κάποιες άλλες υποσχέσεις, που έδωσες στον εαυτό σου;
– Υποσχέσεις για εξουσία, υποσχέσεις σε σχέση με το ότι ο Αντίχριστος κάποτε θα κυριαρχούσε στη γη, μας το δείχνουν στην Αποκάλυψη αυτό, να, το λένε και οι χριστιανοί!
– Δηλαδή χρησιμοποιούσαν την αγία Γραφή για να κατοχυρώσουν τέτοιες απόψεις;
– Ναι, ναι.
– Δεν είχες διαπιστώσει, γιατί εσύ ήσουν λίγο πολύ θεωρητικός, είχες ασχοληθεί μ’ αυτά τα πράγματα όχι μόνο στη βάση, αλλά και θεωρητικά, δεν είχες διαβάσει στη Σατανιστική Βίβλο του LaVey ότι εκεί έχουμε μία αντίστροφη αξιολόγηση, λόγου χάρη σε σχέση με την επί του όρους ομιλία του Χριστού ή σε αντιπαραβολή με τις δέκα εντολές; Εδώ έχουμε μία αντίστροφη θεώρηση. Πως μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως κατοχύρωση των στανιστικών θέσεων γραφικά εδάφια;
– Μα αυτό ακριβώς δείχνει τον παραλογισμό τους. Κάνανε ένα συγκρητισμό από όλες τις θρησκείες, από βιβλία για τον βουδισμό, από βιβλία για τον ινδουισμό, από κάθε θρησκεία, ακόμη και από τη Βίβλο την ίδια, τη χρησιμοποιούσαν. Και αυτό δείχνει ότι για να φτάσουν εκεί που ήθελαν, δεν δίσταζαν πουθενά. Είναι αυτός ο συγκρητισμός …;
– Εσύ είχες χρησιμοποιήσει τη Βίβλο για να, επέτρεψέ μου τη φράση, για να παγιδεύσεις νεαρά άτομα;
– Ναι.
– Αυτό το είχες κάνει συνειδητά, πίστευες δηλαδή ότι η Βίβλος έχει αυτό το νόημα ή πίστευες στο αντίστροφο νόημα της Βίβλου;
– Πίστευα στο αντίστροφο νόημα της Βίβλου. αυτά που δίδασκα πίστευα ότι έτσι είναι.
– Λοιπόν με κίνητρο την περιέργεια, την υπόσχεση δυνάμεως κ.τ.λ. πως άρχισε αυτή η πορεία, κατέφυγες σε κάποιους ανθρώπους, κατέφυγες σε κάποια βιβλιοπωλεία; Πως θα μπορούσες να περιγράψεις την πορεία σου μέσα σ’ αυτό το χώρο;
– Η αρχή έγινε σε κάποιο δισκάδικο που είχα πάει να αγοράσω ένα δίσκο heavy metal. Και εκεί γνώρισα κάποιο άτομο, που μου είπε: αν θέλεις να κάνεις πράξη όλους αυτούς τους υπέροχους στίχους για εξουσία, να δεις τέλος ότι η μαγεία υπάρχει, ότι εμείς είμαστε το αύριο, η νέα εποχή, έλα μαζί μου. Αυτή ήταν η αρχή.
– Θεωρείς ότι αυτά τα στέκια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως επικίνδυνα μ’ αυτή την έννοια;
– Ναι γιατί και ‘μεις, αργότερα, πηγαίναμε να προσηλυτίσουμε άτομα σε τέτοια στέκια.
– Θα μπορούσες να πεις ότι ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής είναι επικίνδυνο και οδηγεί στο χώρο του νέο-σατανισμού;
– Νομίζω ότι το heavy metal αντιπροσωπεύει απόλυτα το σατανισμό. Οι ίδιοι οι σατανιστές λένε ότι το heavy metal είναι δημιούργημα του Σατανά και ότι γι’ αυτό πρέπει να το τιμούμε. Δεν είναι παράξενο ότι οι τελετές περιλαμβάνουν, εκτός από ορισμένα κομμάτια της κλασσικής μουσικής που θεωρούνται σατανιστικά, ακόμη και heavy metal, ειδικά τα παρακλάδια του, thrast και το death metal.
– Συνάντησες λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο. Σου είπε κάποια πράγματα, ότι θα βιώσεις αυτά που άκουγες στη μουσική. τι συνέβη στη συνέχεια;
– Οπωσδήποτε υπήρχε μια δυσπιστία και όταν πήγα σπίτι του μου έκανε μία επίδειξη. Κάναμε αρχικά μια πνευματιστική συγκέντρωση, καθήσαμε εγώ και άλλα πέντε άτομα.
– Επομένως αρχίζουμε πλέον βαθμιαία με το παιχνίδι, με το τραπεζάκι. Μένει εκεί το πράγμα;
– Όχι δεν μένει εκεί. Ο σκοπός του ήταν να με εντυπωσιάσει.
– Να σου αποσπάσει την προσοχή και την εμπιστοσύνη στο λόγο του, ότι όλα γίνονται, και αφού είδε ότι ανταποκρίθηκες, τι συνέβη μετά;
– Όταν είδε ότι ανταποκρίθηκα, άρχισε το θεωρητικό μέρος. Πριν μυηθώ δεν είχε καθόλου μιλήσει θεωρητικά. Μου είπε έλα απλά να ικανοποιήσεις την περιέργειά σου, δες και φύγε. Μόλις είδε την έκπληξη στο πρόσωπό μου, τα μάτια του έλαμψαν, τον κοίταξα και νόμιζα πως ήτανε θεός γι’ αυτά που συνέβαιναν. Και τότε άρχισε να μου μιλάει.
– Έχεις την εντύπωση πως αν εσύ δεν εντυπωσιαζόσουνα θα σου έλεγε αυτά που σου είπε στη συνέχεια;
– Δεν θα μου έλεγε τίποτα, θα έφευγα εκνευρισμένος.
– Επομένως δεν θα προχωρούσες.
– Δεν θα προχωρούσα.
– Το ρωτάω αυτό για να βγει το συμπέρασμα ότι αρχίζει κανείς με κάποια αθώα παιχνιδάκια το τραπεζάκι και μόνο αν ανταποκριθεί τον παίρνουν πιο πέρα. Αφού είδε ότι ανταποκρίθηκες, σου έκανε κάποια διδασκαλία ή σου έδειξε κάτι;
– Αρχικά μου έδειξε τη Σατανιστική Βίβλο του LaVey.
– Έχεις την εντύπωση πως αυτός ανήκε σε μια οργανωμένη ομάδα της τάσεως του LaVey;
– Πιστεύω ότι ήταν μέλος κάποιας ομάδας. Αργότερα είδα ότι ήταν μέλος πολλών ομάδων.
– Και βαθμιαία σε μύησε;
– Ναι.
– Η μύηση αυτή ήταν μια πρακτική που ασκήθηκε από σένα αργότερα ή συνδεόταν με κάποια μαύρη λειτουργία;
– Η διαδικασία της μύησης είναι ίδια σ’ όλους τους βαθμούς, μόνο που αλλάζουν τα λόγια. Μετά τη μύηση ήταν εκεί μία φίλη του και μου είπε ότι θέλει να κάνει έρωτα μαζί μου για να …;
– Κατ’ αυτόν τον τρόπο μυήθηκες. Αλλά τι σ’ έδεσε περισσότερο μ’ αυτό το χώρο; απλώς και μόνο η μύηση;
– Αυτό που με κράτησε είναι οι επιδείξεις που έκανε …;
– Αυτό το πράγμα πως το ερμηνεύεις αυτή τη στιγμή, γιατί υπάρχουν πολλές δυνατότητες ερμηνείας. Η πρώτη περίπτωση είναι ότι πρόκειται για απάτη. Μια δεύτερη περίπτωση είναι να βρίσκεσαι σε μία κατάσταση που να φαντάζεσαι ορισμένα πράγματα, όπως είναι η κατάσταση που βρίσκεται κάποιος όταν παίρνει ναρκωτικά. Και οι περισσότερες σατανιστικές ομάδες υποβοηθούνται και με τα ναρκωτικά. Και υπάρχει βέβαια και η άλλη περίπτωση να είναι σατανικά. Δεν είναι απαραίτητο να πούμε πως αυτά τα πράγματα ήταν οπωσδήποτε γνήσια ή σατανιστικά. Μπορεί να ήταν σατανικά αλλά μπορεί και να μην ήταν, να ήταν δική σου υποκειμενική κατάσταση, δηλαδή υποβολή ή να ήταν και απάτη.
– Δεν μπορώ να το ξέρω …;
– Αφού μυήθηκες σ’ αυτή την ομάδα, δεν θα ήταν φυσικό να εντάσσεις εκείνους που προσηλύτιζες σ’ αυτή την ομάδα, ή πήρες εντολή να κάνεις μια δική σου ομάδα;
– Όχι, δεν πήρα καμμιά εντολή να κάνω δική μου ομάδα. Μου είπαν ότι όσους περισσότερους καταφέρω να μυήσω, τόσο περισσότερο θα ανεβαίνω σε βαθμούς.
– Να τους μυήσεις ξεχωριστά ή να τους εντάξεις στη συγκεκριμένη ομάδα;
– Και στη συγκεκριμένη ομάδα. Εγώ δεν ήμουνα ο αρχηγός, όπως με ονομάζουν και η ομάδα δεν είμαστε εμείς οι τέσσερις, ούτε εγώ ο αρχηγός.
– Αυτή η ομάδα είχε κάποια γενικότερη εξάρτηση από κάποια άλλη οργανωμένη ομάδα, λόγου χάρη από το εξωτερικό, ή ήταν μια αυτόνομη ομάδα;
– Ο αρχηγός αυτής της ομάδας έλεγε ότι παίρνει εντολές από την σατανιστική εκκλησία του Σαν Φραντζίσκο, από την εκκλησία του LaVey.
– Επομένως ήταν το παρακλάδι της εκκλησίας του LaVey.
– Nαι.
– Σχετικά με τη φιλοσοφία της ομάδας αυτής τι μπορείς να μου πεις;
– Κάθε ομάδα έχει επαφή με την Church of Satan. Όμως η κάθε ομάδα έχει τις δικές της αντιλήψεις. Η πιο κοινή αντίληψη είναι ότι ο Θεός δεν έχει την ίδια δύναμη με τον Σατανά. Ότι και ο Θεός είναι δημιούργημα κάποιων δαιμόνων, των αρχαίων, που δημιούργησαν και το Θεό και το Σατανά και περιμένουν την τελική μάχη για να ανακηρύξουν κάποιον από τους δυο σαν βασιλιά. Όμως έντεχνα οι σατανιστές λένε ότι οι αρχαίοι είναι κακοί και άρα θα υποστηρίξουν το κακό. Συνεπώς ο Θεός άδικα αγωνίζεται για να τα καταφέρει. Θέλω να πω ότι προχωρούσαν πολύ πιο πέρα από τη γενική φιλοσοφία. Η γενική φιλοσοφία ήταν ότι οι αρχαίοι είναι ισχυροί. Ο Θεός και ο Διάβολος είναι κάτω από αυτούς, αλλά επειδή οι αρχαίοι υποστηρίζουν περισσότερο το Διάβολο και άρα θα τον υποστηρίξουν να νικήσει, πρέπει να είμαστε με το Διάβολο.
– Έδειξαν και κάποια σχετική βιβλιογραφία ή η διδασκαλία ήταν προφορική;
– Ναι, το κυριότερο βιβλίο ήταν το Ν …;
– Εσύ είχες κάποιες υποσχέσεις δώσει στον εαυτό σου μπαίνοντας σ’ αυτό το χώρο, είχες διαβάσει κάποια βιβλία που έλεγαν κάποια πράγματα. Αυτά που είχες ελπίσει εκεί, λόγου χάρη ότι θα βρεις μια εσωτερική αντίληψη της ευτυχίας, θα επιβληθείς, θα είσαι δυνατός, θα προαχθείς, βρήκες την πραγμάτωση όλων αυτών μέσα σ’ αυτό το χώρο, έστω πριν γνωστοποιηθούν τα γεγονότα; Πως σκεπτόσουν; Ήσουν ευτυχισμένος εσωτερικά;
– Όχι, δεν υπήρχε ούτε στιγμή που να ένιωσα γαλήνη. Τα πάντα τα βλέπαμε μέσα από ένα πρίσμα μαύρο. Ακόμη και όταν η μητέρα μου εκδήλωνε την αγάπη της, έβλεπα πίσω από αυτό να είναι ο Χριστός που προσπαθεί να με πάρει με το μέρος Του. Ο καθένας μας, , όλες οι εκδηλώσεις της ζωής μας ήταν μέσα από αυτό. Δεν ήμασταν ελεύθεροι σε τίποτα. Από το να φάμε, από το να βγούμε βόλτα, όλα πέρναγαν μέσα από το σατανισμό και από τους αρχαίους (ενν. δαίμονες). Η ζωή μας όλη ήταν αυτό το πράγμα. Φυσικά δεν ένιωθα ούτε ελεύθερος ούτε τίποτα. Πιο ελεύθερος νιώθω εδώ μέσα στη φυλακή, παρά τότε.
– Θεωρούσες δηλαδή ότι είχες καταντήσει σε μια απόλυτη εξάρτηση;
– Σε μια α π ό λ υ τ η ε ξ ά ρ τ η σ η.
– Πες μου, πρακτικές αυτοσυγκεντρώσεως δεν κάνατε;
– Όχι.
– Ούτε διαλογισμό;
– Όχι.
– Επομένως η ομάδα αυτή δεν ανήκει στην ομάδα του LaVley, αλλά στον αποκρυφιστικό σατανισμό. Αυτοί που σας μύησαν πίστευαν τον Σατανά σαν οντότητα;
– Ναι.
– Επομένως οι πρακτικές που κάνατε είχαν άμεση σχέση με επικλήσεις.
– Ακριβώς.
– Όταν κάνει κανείς συνεχώς τέτοιου είδους επικλήσεις και όταν μάλιστα αυτό επιβοηθείται με οργιαστικές καταστάσεις, όπως είναι η χρήση ουσιών κ.ο.κ., είναι φυσικό να έχει οράματα, να βλέπει κάποια πράγματα. Αυτά όμως τα πράγματα που είναι καθημερινότητα, μπορούν να δημιουργήσουν τρομερούς εφιάλτες και να μη μπορεί κανείς εύκολα να αποδεσμευθεί. Εσύ ένιωθες εφιάλτες όταν ήσουν μέσα σ’ αυτό το χώρο;
– Ζούσα σ’ έναν εφιάλτη, δεν ήταν ανάγκη να πέσω να κοιμηθώ για να δω έναν εφιάλτη. Κάθε τελετή ήταν εφιαλτική. Μας κράταγε ο φόβος, η βαθιά μας πίστη στο ότι ο Διάβολος είναι ισχυρότερος και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, ο θαυμασμός …;
– Τώρα πως νιώθεις, δηλαδή ποια κριτική θα μπορούσες να ασκήσεις στον τότε τρόπο ζωής και σκέψεως, ένιωσες απογοήτευση γιατί δεν εκπληρώθηκαν αυτά που σου είχαν υποσχεθεί ή αυτά που εσύ προσδοκούσες, πως θα μπορούσες να περιγράψεις τα συναισθήματά σου τώρα;
– Δεν νιώθω μίσος για κανένα, αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τη δουλειά τους, ο Διάβολος περισσότερο Διάβολος δεν γίνεται. τα βάζω με τον εαυτό μου που πίστεψα κι εγώ σ’ αυτά. Αυτή τη στιγμή, όπως είπα και πριν, δεν μ’ ενδιαφέρει η φυλακή, νιώθω ελεύθερος. Έχω εξομολογηθεί, δεν μπορώ να πω ότι είμαι χριστιανός, παλεύω διαρκώς, δεν μπορώ να πω ότι έχω πιστέψει απόλυτα, γιατί ήταν μεγάλη η εξάρτηση που είχα πριν. Όμως προσπαθώ. Ακόμα βλέπω όνειρα, νιώθω να μ’ απειλεί αλλά προσπαθώ και σίγουρα νιώθω πολύ καλύτερα, νιώθω μεγαλύτερη ελευθερία και γι’ αυτό ακριβώς δεν με νοιάζει η φυλακή για να το πω καλύτερα, αυτοί οι άνθρωποι, με το να με μυήσουν, μου δώσανε μια ευκαιρία να φτάσω και ‘γω στη θέωση (με το να οδηγηθεί από τον σατανισμό στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας). Δεν μπορώ φυσικά από τώρα, θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια και το ξέρω …;
– Να φτάσεις στη θέωση; δηλαδή με το να απαρνηθείς αυτά τα πράγματα, μέσω των τωρινών εμπειριών σου και των νέων προβληματισμών;
– Μέσω της Ορθοδοξίας.
– Έχει λεχθεί από ανθρώπους που έχουν ξεφύγει ότι υπάρχουν τρεις δυνατότητες για κάποιον που έμπλεξε και θέλει να ξεφύγει. Η μία είναι να αυτοκτονήσει, η άλλη να καταλήξει σε ψυχιατρείο και η τρίτη να ξεφύγει. Σ’ αυτή την τρίτη περίπτωση ο μόνος δρόμος είναι η εξομολόγηση. Χωρίς να πιστέψει κανείς ουσιαστικά ότι ο Χριστός έχει νικήσει το Διάβολο και ότι, όταν ο πιστός πάρει την σφραγίδα του Θεού, γίνεται ιδιοκτησία του Θεού και πλέον δεν φοβάται τίποτα. Σύμφωνα μ’ αυτή την αντίληψη, αυτό είναι η μόνη δυνατότητα διαφυγής και οι άλλες δύο είναι η αυτοκτονία και το ψυχιατρείο. Εσύ πως θα σχολίαζες αυτή την άποψη;
– Οι δυνατότητες είναι πράγματι τρεις, αλλά όχι αυτές. Είναι ή το ψυχιατρείο, ή ο θάνατος, ή η φυλακή. Άτομα που θα ασχοληθούν μ’ αυτά ή θα τα σκοτώσουν άλλοι ή θα σκοτώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό ή θα τρελλαθούν ή θα μπουν στη φυλακή. Και η φυλακή είναι ο πιο ήπιος δρόμος, γιατί στη φυλακή υπάρχει δυνατότητα της μετάνοιας, υπάρχει δυνατότητα να γυρίσουν. Πιστεύω ότι όλοι μας σταθήκαμε τυχεροί που μας έπιασαν. Αν δεν μας είχαν πιάσει, θα είχαμε δώσει και τον εαυτό μας στο Διάβολο σε λίγο. Δηλαδή θα μας έφτανε στο σημείο να μας πει: δώστε και τη ζωή σας τώρα, αποδείξτε πια ότι πιστεύετε σε μένα απόλυτα. Θυσιάσατε άλλους, θυσιάστε τώρα και τον εαυτό σας. Εγώ χαίρομαι τώρα που μπήκα φυλακή, είναι ο πιο ήπιος δρόμος, αλλιώς δεν θα μπορούσα να μετανοήσω, γιατί δεν θα μπορούσα να καταλάβω τι έχω κάνει και νεκρός, φυσικά δεν υπάρχει μετάνοια στον Άδη!
– Θέλεις να πεις κάποιο μήνυμα μέσα από την εμπειρία σου;
– Με μια λέξη: Μακρυά! Όσο ευγενικοί και να τους φαίνονται αυτοί που θα τους πλησιάσουν, με ό,τι λόγια και να τους πουν, να μην τους πιστέψουν. Να εμπιστευτούν το ένστικτό τους, το Θεό και να φύγουν μακρυά, να μην εγκαταλείψουν ποτέ την οικογένειά τους και φυσικά, τη μεγάλη οικογένεια της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει άλλη λύση, είναι τρεις οι δρόμοι αυτοί.
_________________

Η μαρτυρία του Πέτρου Δ. και του Θωμά Κ. κατατέθηκαν στον π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο, υπεύθυνο για τις αιρέσεις, θεολόγο και δρ. φιλοσοφίας και υπάρχει στο βιβλίο «Εγκληματικό δόγμα, εμπειρίες πρώην σατανιστών». Ο Πέτρος και ο Θωμάς, μετά την περιπλάνησή τους στους «δρόμους του Εωσφόρου» ζήτησαν την πνευματική τους γαλήνη και την ψυχική τους υγεία στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θέλησαν να καταθέσουν τα βιώματά τους για να γίνουν γνωστά σε όλους και ο π. Αντώνιος αποφάσισε να μαγνητοφωνήσει τις συνομιλίες που είχε μαζί τους.
απομαγνητοφωνηση:

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ Δ.
– Πέτρο, ο κόσμος έχει την αντίληψή του για τα όσα συνέβησαν στην Παλλήνη και για τη δική σου συμμετοχή, όποια και να ήταν. Πες μου τι σε έσπρωξε σ’ αυτό το χώρο;
– Περισσότερο ήταν η περιέργεια για το άγνωστο. Ήθελα, δηλαδή, να γνωρίσω αυτό που φοβόμουνα. Ίσως να φαίνεται αντιφατικό αυτό που λέω, αλλά αυτό κυρίως που φοβάσαι και δε γνωρίζεις σε προσελκύει.
– Ήταν λοιπόν η περιέργεια να γνωρίσεις. Υπήρχε και κάποια άλλη αιτία, υποσχέθηκες στον εαυτό σου κάποια άλλα αποτελέσματα;
– Ναι. Βέβαια. Ήταν επίσης το γεγονός ότι θα έκανα εντύπωση στους γνωστούς μου, στους φίλους μου, ίσως κάποια δύναμη παραπάνω, που θα μπορούσα να κάνω …;
– Μια δίψα δηλαδή για αναγνώριση.
– Βέβαια, ναι.
– Και με ποια διαδικασία έμπλεξες εκεί; Πως εντάχθηκες;
– Αρχικά έγινε ένα συμβόλαιο, αν εννοείτε αυτό.
– Πως ήταν η πρώτη συνάντηση, χωρίς να αναφέρεις ονόματα, με τους ανθρώπους που σε μύησαν. Θυμάσαι κάποια συζήτηση;
– Ναι, ήταν αρκετά φιλική συνάντηση και μου παρουσίαζαν κάποια αρνητικά στοιχεία για το χριστιανισμό, όπως επίσης ένα σημείο στην αγία Γραφή, ότι καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, για να πουν όμως στη συνέχεια ότι όποιος ακολουθήσει το δρόμο του «Κυρίου» θα κερδίσει την αιωνιότητα, αποσπάσματα δηλαδή από την αγία Γραφή που σε προτρέπουν κατά κάποιον τρόπο να τους ακολουθήσεις.
– Έχεις ακούσει για το νόμο του Crowley, «κάνε ό,τι θέλεις, αυτός είναι ο νόμος»;
– Ναι.
– Δηλαδή ζητούσαν μία επιβεβαίωση αυτού του νόμου μέσα στην αγία Γραφή.
– Κατά κάποιον τρόπο ναι, γιατί ο Aleister Crowley ήταν ένας από τους μεγαλύτερους μάγους.
– Ήταν πατέρας του νεοσατανισμού. Επομένως προσελκύστηκες κατά ένα τρόπο και από την φιλοσοφία ή ιδεολογία. Από το ένα μέρος είναι η χριστιανική πίστη, η οποία κατά την αντίληψή σου τότε δεν ήταν ικανή να σου αποδώσει αναγνώριση, δύναμη κ.τ.λ., να σου ικανοποιήσει την περιέργεια, και εκεί είχες μία δυνατότητα να εκπληρώσεις αυτές σου τις επιθυμίες. Πως συνέχισε αυτή η διαδικασία ένταξής σου; Ύστερα από αυτές τις συζητήσεις έγιναν κάποια άλλα πράγματα; Συμμετείχες κατ’ αρχήν χωρίς να ενταχθείς σε κάποιες τελετουργίες;
– Όχι, χωρίς να έχω μυηθεί δεν έλαβα ποτέ μέρος σε τελετή. Το θέμα είναι ότι αρχικά ήταν η περιέργεια, μετά ο ενθουσιασμός και μετά τον ενθουσιασμό η απόφαση να μυηθώ.
– Μήπως στην απόφαση να μυηθείς και να ενταχθείς υπήρχαν και άλλοι λόγοι, λόγου χάρη ότι θα προαχθείς πνευματικά και θα υπηρετήσεις την ανθρωπότητα;
– Όχι κάτι τέτοιο δεν υπήρχε.
– Πες μου πως έγινε η μύηση, σε γενικές γραμμές.
– Η μύησή μου έγινε στην περιοχή Σέση. Ήμασταν δύο άτομα μόνο και η μύηση ήταν κάτι αντίστοιχο της βάπτισης του χριστιανισμού, δηλαδή διαβάστηκαν κάποια κείμενα, είπα ότι αρνούμαι τον Χριστιανισμό, ότι δέχομαι σαν κύριό μου τον Σατανά και από κει και πέρα διάλεξα όνομα …;
– Αρνήθηκες λοιπόν το βάπτισμα, αρνήθηκες το χριστιανικό όνομα, αρνήθηκες τον χριστιανικό ανάδοχο, το νουνό σου, και έδωσες κάποιες υποσχέσεις για κάποιες παραχωρήσεις στο νέο σου κύριο. Από κει και πέρα, τι συνέπειες είχε αυτό για σένα; Μήπως έπρεπε να σε «δέσουν» τρόπον τινά με την ομάδα με κάποια άλλα πράγματα;
– Ναι, βέβαια, μετά χρειαζότανε, ήταν απαραίτητο να φέρνεις ψυχές, όπως τις ονόμαζαν, να φέρνεις νέα παιδιά μέσα στο σατανισμό και μ’ αυτό τον τρόπο ανέβαινες βαθμούς, ανέβαινες στην εκτίμηση που σου έχει ο Σατανάς, η εύνοια …;
– Η εκτίμηση απλώς ή και η πνευματική σου ανάπτυξη;
– Δεν θα το ονόμαζα έτσι.
– Εντός εισαγωγικών!
– Εντός εισαγωγικών, βέβαια.
– Η διεύρυνση της συνειδήσεως;
– Κατά κάποιον τρόπο ότι θα κέρδιζες κάποια πράγματα, κάποια ξόρκια, κάποια επιπλέον δύναμη.
– Και μπορούσες να ικανοποιήσεις πλέον κάθε σου θέληση, σύμφωνα με την υπόσχεση, έτσι δεν είναι;
– Ναι.
– Πες μου, όλες αυτές οι υποσχέσεις να ικανοποιήσεις την περιέργειά σου, να αποκτήσεις δύναμη, να αναπτύξεις τις γνώσεις σου, ικανοποιήθηκαν, εκπληρώθηκαν οι επιθυμίες σου ή είχες διαφορετικά αποτελέσματα;
– Διαφορετικά αποτελέσματα και ποτέ δεν εκπληρώθηκε τίποτα από όσα είχα ζητήσει.
– Εκτός από αυτό, από το ότι ούτε δύναμη απέκτησες ούτε τίποτα, αυτά που υποσχέθηκες στον εαυτό σου ή που σου υποσχέθηκαν, είχες αρνητικές ή καταστροφικές συνέπειες από τη συμμετοχή σου;
– Ναι, βέβαια υπήρξαν και θα ήθελα να σας πω. θα μου πείτε ότι τη στιγμή που έβλεπες ότι δεν παίρνεις τίποτα, γιατί συνέχιζες. Πίστευα ότι κάποιο λάθος έκανα εγώ στη διαδικασία και δεν τα κατάφερα.
– Δηλαδή το σύστημα ήταν σωστό, αλλά εσύ το επιχειρούσες λάθος. και από πάνω έπρεπε να ενοχοποιηθείς, γιατί δεν εφάρμοζες σωστά το σύστημα, γι’ αυτό και δεν είχες αποτελέσματα!
– Ναι, νόμιζα γι’ αυτό το λόγο είχα αυτές τις αποτυχίες. Πίστευα πως αυτός ήταν ο λόγος που μου δημιουργούσε μια μόνιμη απογοήτευση. Δεν ήθελα να συναναστρέφομαι με κανένα. Ακόμα είχα νιώσει πολύ μακριά και από τους γονείς μου και ένιωθα σαν να υπήρχε τείχος.
– Δηλαδή δεν οδηγήθηκες στην πληρότητα την εσωτερική, αλλά στη διαταραχή.
– Στη διαταραχή, ναι.
– Δεν ένιωθες δηλαδή να εκπληρώνεται οποιαδήποτε επιθυμία σου, την οποία είχες διατυπώσει άλλωστε και σε κάποιο χαρτί που είχες υπογράψει. Τι συνέβη μ’ αυτό το χαρτί;
– Αυτό το χαρτί ήταν ένα συμβόλαιο, στο οποίο έγραφες τι θα πρόσφερες και ζητούσες το αντάλλαγμα το αντίστοιχο.
– Αυτό που ζητούσες ήταν ανάλογο μ’ αυτό που θα πρόσφερες;
– Ναι, βέβαια, κάθε τι που ζητούσες είχε και το τίμημά του.
– Αν ζητούσες μεγάλα πράγματα, τι θα μπορούσε να ήταν εκείνο που θα έπρεπε να υποσχεθείς;
– Το μεγαλύτερο κατά κάποιο τρόπο που μπορούσες να προσφέρεις ήταν να φέρεις νέα παιδιά μέσα στο σατανισμό, όπως έλεγαν, να φέρεις ψυχές.
– Ναι, μήπως με αυτή την ομάδα θέλατε απλώς να προσφέρετε κάτι στον εαυτό σας ή να προσφέρετε κάτι στην κοινωνία;
– Ήταν όπως σκέπτεται ένας χριστιανός να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του, έτσι ακριβώς υπήρχε αυτή η λάθος σκέψη να ωθήσεις περισσότερο κόσμο στο σατανισμό, γιατί το θεωρούσες σωστό αυτό που ακολουθούσες.
– Ναι, μια αντεστραμμένη δηλαδή ηθική.
– Ναι, ακριβώς.
– Άλλωστε και τα κείμενα, όπως μου είπες ότι μελετούσατε, τη Σατανική Βίβλο, εκεί βλέπουμε καθαρά μία αντεστραμμένη ηθική, μία αντεστραμμένη επί του όρους ομιλία, ένας αντεστραμμένος δεκάλογος κ.ο.κ. Πες μου πως τελικά προβληματίστηκες;
– Όπως είπα πριν, σου δημιουργούσε μία μόνιμη απογοήτευση και η μόνη λύση που υπήρχε στο μυαλό μου ήταν η αυτοκτονία. Δηλαδή το έβλεπες σαν λύτρωση από τα προβλήματα.
– Δηλαδή όχι μόνο δεν λύθηκαν τα προβλήματα, αλλά δημιουργήθηκαν τρομακτικά αδιέξοδα και σε κάποια στιγμή θεωρούσες ότι η μόνη διέξοδος ήταν η αυτοκτονία.
– Έτσι ακριβώς ήταν. Στη συνέχεια έβλεπα τους γονείς μου, ειδικά τη μητέρα μου, που καθότανε και μου μίλαγε με ωραίο τρόπο, όχι τόσο πολύ, όπως θεωρούσα εγώ, να με προσηλυτίσει, για να μου αλλάξει μυαλά ή τη θεωρούσα πωρωμένη. Πωρωμένος υπήρξα εγώ και πιστή υπήρξε η μητέρα μου. Το θέμα είναι ότι έβλεπα γύρω μου τον κόσμο, έβλεπα ότι δεν απομακρύνθηκαν αυτοί από εμένα, αλλά εγώ από αυτούς, γιατί εγώ έστριψα αριστερά και βάδιζα μόνος μου.
– Ένα ολοκληρωτικό κοινωνικό ξερίζωμα δηλαδή.
– Ναι.
– Πες μου, σ’ αυτή την εποχή, είχες εφιάλτες;
– Όταν κοιμόμουνα; Διαρκώς!
– Δηλαδή τα πνεύματα που επικαλούσουν σε ταλαιπωρούσαν πλέον;
– Ναι, και χωρίς να επικαλεσθείς κάποιον υπήρχαν ενοχλήσεις. Και μπορούσα να πω πως φθάσανε σ’ ένα σημείο να είναι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.
– Έχεις ακόμη αυτούς τους εφιάλτες;
– Ναι, βέβαια. Υπάρχουν ενοχλήσεις ακόμη. Και μάλιστα τώρα που βλέπω ότι συμπιέζεται κατά κάποιον τρόπο, πάει να εμφανιστεί …; υπήρξε κακό μέσα μου, γιατί είχα δεχτεί το Σατανά σαν θεότητα. Από ‘κει και πέρα, από τη στιγμή που προσπαθώ και θέλω από μόνος μου να ξεφύγω εντελώς από αυτά, να λυτρωθώ, όπως και να το κάνουμε αντιδρά κατά κάποιον τρόπο και προσπαθεί να κερδίσει και αυτός κάποια θέση μέσα.
– Επομένως από πλευράς αυτής της επιρροής νιώθεις μια πνευματική τρομοκρατία, συνεχώς εφιάλτες, οι οποίοι βέβαια με τον καιρό υποχωρούν. Πως τα κατάφερες να μην οδηγηθείς στην αυτοκτονία;
– Αυτό που σας έλεγα πριν. Είδα τον κόσμο γύρω μου και λέω, γιατί τόσος κόσμος να είναι καλά και ‘γω να τον θεωρώ λάθος; Να είναι μια χαρά ο κόσμος αυτός και εγώ να τα βλέπω όλα στραβά και να θεωρώ ότι αυτό που ακολούθησα ήταν σωστό και παρ’ όλα αυτά, αυτό που ακολούθησα να με οδηγεί αυτή τη στιγμή στην αυτοκτονία. Έτσι κάθησα και τα σκέφτηκα λογικά και είδα ότι τελικά εγώ έκανα λάθος.
– Και τι έκανες ύστερα;
– Αποφάσισα να πάω στην Εκκλησία και ας μη μπορούσα να μπω μέσα, ας το πούμε έτσι.
– Και όταν εξομολογήθηκες στην αστυνομία, τι ένιωσες;
– Ικανοποίηση. Σε κάποια στιγμή νόμισα ότι ήμουν τρελλός, ήξερα τις συνέπειες και παρ’ όλα αυτά ένιωθα μια ανακούφιση μέσα μου.
– Έχεις μία πολύ πικρή εμπειρία. Ξεκίνησες από κάποιες υποσχέσεις, δεν εξεπληρώθηκαν, αλλά οδηγήθηκες προς την καταστροφή με τη σκέψη να αυτοκτονήσεις και τώρα βρίσκεσαι εδώ και προσπαθείς να ανασυγκροτήσεις τον εαυτό σου. Πες μου, θεωρείς ότι η Εκκλησία είναι για σένα πλέον μονόδρομος, και η μόνη δυνατότητα;
– Σίγουρα, πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή το μόνο πράγμα που μπορεί να με βοηθήσει είναι ο Θεός. τίποτε άλλο.
– Έχεις ακούσει την άποψη ότι όσοι προσπάθησαν να ξεφύγουν από εκεί και δεν έτρεξαν στην εξομολόγηση και στα μυστήρια της Εκκλησίας ή αυτοκτόνησαν ή τρελλάθηκαν;
– Έτσι γίνεται πάντα, επειδή γνώριζα και κάποια άλλα παιδιά, τα οποία δεν είχαν σχέση με το δικό μας κύκλο. Ασχολήθηκαν από μόνοι τους με βιβλία μαύρης μαγείας. Είχα δύο φίλους, οι οποίοι τρελλάθηκαν.
– Έχεις ακούσει για κάποιον που αυτοκτόνησε;
– Έχουμε ένα περιστατικό, μια κοπέλα στην Κρήτη, που υπήρξε σατανίστρια.
– Πες μου, μέσα από όλη την εμπειρία σου, όπως τοποθετείσαι τώρα, από τη θέση που βρίσκεσαι, ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στα νέα παιδιά, αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω στην ηλικία εκείνη, ώστε να αποφύγουν αυτό το δρόμο και από αυτή την πικρή εμπειρία που είχες, τι θα έλεγες στα νέα παιδιά;
– Να παραδειγματιστούν από αυτό που έπαθα εγώ και να μην χρειαστεί να πάθουν για να μάθουν.