ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ…ΥΠΑΡΧΕΙ?ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΡΟΚ?ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ!..

Από την αρχαιότητα¹ μέχρι σήμερα έχει διαπιστωθεί η ψυχική ανάγκη του ανθρώπου για ψυχαγωγία. Η μουσική, η ωραιότερη από τις τέχνες², είναι ένα άριστο μέσο ψυχαγωγίας, ειδικότερα των εφήβων και των νέων. Είναι συνυφασμένη με τη ζωή του ανθρώπου και αρμόζει περισσότερο στο πνεύμα και τη νοοτροπία του πολιτισμού του³.
Της μουσικής η ηλικία είναι όση και της ανθρωπότητας. Λόγος και μουσική, τέχνη και ρυθμός, ομορφιά και αρμονία, είναι της ζωής πανάρχαιοι πιστοί συνοδοιπόροι⁴, γράφει εκπαιδευτικός και μουσικός.
Η ψυχολογική δύναμη των ήχων και της μουσικής είναι τεράστια. Οι ήχοι επιδρούν άμεσα στον υποθάλαμο του εγκεφάλου, ο οποίος στη συνέχεια επηρεάζει το νευρικό σύστημα, τους μυς και τους αδένες του ανθρωπίνου σώματος. Οι αδένες είναι αυτοί που ρυθμίζουν την κυκλοφορία του αίματος στον οργανισμό μας. Στην καλή κυκλοφορία του αίματος στηρίζεται το πολύτιμο αγαθό, η υγεία του ανθρώπου. Άρα η μουσική συμβάλλει θετικά η αρνητικά στην ψυχοσωματική υγεία των ανθρώπων και στην ομαλή ανάπτυξη των εφήβων, που αρέσκονται να ψυχαγωγούνται με τα διάφορα είδη της.
Η μουσική είναι ένα δυναμικό μέσο επικοινωνίας. Επιδρά στην ανθρώπινη συμπεριφορά, στην ψυχική διάθεση και στην πνευματική εγρήγορση. Είναι η τονική αναλογία της συναισθηματικής ζωής⁵. Μπορεί να οδηγήσει σε ενθουσιασμό, σε συγκίνηση κα σε ψυχική ανακούφιση. Έχει τη δύναμη να καταπραΰνει από το άγχος, να δημιουργεί μελαγχολική ψυχική διάθεση η να διεγείρει και να υποδαυλίζει τα κατώτερα ένστικτα των ανθρώπων. Κάποια είδη μουσικής παίζουν θεραπευτικό ρόλο και γι’ αυτό μελετάται η επίδραση των μεμονωμένων μουσικών στοιχείων στις ψυχοφυσιολογικές αντιδράσεις του ανθρώπου⁶.
Ενώ, λοιπόν, η μουσική θεωρείται θείο δώρο και φάρμακο της ψυχής, χρησιμοποιείται⁷ σε ευρεία κλίμακα από τα παραθρησκευτικά κινήματα σαν ψυχοναρκωτικό των εφήβων και της νεολαίας.
Με χαρακτηριστική ανησυχία γράφει επιστήμονας: «Ένας νέος που έχει συνεχώς κρεμασμένο στα αυτιά του τα νεότερα μίνι-ηλεκτρονικά ακουστικά, μπορεί μέχρι τα 18 του χρόνια να έχει ξεπεράσει τις 10.000 περίπου ώρες ακούγοντας μουσική, ενώ σε τόσες χιλιάδες ώρες υπολογίζεται πως είναι ο συνολικός χρόνος εκπαίδευσης του ανθρώπου, από την αρχή του νηπιαγωγείου μέχρι το τέλος του πανεπιστημίου»⁸.
Το πανίσχυρο μέσο της ψυχαγωγίας, τη μουσική, εκμεταλλεύονται ιδεολογικές παραφυάδες του αποκρυφισμού και μέσα από συγκεκριμένα είδη μουσικής διοχετεύουν τις ιδέες τους. « Μου άρεσε πολύ να ακούω μουσική ‘χέβι μέταλ’. Τότε φτιαχνόμουν»⁹, ομολόγησε μέλος σατανικής ομάδας. Άλλος έφηβος δήλωσε¹⁰ ότι η πρώτη του επαφή με τη μαύρη μαγεία έγινε μέσω της μουσικής rock ,της heavy metal.
Τα φαινόμενα αυτά προκαλούν την αντίδραση μεγάλων μουσικών της εποχής μας. Είναι «ένα φαινόμενο κοινωνικό, πολιτικό και φυσικά ιδεολογικό, μπροστά στο οποίο οι λαοί βρέθηκαν σχεδόν απροετοίμαστοι… με συνέπεια σήμερα το φαινόμενο ροκ να προχωρεί διαλυτικά παντού»¹¹, γράφει ο Μίκης Θεοδωράκης.
Τη μουσική rock φαίνεται να χρησιμοποιούν κατ’ εξοχήν οι αιρέσεις και τα αποκρυφιστικά κινήματα, για να ελκύσουν έφηβους, αλλά και για ένα ακόμη λόγο. Διότι προκαλεί σφοδρούς ερεθισμούς, σωματικές διεγέρσεις¹² και εξάπτει το γενετήσιο ένστικτο με το τεχνικό σύστημα Βίπρασεξ, με τα φώτα, τους ήχους, το ρυθμό και τους στοίχους. Οι προβολείς, τα φωτεινά εφφέ, οι φωτεινοί σωλήνες Tivoli, οι ακτίνες λέιζερ και τα περιστρεφόμενα φωτιστικά δέσμης προκαλούν συχνά ιλίγγους, ναυτία και καλλιεργούν ψευδαισθήσεις. Ο διάσημος μουσικοθεραπευτής Adam Knieste¹³ αναφέρει πως η ένταση των ήχων της μουσικής rock προκαλεί ναρκισσισμό, εξάντληση, πανικό, υψηλή πίεση και παράξενη νάρκωση.
«Οι επαναληπτικοί και έντονοι ρυθμοί της rock δημιουργούν μια υπνωτικοί κατάσταση, μια πόλωση του νου επάνω στο ρυθμό και τότε η συνείδηση υποχωρεί και επιτρέπει την έκφραση του παραλόγου, με πλήρη ασυδοσία»¹⁴. Η επί πολλές ώρες ακρόαση μουσικής rock δημιουργεί ποικίλα προβλήματα¹⁵ στον ανθρώπινο οργανισμό, τα οποία καταγράφονται σε ιατρικές και ψυχιατρικές αναλύσεις, διότι επιδρά δυναμικά στην ψυχοσύνθεση των εφήβων.
Η μουσική rock…» μας μπάζει σε «άλλες λατρείες, σε άλλες ‘θεότητες’, σε άλλες προφητείες κα σε άλλους διωγμούς …»¹⁶. Σε μουσικό περιοδικό θα διαβάσουμε: «ακούγοντας το ‘I Wanna Be Somebody’ γεμίζεις το κεφάλι σου με ενέργεια η νοιώθεις τάσεις αυτοκτονίας»¹⁷.
Μεταξύ των επιπτώσεων που προέρχονται από το συνεχές άκουσμα της μουσικής rock αναφέρονται και οι εξής: αλλαγή των συγκινησιακών αντιδράσεων, απώλεια του ελέγχου του ενσυνειδήτου, αξιοσημείωτη μείωση του ελέγχου διανόησης και θέλησης, νευροφρενική υπερδιέγερση, σύγχυση μνήμης, υπνωτική και καταθλιπτική κατάσταση με τάση ανθρωποκτονίας η αυτοκτονίας.
Η διάδοση του αποκρυφισμού μεταξύ των εφήβων μέσω της μουσικής rock έγινε κατορθωτή και με την αμέριστη υποστήριξη διεθνών εταιριών. Αυτές ανέλαβαν να χρηματοδοτήσουν δίσκους μουσικής rock μεγάλων συγκροτημάτων. Τέτοιες εταιρίες είναι η «Illuminati», η «Wicca»¹⁸ και η «Witches Society»¹⁹. Σημαντική συμβολή έχει να παρουσιάσει ως διαφημιστής και χορηγός μουσικών συγκροτημάτων rock και το γνωστό αποκρυφιστικό κίνημα «New Age», για το οποίο κάναμε ήδη λόγο.
Έλληνας τραγουδιστής αποκαλύπτει κάτι συγκλονιστικό για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα. «Σήμερα… οι εταιρίες (δίσκων) χρησιμοποιούν ακόμη και αστρολόγους…. Η εταιρία, που συνεργάστηκα, είχε μία ομάδα αστρολόγων που ασχολούνταν με τον κόσμο, το τι θέλει ο κόσμος, πότε θα γίνει ‘σουξέ’, αν είναι κατάλληλη εποχή, δηλαδή σατανικά πράγματα…»²⁰.
Η σχέση του αποκρυφισμού με τη μουσική rock αποδεικνύεται και από τους στίχους των τραγουδιών, τη διακόσμηση των εξωφύλλων των δίσκων και κυρίως από τις σχέσεις των μεγάλων star²¹ της μουσικής rock με το σατανισμό, τη μαγεία και την αστρολογία. Πολλοί απ’ αυτούς επίσημα έχουν ενταχθεί σε αποκρυφιστικές ομάδες και ‘εκκλησίες’ του σατανά²².
Έλληνας τραγουδιστής²³ ακολουθώντας το παράδειγμα ξένων συναδέλφων του δεν διστάζει να απορρίψει έμμεσα τον Θεό και να αρνηθεί με πνεύμα εωσφορικό τη σωτηρία, που προσφέρει στον άνθρωπο η αγάπη του Θεού.
Ο Ulrich Rattista²⁴, φανατικός οπαδός της hard rock ( σκληρή ροκ)- υπάρχει και soft rock (μαλακή ροκ) – σε ανάλυση της παράστασης του εξωφύλλου ενός δίσκου αποκάλυψε πως μέσω του εξωφύλλου διαμορφώνεται και καλλιεργείται μια νέα συνείδηση μεταξύ των νέων. Την ψυχολογία της οδύνης και του τρόμου²⁵ καλλιεργεί και η μουσική rock επάνω στην οποία βασίζεται η διάδοση του αποκρυφισμού.
Πολλά από τα τραγούδια των συγκροτημάτων, που έχουν σχέση με το σατανισμό, συντελούν στη διάδοση της σατανολατρείας²⁶. Οι τραγουδιστές απερίφραστα δηλώνουν ότι αναγνωρίζουν την κυριαρχία του σατανά, εξυμνούν το έργο του και δηλώνουν πλήρη υποταγή σ’ αυτόν. Ο ‘αρχιερέας’ του συγκροτήματος «Rollings Stones» Mick Jagger, διακηρύττει ότι είναι ο Εωσφόρος της rock και επιδιώκει να κατευθύνει τη θέληση και την σκέψη των ακροατών του.
Είναι χαρακτηριστικοί και οι τίτλοι των δίσκων τους: «Sympathy for the Devil» (=Συμπάθεια για τον Διάβολο), «Invocations to my Demon Brother» (= Επικλήσεις στον Αδερφό μου το Δαίμονα) και «Dancing with Mr. D.» (= χορεύοντας με κύριο D.,D =Διάβολος).
Σε άλλα τραγούδια τους οι «Rolling Stones»προτρέπουν με προκλητικότητα τους νέους στην αυτοκτονία²⁷. Είναι η εύκολη λύση που προτείνει ο αποκρυφισμός στα εφηβικά και νεανικά αδιέξοδα. Μερικοί τίτλοι τραγουδιών είναι ενδεικτικοί: ‘Αντίο σκληρέ κόσμε’, ‘Μη φοβάσαι την αυτοκτονία’, ‘Η λύση της αυτοκτονίας’, ‘Κατάστρεψε τον εαυτό σου’, και ‘Πέθανε νέος, πέθανε όμορφος’.
Μεταξύ των μεγάλων ονομάτων²⁸ της σατανικής μουσικής rock συγκαταλέγονται και οι Aleister Crowley, Kenneth Anger, Anton La Vey, Carlos Castenada, Alice Cooper, Ozzy Osbourne, Jim Morrison και Mick Jagger.
Το συγκρότημα ‘Led Zeppelin’ με το δίσκο του ‘Stairway to Heaven’ (= Σκάλα προς τον Ουρανό) εκφράζει υποτέλεια στο σατανά και εχθρικό μίσος εναντίον του Χριστού.
Το αγγλικό συγκρότημα ‘black Sabbath’ (= Μαύρο Σάββατο), συνετέλεσε με τους σατανικούς στίχους των τραγουδιών του στη διάδοση του αποκρυφισμού στην Αγγλία και σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο αρχηγός του συγκροτήματος Ozzy Osbourne προτρέπει το ακροατήριό του να είναι κάτω από την κυριαρχία του σατανά. Αλλού πάλι αναφέρεται²⁹ ότι δύο νέοι από την Νεβάδα άκουγαν επί ώρες μουσική heavy metal rock από τον τραγουδιστή O. Osbourne. Ο νους τους σκοτίσθηκε και αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν, διότι το υποσυνείδητο μήνυμα³⁰ των τραγουδιών τους ωθούσε στην αυτοκτονία. Τελικά ο ένας εκ των δύο αυτοκτόνησε.
Να αναφέρουμε ελάχιστα ονόματα γνωστών συγκροτημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο, τα οποία κατευθύνουν έμμεσα τους εφήβους στον αποκρυφισμό. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται και ακόλουθα: W.A.S.P., Plasmatics, Montley Grue, Iron Maiden, Kiss, Poison, Achoc, Eagles, Megadeth, Lynch Mob, Blue Oyster, Who κ.ά. Όλα έχουν ως αρχή τους να χρησιμοποιούν σύμβολα του σατανισμού στις κινήσεις, στα ρούχα των τραγουδιστών και στους δίσκους. Στην «εικονοποιημένη» μουσική και στις βιντεοταινίες που κυκλοφορούν κυριαρχούν αποκρυφιστικές θεωρίες και πρακτικές.
«Οι μεγάλοι παραγωγοί μουσικής rock and roll είναι μέλη μιας σατανικής ‘εκκλησίας’ …. Όταν παράγουν ένα δίσκο η πρέπει να συνθέσουν καινούργια τραγούδια, ζητούν από τους ‘αρχιερείς’ η τις ιέρειες του σατανικού ναού τους να κάνουν χρήση μαγείας, ώστε το έργο τους να έχει μεγάλη επιτυχία». Αυτή την αποκάλυψη κάνει ο John Todd και προσθέτει κάτι, που αφορά τη μαγική τελετουργία των προς έκδοση δίσκων.
«Όταν οι τελετουργικοί κανόνες λάβουν χώρα και όταν οι δίσκοι έχουν υποστεί μάγια, ένας μεγάλος αριθμών δαιμόνων έχει επιφορτισθεί να εκτελέσει τις διαταγές των μάγων»³². Αυτές τις μαρτυρίες τις έχει καταγράψει ο εγκληματολόγος J.Regimbal, ο οποίος ερεύνησε για πολλά χρόνια το θέμα της μουσικής και κυκλοφόρησε στη Γενεύη στα γαλλικά μία μελέτη με τίτλο: «Παραβίαση της συνείδησης με μηνύματα υποσυνείδητα: Rock n’ Roll».
Μέσα από τα προαναφερθέντα στοιχεία διαφαίνεται η σατανικότητα της μουσικής rock και η καταστροφική της επίδραση στους έφηβους. Οι βλάβες είναι μεγάλες και επηρεάζουν καίρια τη ζωή τους. Οι έφηβοι μπορούν να απαλλαγούν από τις οδυνηρές της επιπτώσεις, μόνο αν σύντομα αντιληφθούν τη βλάβη, που προκαλεί η μουσική ροκ, και θελήσουν να διακόψουν κάθε σχέση μαζί της.

Τα Χριστούγεννα βρήκα ένα βιβλίο που εκδόθηκε πριν από 30 χρόνια στην Αμερική με θέμα τον σατανισμό στη μουσική (στην βιβλιοθήκη του παππού μου παρακαλώ). Απογοητεύτηκα λίγο όμως, γιατί παρόλο που είχε πολλές πληροφορίες για διάφορα συγκροτήματα δεν ήταν πολύ αντικειμενικό. Έτσι λοιπόν διάβασα άλλα δύο βιβλία με θέμα τον σατανισμό στη ροκ μουσική από έλληνες συγγραφείς αυτή τη φορά. Μέγα λάθος. Παραθέτω ένα απόσπασμα :

«Παρακλάδια της ροκ :

Η ρέγγε. Είναι αμερικάνικο είδος και θυμίζει γεωργό που χτυπά άδειους ντενεκέδες για να φύγουν τα πουλιά από τα σπαρτά του.
Η ραπ . Πολύ άτεχνο, αφρικανικό είδος που σε μεταφέρει στη χώρα των Ζουλού και της ζούγκλας.
Η χέβυ μέταλ .Έχει εισχωρήσει βαθιά στη μαγεία και στο σατανισμό.
Η ψυχεδέλεια. Λέγεται έτσι γιατί βγαίνει μέσα από την ψυχή των τραγουδιστών μετά από μια γερή δόση LSD που είναι ναρκωτικό παραισθησιογόνο.
Η θραζ μέταλ (κι όμως εννοεί trash) που είναι ένα είδος χέβυ μεταλ. Θραζ σημαίνει σκουπίδια.
Η μουσική (ροκ) σε γενικές γραμμές είναι ένα ηχητικό πανδαιμόνιο από νότες, υστερικές τσιρίδες, άναρθρες κραυγές, ουρλιαχτά. Είναι χωρίς αξία, άξεστη και βρώμικη. Άλλωστε η ίδια η λέξη ροκ σημαίνει πορνεία.»

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές ροκ και μέταλ συγκροτήματα χρησιμοποιούν σατανιστικούς όρους και σύμβολα ενώ είναι συχνό τα ονόματα τους να έχουν σατανιστικό υπόβαθρο. Αν και δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι δεν υπάρχουν συγκροτήματα με καθαρά σατανιστικό περιεχόμενο, όπως οι Venom, οι Ofermod και οι Antaeus, σίγουρα οι περισσότεροι προσπαθούν να εντυπωσιάσουν και να προκαλέσουν χωρίς να πιστεύουν στο σατανισμό ή στον αποκρυφισμο.

Η λίστα με τα ονόματα συγκροτημάτων και τραγουδιών που έχουν ερμηνευτεί με σατανιστικό περιεχόμενο είναι ατέλειωτη.

Παραθέτω μερικά :

1) Οι W.A.S.P. σε μια συναυλία ήπιαν αίμα από ανθρώπινο κρανίο.
2) Ο Ozzy Osbourne έκοψε με τα δόντια του το κεφάλι μιας ζωντανής νυχτερίδας πάνω στη σκηνή και έφαγε ένα ζωντανό περιστέρι. Αργότερα είπε ότι του είχαν πει ότι θα είναι ψεύτικα και τα δύο για να δεχτεί να το κάνει.
3) Οι Slayer θεωρούνται από τα πιο «σατανιστικά» συγκροτήματα. Προσωπικά η μουσική τους μου αρέσει αρκετά. Όταν όμως ακούγονται φράσεις όπως “I keep the Bible in a pool of blood so that none of its lies can affect me” δεν μπορώ να μην σκέφτομαι ότι το παρακάνουν λίγο. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν κάποιοι που επηρεάζονται (πχ κάποιοι fans τους θυσίασαν μια κοπέλα ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες από κάποιο τραγούδι τους)
4) Οι AC/DC : για κάποιους σημαίνει Against Christ / Devil’s Children αν και οι ίδιοι το ερμηνεύουν ως Alternating Current / Direct Current (εναλλασσόμενο / συνεχές ρεύμα) και οι Black Sabbath (από την λέξη “Σάββατα” που είναι τελετές μαύρης μαγείας). Οι ίδιοι λένε ότι το πήραν από μια ταινία τρόμου εκείνης της εποχής. Ποιος τους ακούει όμως;

Άλλα συγκροτήματα που θεωρούνται «σατανιστικά» είναι : Iron Maiden, Metallica, Led Zeppelin (με το τραγούδι stairway to heaven — αν καταλάβετε γιατί πείτε μου και μένα), Metallica, Sex Pistols, Rolling Stones (με το τραγούδι “sympathy for the devil”), Queen, Eagles, o Alice Cooper, o Marilyn Manson κ.α. Κατηγορούνται ότι χρησιμοποιούν στα εξώφυλλα των CD και στα video clip τους σατανικά σύμβολα, σκηνές ανθρωποθυσιών, μαύρες λειτουργίες, σατανικές αναπαραστάσεις, την πυραμίδα (στην Αιγυπτιακή θρησκεία είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την μετεμψύχωση), το σύμβολο Μπαθομέτ (με το κεφάλι του τράγου συμβολίζει τον Σατανά και υπάρχει στο εξώφυλλο της Σατανικής Βίβλου), το πεντάκτινο αστέρι ή πεντάλφα, το εξάκτινο αστέρι ή εξάλφα (συμβολίζει τη λευκή και τη μαύρη μαγεία), τον αντεστραμμένο σταυρό κ.α.

Τέλος, στο βιβλίο δηλώνεται ξεκάθαρα ότι προβλήματα στην υγεία των νέων μπορούν να αποδοθούν στη ροκ μουσική και… η Μαρινέλλα είναι και αυτή σατανίστρια! (όχι που θα ξέφευγε). Ο λόγος; «Στο τραγούδι που λέει “κι ύστερα μα δεν υπάρχει ύστερα” υποστηρίζεται ότι ακούγεται ολοκάθαρα στην ανάποδη ακρόαση “Ο Σατανάς ζει, ο Σατανάς μας ζει…”.»

Στο εξωτερικό έχει ιδρυθεί προ ετών μια κίνηση με την επωνυμία Νέα Εποχή, η οποία αυξάνεται συνεχώς, αποκτώντας εκατομμύρια οπαδούς, έχοντας πάρει διαστάσεις δυναμικού ρεύματος. Η κίνηση αυτή είναι μία νέα κοσμοθεωρία, ένας νέος τρόπος ζωής, με νέες συνήθειες, νέες πρακτικές, ένα καινούργιο πλαίσιο αντιλήψεων για την οικονομία, την πολιτική, την υγεία, την τεχνολογία, τη θρησκεία κ.λ.π. Οι τρεις κύριοι στόχοι της Νέας Εποχής, είναι:

Μία παγκόσμια τάξη· Μία παγκόσμια κυβέρνηση· Μία παγκόσμια θρησκεία

Η κίνηση αυτή ετοιμάζει το έδαφος για το νέο σωτήρα, δηλ. τον αντίχριστο! Για τους σκοπούς αυτούς, έχουν δουλέψει, σκληρά καί σατανικά.

Προκειμένου να εγκαθιδρύσουν μία παγκόσμια κυβέρνηση, τους είναι απαραίτητο να μην υπάρχουν κράτη. Οι λαοί της γης, να γίνουν ένα.Μόνο μέσα απ’ την ισοπέδωση, μπορούν να περάσουν αυτά που θέλουν.

«Ένας ολόκληρος κόσμος από τεχνοκράτες, γραφειοκράτες, μάνατζερ, προμότερς, ντίλερς, ειδικούς πολιτικούς, παραγωγούς, προαγωγούς, επιβάλλουν τρόπους ζωής. Καθορίζουν τι θα φάμε, τι θα φορέσουμε, τι θα διαβάσουμε, τι θα δούμε, τι θα κάνουμε, τι θα ψηφίσουμε. Τα πλήθη υπακούουν μ’ ενθουσιασμό, έχοντας μάλιστα την πλάνη, ότι κάνουν τις δικές τους επιλογές.…

Κάνουν κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειμένου να επηρεάσουν καί στη συνέχεια να οδηγήσουν στην κατεύθυνση αυτή του σατανισμού, τα παιδιά, τους νέους, χρησιμοποιώντας ένα πλήθος από μέσα: Ιστορίες στην τηλεόραση με κινούμενα σχέδια ή περιοδικά κόμικς γεμάτα από δράκουλες, βρικόλακες, μάγους καί μάγισσες με υπερφυσικές δυνάμεις που κυβερνούν το σύμπαν, ή ήρωες με τη μορφή διαβόλου όπως ο Μπάτμαν. Παιχνίδια, κινηματογραφικές ταινίες, βιντεοκασέτες, βιβλία κ.λ.π. τρόμου.Το σπουδαιότερο όλων είναι η μουσική.

Η μουσική σύμφωνα με την ALICE BAILEY, μίας εκ των θεμελιωτών της κίνησης, είναι «ένα από τα πιό σύγχρονα μέσα επηρεασμού των μαζών, ενώ αποτελεί ένα μέρος της όλης προσπάθειας για την υποδοχή από τους νέους των ιδεών της Νέας Εποχής».

Με τη μουσική θέλουν να επηρεάσουν τις μάζες, να τις κατευθύνουν καί να τις μυήσουν στις ιδέες καί τους σκοπούς της Νέας Εποχής καί στο σατανισμό. Είναι αδύνατο να το επιτύχουν αν ο κάθε λαός, διατηρεί τη δική του πολιτιστική – μουσική κληρονομιά κι έχει τις δικές του μουσικές εκφράσεις. Η λύση τους δόθηκε με την παγκόσμια επικράτηση, την παγκόσμια κυριαρχία καί την παγκόσμια ισοπέδωση μ’ ένα καί μόνο μουσικό είδος. Πρόκειται για το ροκ εντ ρόλ κι όλα του τα παρακλάδια.

Δημιούργησαν τις γνωστές πολυεθνικές του ήχου, τις οποίες καί ελέγχουν απόλυτα. Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε: «6 εταιρείες καλύπτουν το 90% της ελληνική αγοράς, απ’ τις οποίες οι 4 είναι θυγατρικές πολυεθνικών, η μία έχει έμμεση σχέση με τους ξένους καί η τελευταία παρουσιάζεται Ελληνική». Ο Στέλιος Καζαντζίδης, δηλώνει ότι οι δισκογραφικές εταιρείες ελέγχονται απ’ το μεγάλο Εβραϊκό κεφάλαιο περνώντας «αποβλακωτικά ακούσματα στη νεολαία».

Διάλεξαν το ροκ γιατί οι ρίζες του βρίσκονται στο σατανισμό! Η μουσική αυτή, ξεκίνησε μεν μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, όμως οι ρίζες κι η καταγωγή της είναι στην Αφρική, τη Ν. Αμερική καί τις Ινδίες, όπου υπάρχουν έθιμα καί τελετές (μαγείες, σεξουαλικά όργια, λατρεία του σατανά) που γίνονται με τη συνοδεία αυτού του είδους της μουσικής. Μια μουσική από φολκλορικούς σκοπούς, με όλες τις δεισιδαιμονίες, τις δοξασίες, τις πεποιθήσεις καί τις συνήθειες απολίτιστων λαών καί αγρίων φυλών. Μια μουσική τελετουργική πρωτόγονων Αφρικανικών Θρησκειών.

Μ’ αυτήν οι «μάγοι» ιερείς των ειδώλων καλούσαν τα «ακάθαρτα πνεύματα», δηλαδή τους δαίμονες που έφθαναν αμέσως κι ενεργούσαν κατά περίπτωση!!!

Ο μουσικολόγος Ρομπέρτο Λέϋντι γράφει πως: «η δομή του ροκ συναντιέται στους χορευτικούς ρυθμούς των πρωτογόνων φυλών, ρυθμούς που αποβλέπουν στη δημιουργία φαινομένων καταληψίας καί αυτοΰπνωσης»!!! Οι ρυθμοί αυτοί πηγάζουν απ’ τις τελετές βουντού που εκφράζουν τη μαύρη μαγεία καί μάλιστα τη χειρότερη μορφή της.

Σε αρκετές ταινίες τρόμου περιέχονται σκηνές από το Βουντού, με ανθρωποθυσίες, τελετές στα νεκροταφεία, διάφορα σεξουαλικά όργια καί τραγούδια όπου μουσικοί, χορευτές καί κοινό καταλαμβάνονταν από έκσταση καί υστερία, κάτω από ένα εξαντλητικό χορό σε πάτωμα σημαδεμένο με μαγικά σύμβολα, που καλούνται πνεύματα τα οποία εισέρχονται μέσα στους μυημένους…Το βουντού, η μαγεία κι ο ανατολικός μυστικισμός είναι τα προστάδια της σατανικής λατρείας.

Το περιεχόμενο του ροκ διαιρεί τα τραγούδια της σε 4 κατηγορίες:

1. Στη θρησκεία (Ο Χριστιανισμός χρησιμοποιείται άλλοτε με περιφρόνηση κι άλλοτε κατά τρόπο βλάσφημο).2. Στη σεξουαλική ανηθικότητα3. Στα ναρκωτικά4. Στις πολιτικές φιλοσοφίες καί ιδέες.

Η εφημερίδα Weekly World News του Λος Άντζελες γράφει: « Η ροκ μουσική δοξάζει τον σατανά» καί το περιοδικό Ποπ καί ροκ «Μάγοι, μάγισσες, ξωτικά βρικόλακες, μαύρη καί λευκή μαγεία, πνεύματα, ξόρκια, παρελαύνουν μέσα στους στίχους των μουσικών ροκ… Το 90% των ροκ συγκροτημάτων έχουν αναφερθεί σε τέτοια θέματα». Από το 1956, που η χρονιά αυτή θεωρείται σαν η αφετηρία του ροκ, έχουν γραφεί εκατοντάδες δίσκοι που αναφέρονται στη μαγεία, λευκή καί μαύρη. «Σχεδόν πίσω από κάθε ψυχεδελικό συγκρότημα της δεκαετίας του ’60 στην Αμερική, υπήρχε καί κάποιος γκουρού» (Ποπ καί ροκ). Στις δεκαετίες του ’70 καί ’80, εκατοντάδες δίσκοι ηχογραφήθηκαν εμπνευσμένοι απ’ τις ανατολικές θρησκείες… Σε εξώφυλλα δίσκων υπάρχουν ολόκληρα κείμενα – κηρύγματα υπέρ του Ινδουϊσμού.

Η δαιμονολατρεία στο ροκ, αρχίζει από τον βασιλιά του, τον Έλβις Πρίσλεϋ, με το τραγούδι «Είσαι ο διάβολος μεταμορφωμένος». Ακολουθούν οι Μπήτλς με τα άλμπουμ «Ο διάβολος στην καρδιά της», « Το λευκό άλμπουμ του διαβόλου». Από τότε, σχεδόν όλα τα συγκροτήματα κάνουν αναφορές στο σατανισμό, τη μαγεία, τον πνευματισμό, τον αντίχριστο κλπ. Το ροκ έχει πλήθος από διαβολικές ονομασίες: Τα αρχικά του Αυστραλιανού συγκροτήματος AC/DC σημαίνουν: «Anti-Christ (Αντίχριστος) / Death to Christ (Θάνατος στο Χριστό). Το συγκρότημα αυτό έχει πουλήσει πάνω από 25 εκατομμύρια δίσκους στους θαυμαστές του. Τα αρχικά του συγκροτήματος Kiss σημαίνουν: «Kings In satan’s Service» (δηλ, Βασιλείς στην υπηρεσία του σατανά). Άλλα συγκροτήματα φέρουν το όνομα Lusifer που σημαίνει «Κύριος των δαιμόνων καί άρχων του σκότους» καί άλλα φέρουν απροκάλυπτα το όνομα του σατανά (Satan, Satan Jouers, Demon flight, Demon Eyes, Demon Thor κλπ.). Το σουηδικό συγκρότημα «ΑΒΒΑ» που σημαίνει «Πατέρας του ουρανού» γράφεται με αντεστραμμένο Β δηλαδή «Πατέρας του σκότους»! Οι μυστικές τελετές μαύρης μαγείας, ονομάζονται «Σάββατα».Αυτό είναι καί το όνομα του συγκροτήματος «Black Sabbath. Πολλά συγκροτήματα έχουν ονόματα προερχόμενα από την λέξη «Oz» που έχει σεξουαλική καί σατανική ερμηνεία. Ο τραγουδιστής Alice Cooper, είναι αφιερωμένος τελείως στο σατανά. Πολλά συγκροτήματα χρησιμοποιούν το σύμβολο «ΕΣ», που είναι βγαλμένο απ’ τα σύμβολα του αποκρυφισμού καί δηλώνει το θεό Θωρ, που ερμηνεύεται «Σατανάς» καί άλλα πολλά συγκροτήματα υμνούν το διάβολο ή είναι απροκάλυπτα σατανιστές όπως: οι Pink Floyd, Rolling Stones, Black Sabbath, AC/DC, Dio, Bee Gees, Iron Maiden, Queen, The Kings, κλπ.

Τραγουδιστές συγκροτημάτων δηλώνουν: «Πιστεύω στο διάβολο σαν σε Θεό» (Peter Griss), «Ο σατανάς θα μπορούσε να ήταν θεός» (Bill Ward- Black Sabbath), ο Geeper (Black Sabbath) ισχυρίζεται ότι μπορεί να δεί το διάβολο. Στα εξώφυλλα των δίσκων του Ronnie James, φιγουράρει η εικόνα του σατανά, οι Led Zeppelin τραγουδούσαν μηνύματα όπως: «Εγώ πρέπει να ζω για το διάβολο», «Θέλω ο Χριστός να γονατίσει προ του σατανά», και ο Paul Mc Cartney είχε διακηρύξει: «Κανένας μας δεν πιστεύει στο Θεό». Ο Kiss γράφει σε δίσκο του: «Ο διάβολος είναι ο θεός σου», σε εξώφυλλο δίσκου των Black Sabbath εικονίζεται σατανική αστραπή που στεφανώνει το 666, τον αριθμό του αντιχρίστου, Οι AC/DC έχουν πλήθος τραγουδιών που προτρέπουν τη νεολαία ν’ ακολουθήσει το κακό καί να ελπίζει στην κόλαση μαζί με τον σατανά, οι Heavy Pettin φωνάζουν πως «η κόλαση είναι όμορφη», οι Εagles υμνούν τη δόξα του εωσφόρου καί το βασίλειό του, την κόλαση καί οι Baron Rojo τραγουδούν για την γοητεία της κόλασης, ο Ozzy Osbourne ελπίζει ότι η δύναμη που τον βοηθά να γράφει μουσική είναι αυτή του διαβόλου, του σατανά, καί ένα ολόκληρο άλμπουμ το «Speak of the Devil (Mιλώντας με το διάβολο)» είναι εμπνευσμένο απ’ αυτόν, οι Rolling Stones τραγουδούν το «συμπάθεια στο διάβολο» που θεωρείται ο ύμνος των σατανιστών, ο επικεφαλής του συγκροτήματος Mick Jagger έχει αφιερωθεί στο σατανά καί συχνά αναφέρεται σαν «δαίμονας του ροκ». Από την ροκ δισκογραφία δεν λείπει καί το όνομα του αντίχριστου (666). Οι Αphrodite’s Child ηχογράφησαν ένα άλμπουμ με τίτλο «666»! Οι Iron Maiden έγραψαν το δικό τους «Νumber Of The Beast».

Τα μηνύματα που περνούν αυτά τα συγκροτήματα είναι: «σατανάς είναι θεός, είναι θεός… δεν μου γουστάρει ο θεός… είναι ο γλυκός μου σατανάς, ο σατανάς είναι δυνατός. Θα σου δώσει το 666… Ο παράδεισος ξεψυχάει, πολεμάτε μαζί με το σατανά. Ο διάβολος είναι ο κύριος…». Ο Τζών Λένον τραγουδά: «Ο Χριστιανισμός θα χαθεί, θα ζαρώσει, θα εξαφανισθεί, δεν το συζητώ, γιατί έχω δίκιο καί θα δικαιωθώ. Είμαστε πιο δημοφιλείς απ’ τον Ιησού Χριστό. Δεν ξέρω ποιος θα χαθεί πρώτος, το ροκ εντ ρολλ ή ο Χριστιανισμός». Οι Βlack Widow τραγουδούν: «Έλα στο Σάββατο, ο σατανάς είναι εδώ» καί οι Kiss «ανατράφηκα από ένα δαίμονα… καί σε διατάζω να γονατίσεις μπρος στο θεό του κεραυνού…», οι Possessed λένε τα εξής φρικιαστικά: «΄Έχω διαταγή από το έξοχο κακό τον κύριό μου σατανά, να καταστρέψω ότι οι θνητοί αγαπούν περισσότερο. Ο σατανάς είναι ο ενσαρκωμένος μου αφέντης, κραυγάσατε δόξα στον ανίερο φιλοξενούμενό μου», οι AC/DC τραγουδούν: «…θα σε πάρω στην κόλαση, θα σε πάρω! ο σατανάς θα σε πάρει! Οι καμπάνες της κόλασης, Ναι!…»

Στα εξώφυλλα των δίσκων, πέραν απ’ τις ερωτικές καί άλλες σκηνές, διακρίνονται: Σατανικά σύμβολα, όπως αναποδογυρισμένα τρίγωνα (σε αντίθεση του γνωστού τριγώνου που συμβολίζει την Αγία Τριάδα), πυραμίδες (επαφή με τον υπερφυσικό κόσμο των πνευμάτων), πεντάγραμμα (χρησιμοποιούνται στην μαγεία), εξάγραμμα (για μάγια), ο αριθμός 666 (αριθμός αντίχριστου) καί πλήθος άλλα σύμβολα καθώς και σκηνές ανθρωποθυσιών, μαύρες λειτουργίες καί σατανικές αναπαραστάσεις. Μορφές αποκρουστικές, σατανικές, που θυμίζουν το διάβολο, τη φρίκη, το θάνατο, την κόλαση!

Αυτή η αιμοβόρα, η απαίσια, η ολέθρια, η αποκρουστική μορφή του σατανά, είναι καθαρά αποτυπωμένη καί στα ίδια τα πρόσωπα, την εμφάνιση καί τις κινήσεις των ροκ «αστέρων» (τραγουδιστών καί συγκροτημάτων). Ο τρόπος που παίζουν τη μουσική τους, η ίδια η αγριάδα της μουσικής τους, συμπληρώνουν τέλεια το σατανικό τοπίο. Όλα αυτά, εύκολα κανείς τα διακρίνει στις συναυλίες, στα βίντεο-κλιπ, στις φωτογραφίες καί τις αφίσες τους… Υπάρχουν εταιρείες δίσκων στην υπηρεσία του διαβόλου. Στην Αμερική υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο μια ένωση με τον τίτλο WICCA που σημαίνει «Ένωση μάγων καί εξορκιστών». Τα μέλη της ελέγχουν τρείς επιχειρήσεις δίσκων μουσικής. Σκοπός του δίσκου που κυκλοφορεί είναι το να καταστρέψει κάθε τι το χριστιανικό στην ψυχή του νέου καί επιπλέον να διαφθείρει τον εσωτερικό του κόσμο, υποβάλλοντας τους νέους στην καθοδήγηση του σατανά! Η WICCA ανέδειξε καί διατηρεί στην επιφάνεια πολλούς γνωστούς σημερινούς καλλιτέχνες. Υπάρχει επίσης καί άλλη ομάδα, η Garry Funkell, η οποία παράγει δίσκους, με σκοπό τη μεθοδική εισαγωγή των νέων στο σατανισμό.

Η μουσική αυτή δεν δημιουργήθηκε για να μας διασκεδάσει.

Το συγκεκριμένο μουσικό είδος που εξετάσαμε, προέρχεται απ’ το βούρκο, το ψέμα, τη λάσπη. Τραγουδά ότι κατώτερο. Το κτηνώδες σεξ, τα ναρκωτικά, τις ανωμαλίες, τη βία, τον ίδιο το διάβολο. Κι αν καμιά φορά μιλά και για την ειρήνη καί γίνονται συναυλίες υπέρ της πείνας στις χώρες του τρίτου κόσμου κι αν τραγουδά για την κατάργηση των εξοπλισμών, τα πράγματα δεν αλλάζουν. Απλώς οι επιτήδειοι προσπαθούν να το εμφανίσουν στον κόσμο καί την νεολαία πιο ανθρώπινο, πιο κοινωνικό, ότι τάχα αξίζει, καί τις εισπράξεις τους τις διαθέτουν… υπέρ φιλανθρωπικών σκοπών.

Οι επιπτώσεις απ’ το άκουσμα αυτής της μουσικής, είναι ότι το «ακάθαρτο πνεύμα» που κατακλύζει κάθε συμμετέχοντα τραγουδιστή ή ακροατή, τον εξοικειώνει με το σατανικό κόσμο καί τα σύμβολα, τον αποπροσανατολίζει, τον διαφθείρει, φέρνει τον μηδενισμό στη ζωή του καί τον μυεί στον σατανισμό που είναι καί ο απώτερος στόχος τους. Στην περίπτωση όμως που μερικοί φθάνουν να υμνούν τον σατανά καί το βούρκο του, τότε μιλάμε για τρέλα, για πραγματική κατάντια, που χειρότερή της δεν υπάρχει!Αυτή είναι η «σύγχρονη» καί «μοντέρνα» μουσική που ακούμε, ακόμη κι όταν δεν θέλουμε! Που βάλθηκαν να μας κάνουν να την ακούμε απ’ το πρωϊνό μας ξεκίνημα, ως την βραδινή μας κατάκλιση. Καί κάποια συγκροτήματα ή τραγουδιστές της, να τα ’χουμε ψηλά στα δωμάτιά μας, ινδάλματα στη ζωή μας, βαθιά μεσ’ την ψυχή μας…

Ο διάβολος χρησιμοποιεί ακόμα κι αυτό το θείο δώρο της μουσικής για να ξεγελάσει και να παρασύρει σιγά-σιγά τους νεαρούς κοντά του. Έτσι είναι γνωστό ότι: Οι Black Sabbath έχουν το όνομά τους από τις ομώνυμες σατανιστικές τελετές. Στα εξώφυλλα κάποιων δίσκων φιγουράρει ο δαίμονας που παρακολουθεί σεξουαλική σκηνή, και το 666. Ο εκπρόσωπος της heavy metal Οζι Οσμπορν γράφει το ‘Ζ’ του ονόματός του με τις σατανιστικές αστραπές, επιδεικνύει τον ανάποδο σταυρό του και οδηγείται στα δικαστήρια, γιατί με το τραγούδι του ‘Λύση αυτοκτονίας’ ωθεί ένα 19χρονο αγόρι να αυτοπυροβοληθεί. Οι Led Zeppelin σπάνε ρεκόρ πωλήσεων τραγουδώντας ‘Θέλω ο Χριστός να γονατίσει μπροστά στο Σατανά’.Υπάρχει στην Αμερική η ένωση Wicca, που σημαίνει ‘Ένωση μάγων και εξορκιστών’. Τα μέλη της διαθέτουν τρεις επιχειρήσεις δίσκων μουσικής και ανέδειξαν καλλιτέχνες όπως ο Mπόμπ Ντίλαν, οι Ρόλλινγκ Στόουνς (ανήκουν σε δαιμονική αίρεση του Σαν Ντιέγκο), ο Άλις Κούπερ (πήρε το όνομά του από μια μάγισσα του μεσαίωνα). Οσον αφορά τους Ρόλλινγκ Στόουνς, έχει παρατηρηθεί πως τα άτομα,στις συναυλίες τους,που είναι επιφορτισμένα με την ασφάλεια του συγκροτήματος (και ονομάζονται ‘άγγελοι της κολάσεως’) σκοτώνουν ένα άτομο κάθε φορά που οι Στόουνς τραγουδούν το τραγούδι τους ‘Συμπάθεια στο Διάβολο’.

Αρχικα εμφανιστηκε ο ορος ποπ-ροκ.Ποπ σημαινει ξηρος κροτος.Ροκ σημαινει κουνιεμαι περα δωθε.
Λιγο αργοτερα ακουγεται ο ορος ροκ-εντ-ρολ ……… εξαλλου στην καθομιλουμενη αμερικανικη γλωσσα ροκ-εντ-ρολ σημαινει πορνεια.
Ο ρυθμος της χαρντ ροκ σφυροκοπα με επιμονη ολες τις συγκινησιακες
δονησεις,σωματικες και ψυχολογικες,με τετοιο τροπο ωστε να διεγειρει το νευρικο συστημα των ακροατων και κυριως να παραλυει τη διανοητικη διαδικασια της συνειδησης.Ο ρυθμος της χαρντ ροκ επινοηθηκε ετσι ωστε να ερεθιζει τα σεξουαλικα ενστικτα.
Πανκ σημαινει σαθροτητα,σαπιλα.Σκοπος του νεου αυτου κυματος ειναι να οδηγησουν τους νεους στην αυτοκτονια,στην ομαδικη βια και στους συστηματικους φονους.
ΠΑΡΑΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ ΡΟΚ
………..
Η ρέγγε.Ειναι αμερικανικο ειδος και θυμιζει γεωργο που χτυπα αδειους ντενεκεδες για να φυγουν τα πουλια απο τα σπαρτα του.
Η ραπ .Πολυ ατεχνο,αφρικανικο ειδος που σε μεταφερει στη χωρα των Ζουλου και της ζουγκλας.
Η χεβυ μεταλ……εχει εισχωρησει βαθεια στη μαγεια και στο σατανισμο.
Η ψυχεδελεια.Λεγεταιετσι γιατι βγαινει μεσα απο την ψυχη των τραγουδιστων μετα απο μια γερη δοση LSD που ειναι ναρκωτικο παραισθησιογονο.
Τελος αναφερουμε και την θραζ μεταλ που ειναι ενα ειδος χεβυ μεταλ.Θραζ σημαινει σκουπιδια.
Η μουσικη (ροκ) σε γενικες γραμμες ειναι ενα ηχητικο πανδαιμονιο απο νοτες,υστερικες τσιριδες,αναρθρες κραυγες,ουρλιαχτα.Ειναι χωρις αξια,αξεστη και βρωμικη.
Ψυχολογικα αποτελεσματα :
Αλλαγη των συγκινησιακων αντιδρασεων που κυμαινονται απο ελλειψη μεχρι την ανεξελεγκτη βια.
…………
Αξιοσημειωτη μειωση του ελεγχου διανοησης και θελησης στις υποσυνειδητες ωθησεις.
Υπερδιεγερση νευρο-φρενικη που προκαλει ευφορια,ταση για υπνωτιστικη
υποβολη,υστερια και παραισθηση.
Υπνωτικη κατασταση,που μεταβαλλει το ατομο σε ενα ειδος ρομποτ.
…………
Αυτο-ακρωτηριασμος,αυτο-σφαγιαση και αυτο-τιμωρια κυριως σε μεγαλες συγκεντρωσεις.
Ακομα…μισος,θυμο,ζηλια,εκδικηση και σεξουαλικοτητα.

Αναστροφη καλυψη των δισκων
Σε δισκο του συγκροτηματος «Λεντ Ζεπελιν» στην αντιστροφη ακροαση ακουγεται:»Πρεπει να ζησω για το Σατανα».
………..
Σε δισκο των «Κουιν» στην αντιστροφη ακροαση ακουγεται:»Αρχισε να καπνισεις μαριχουανα».Δεν ηταν και μικρη η επιδραση αυτου του υποσυνειδητου μηνυματος.Οι φοιτητες της Αμερικης επεφταν με τα μουτρα στη γη και βοσκουσαν σαν τα ζωα μαριχουανα.
…………
Σε δισκο της Μαντονα ακουμε το μηνυμα στο αντιστροφο γυρισμα:»Ακουσε με Σατανα» και κατι αλλο εντελως ακατανοητο «ουκ νουκ».Το ουκ νουκ δεν σημαινει τιποτα.Εχει ομως την ικανοτητα σε συνδυασμο με την πνιχτη μουσικη που ακουγεται συγχρονως,να υποβαλλει τοσο τον ακροατη,ωστε να τον καθηλωνει στην καρεκλα του.
………
Στο τραγουδι του Παπακωνσταντινου «Ασε με να κανω λαθος» ακουγεται αντιστροφως «Ω,θα μιλησω με το νεκρο…η ψυχη μου καλω εσας».
Στο τραγουδι του Χατζη «Παλια Εδεμ» ακουγεται αντιστροφως «ζω εγω…θα γινουμε αθεοι».
Ακομα στο τραγουδι της Μαρινελλας «κι υστερα μα δεν υπαρχει υστερα» ακουγεται ολοκαθαρα «Σατανας μας ζει,Σατανας μας ζει…».
Ροκ και sex.
Ολα τα συγκροτηματα και ολοι οι τραγουδιστες,ως κυριο περιεχομενο τους εχουν το sex.Εξ αλου και η ιδια η λεξη ροκ σημαινει πορνεια.
…………
Σκοπος του «Λαμπάντα» ειναι να ξυπνησει στο παιδι των 10 και 12 ετων,το σεξ και τον ερωτισμο.
Το «Λαμπαντα» δε συμβολιζει απλως το σεξ,αλλα ειναι η σεξουαλικη πραξη υπο τυπον χορου.Γι’αυτο το μονο που δεν μπορει να σου εγγυηθει ειναι η ηθικη σου ακεραιοτητα.
……………
Ροκ και ναρκωτικα.
Οι στιχοι της ροκ μιλουν για τι αλλο ;Για ναρκωτικα.Και δεν κανουν απλα καποιες αναφορες στα ναρκωτικα,αλλα με παραδειγμα τους μας διδασκουν να δοκιμασουμε και εμεις.
………..
Τα συγκροτηματα στην πλειοψηφια τους καθως και μεμονωμενοι τραγουδιστες ειναι μελη της σατανικης εκκλησιας.Οταν παραγουν ενα δισκο,κανουν ολοκληρες τελετουργιες που περιλαμβανουν και ανθρωποθυσιες…..
οταν κουβαλατε στο σπιτι σας ενα δισκο που εχει υποστει μαγια φερνετε
στο σπιτι σας αναποφευκτα και το δαιμονα…..
Γι’αυτο μην εκπληττεσθε,οταν δητε κατι να αλλαζει στον εαυτο σας με την ακροαση καποιων δισκων.Τα αποτελεσματα της δαιμονικης επηρειας ειναι:
1)η οξυθυμια
2)το πνευμα επαναστασης
3)το ασεμνο λεξιλογιο
4)οι βλασφημιες
5)τασεις βιας,ανθρωποκτονιας και αυτοκτονιας
………..
Ο Καρλος Καστεναντα ειναι ειδικος των αποκρυφων επιστημων και δημιουργος του ροκ συγκροτηματος «Eagles».

Σε εκφραζουν ;
Μολις αρχισαν οι ροκαδες να φορουν μαυρα,αμεσως κι εδω μαυρισε ο τοπος.Και καλα αυτοι εχουν τους λογους τους και φορανε μαυρα.Τους διαταζει το αφεντικο τους,ο Διαβολος για να μοιαζουν στο χρωμα.Εσυ
γιατι το φορας ; Εκτος κι αν θελγεσαι απο το μαυρο χρωμα του Σατανα.
………
Οσοι ακουνε ροκ ακουνε για να «μαστουρωνονται» και οχι για να διασκεδαζουν. Θα μου πειτε κανουν συναυλιες εναντιον του Ειτζ.Μαλιστα.Καλα που μας εισηγαγαν το Ειτζ για να το διωξουν τωρα με τις ερωτικες συναυλιες τους.

Ανελαβε τις ευθυνες σου
Η ροκ ειναι σατανικο κατασκευασμα.Διαλεξε τωρα τον αφεντη που θελεις να λατρεψεις.
…….
Η ροκ λατρευει το Σατανα.Το ιδιο κάνεις και συ οταν ακους ροκ.

«Όταν παράγουν ένα δίσκο ή πρέπει να συνθέσουν καινούργια τραγούδια, ζητούν από τους ή τις ιέρειες του σατανικού ναού τους να κάνουν χρήση μαγείας, ώστε το έργο τους να έχει μεγάλη επιτυχία»
– Τιιιι; Είμαι σίγουρος ότι αν ρωτήσεις ανθρώπους που βρέθηκαν σε στούντιο την ώρα της παραγωγής ροκ μουσικής θα σου πουν ότι αυτό είναι ψέμα. Δηλαδή ΕΛΕΟΣ ! Πως λεμε στιχουργός, συνθέτης, παραγωγός, ηχολήπτης, τώρα θέλουμε και Μαύρο Μάγο για να γίνει ένα άλμπουμ!

«Δεν εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι μια επιρροή δαιμονική γίνεται αισθητή από τον ακροατή με τις ακόλουθες μορφές: την οξυθυμία, το πνεύμα επανάστασης, το άσεμνο λεξιλόγιο, τις βλασφημίες, τις τάσεις αυτοκτονίας»
– Εγώ πάντως τίποτε απο αυτά δεν νοιώθω όταν άκουω ροκ. Ίσως το πνεύμα της επανάστασης. Είναι κακό και αυτό; Γράφει πουθενά στο ευαγγέλιο ότι πρέπει να είμαστε θύματα και αρνιά; Η επανάσταση είναι όλο το νόημα της Ροκ. Αυτή η μουσική αποτελεί διαμαρτυρία για ότι παει στραβά στον κόσμο. Είναι δικαίωμα μου να μην προσαρμόζομαι στην αδικία, να μην καταδέχομαι την καταπίεση. Ο Χριστός ήταν ο μεγαλύτερος επαναστάτης. Αν ζούσε σήμερα μάλλον ροκ θα άκουγε.

«O Lennon, που κατά τη δεκαετία του 1960 ελατρεύετο ως… «θεός» και κατά τη δεκαετία του 1970 μέχρι του θανάτου του ως ο… «σοφότερος των φιλοσόφων», ήταν, εκτός των άλλων, και κατ’ εξοχήν προληπτικός. Είχε απόλυτη εξάρτηση από την αριθμολογία και συγκεκριμένα από τον αριθμό 9, που θεωρούσε ότι ασκούσε τεράστια δύναμη στη ζωή του!»
– Ότι λατρευόταν είναι γεγονός. Ήταν σπουδαίος άνθρωπος. Τι έχει να κάνει με τον σατανισμό αυτό ; Ξέρατε ότι υπάρχει εκκλησία για τον Μαραντόνα; Αυτός γιατί δεν είναι σατανιστής; Η πρόληψη του για τον αριθμό 9 βασικά δεν μου δημιουργεί αίσθηση. Και τι έγινε αν δεν έβγαινε έξω τρίτη και 13 ή αν φτυνόταν όποτε έβλεπε μαύρο γάτο. Εσένα τι σε αφορά και τι σχέση έχει με τον σατανά;

«Όταν ο δίσκος αναστραφεί, το μήνυμα «Number 9» γίνεται, «γύρισέ με, νεκρέ άνθρωπε»»
– Τώρα αυτό είναι ολόκληρο κεφάλαιο. Αυτά αν δεν τα ακούσεις μόνος σου μην τα πιστεύεις. Ας δεχτούμε ότι υπάρχει αυτό το μήνυμα και το ηχογράφησε ο ίδιος ο Λένον. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ! Ποτέ δεν έχουν νόημα αυτά τα «υποσυνείδητα» μηνύματα. Μπιφτέκι είναι και θέλει να τον γυρίσουν; Ποιος είναι ο νεκρός; Αυτός που ακούει; Τι εννοεί;

«οι «Ρόλλινγκ Στόουνς» με τον σατανικό τους αρχιερέα Μικ Τζακερ»
– …………… Ουδέν Σχόλιο

«Ο αρχηγός του συγκροτήματος αυτού, ο Μικ Τζακερ (Mick Jagger), υπερηφανεύεται ότι είναι σατανιστής, ότι λατρεύει τον αντίχριστο με όλους τους κανόνες της μαύρης μαγείας και καυχάται διακυρύσσοντας πως είναι «ο Εωσφόρος του Ροκ»! Ο ίδιος δήλωσε ανοικτά: «Επιδιώκουμε να κατευθύνουμε τη θέληση και τη σκέψη των άλλων». Οι «Ρόλλινγκ Στόουνς» έφτασαν να δηλώσουν θρασύτατα και ανερυθρίαστα πως ένα ένα από τα σατανοκίνητα τραγούδια τους είναι… η απάντηση στην Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν»…!»
– Μέχρι να καταλάβουμε ότι αυτά είναι κόλπα του marketing ο Μικ Τζακερ έχει κλείσει τα 60. Το σατανικό προφίλ που ξεκίνησαν οι Black Sabbath πουλάει και όσο πουλάει θα μένει και θα εξελίσσεται. Το τελευταίο που αφορά τον Μπετόβεν δεν το κατάλαβα. Είναι βλασφημία να απαντάς στον Μπετόβεν;

«Το δρόμο του σατανισμού ακολούθησαν μετά τους «Ρόλλινγκ Στόουνς» και τα συγκροτήματα «Who» (=Ποιος) και «Black Sabbath» (=Μαύρο Σάββατο), των οποίων η μουσική προσδιορίζεται ως Satan rock (σατανικό ροκ)»
– Όλοι ξέρουμε ότι δεν υπάρχει Satan rock. Δεν χρειάζεται να πω τίποτα εδώ

«Πρώτο αστέρι τους είναι ο Οζζυ Οζμπορν, ο οποίος προτρέπει στην αυτοκτονία και παραπέμπει στο… σατανά! Τα μουσικά τους άλμπουμ περιέχουν πάρα πολλά αποκρυφιστικά και σατανικά σύμβολα όπως τον αριθμό «666» του αντίχριστου.»
– Για τον Ozzy είναι αρκετό να ακούσεις το After Forever και θα σιγουρευτείς ότι όλα γίνονται για την προώθηση των άλμπουμ. Αυτό με την αυτοκτονία μάλλον είναι για το τραγούδι Suicide Solution. Έχω γράψει γι’ αυτό στο δεύτερο μέρος της βιογραφίας του Ozzy. Το τραγούδι μιλά για τον κίνδυνο του ποτού και γράφτηκε εις μνήμην του Bon Scott των AC/DC που πέθανε απο πνιγμό στο αυτοκίνητο του όταν λιποθύμησε λόγο ποτού. Το τραγούδι λεει:
Wine is fine – Το κρασί είναι εντάξει
But whiskey’s quicker – Αλλά το whiskey είναι γρηγορότερο
Suicide is slow with liquor – Η αυτοκτονία είναι αργή με το ποτό
Take a bottle, drain your sorrows – Πάρε ένα μπουκάλι και πνίξε τους καημούς σου
Then it floods away tomorrows – Τότε θα “ξεπλύνει” (διώξει) τα αύριο

«Διαφημιστής ή μάλλον προαγωγός στο σατανισμό είναι και το συγκρότημα «Led Zeppelin» (Λεντ Ζεππελιν) με δύο έργα που τους έκαναν… διάσημους(!), το «Σκάλα για τον ουρανό» (Strairway to Heaven), βασισμένο εξ ολοκλήρου στη μαγεία, και το «Παρουσία» (Presence), αφιερωμένο στη σατανική δύναμη, που είναι παρούσα στις συναυλίες τους.»
– Για το Stairway to Heaven έγραψε ο Orfeus ένα πολύ ωραίο άρθρο που αξίζει να διαβάσεις. Το Presence δεν το έχω ακούσει οπότε δεν μπορώ να σχολιάσω.

«Το Αυστραλιανό συγκρότημα AC/DC (Anti-Christ / Death (to) Christ = Αντίχριστος /Θάνατος στο Χριστό!) έχει προκαλέσει τις χειρότερες και βαθύτερες βλάβες στην κοινωνία από όλα τα συγκροτήματα. Τα τραγούδια τους είναι πηγή διαφθοράς και σατανισμού και ώθηση προς τα ναρκωτικά, το διάβολο, το έγκλημά. Γι’ αυτό είναι το πιο ανήθικο, δολοφονικό και σατανικό απ’ όλα τα «χάρντ ροκ» συγκροτήματα»
– Και όπως πάντα υπάρχει και μια αναφορά στους AC/DC που όσες φορές και να πούμε ότι σημαίνει AlternatingCurrent/DirectCurrent πάλι στο AntiChrist/Death to Christ καταλήγουμε. Βλάβες στην κοινωνία προκαλούν οι Αμερικανοί όχι οι ACDC. Εμένα προσωπικά δεν μου προκαλούν τίποτα απο όλα αυτά. Κάνω κάτι λάθος; Το mp3 πρέπει να φταιει.

«Ο Φέρνιερ έγινε διάσημος, αφού αφιερώθηκε στο σατανά, και για αντάλλαγμα πήρε το όνομα της διάσημης μάγισσας Alice Cooper (Αλίκη Κούπερ), η οποία πέθανε εδώ και εκατό χρόνια!»
– Χρειάζεται την έγκριση του Σατανά για να αλλάξει το όνομα του; Νόμιζα ότι κάνεις ένορκο δήλωση.

«Δύστυχοι, τραγικοί άνθρωποι και ιδιαίτερα οι νέοι! Που πηγαίνετε; Πορεύεσθε λοιπόν στο χάος, στην άβυσσο, στην αιώνια καταστροφή;»
– Ποπό και τα βαριέμαι το μελό……

Το Image που προωθούν τα συγκροτήματα δεν έχει να κάνει με την πραγματικότητα τις περισσότερες φορές. Δεν θα αρνηθώ ότι υπάρχουν και Σατανιστές αλλά είναι ελάχιστοι. Η ροκ μουσική λόγο της ασυμβίβαστης φύσης της προκαλεί τέτοιες αντιδράσεις από άτομα που ενοχλούνται όπως καλή ώρα τον Κύριο Νικολάου Π. Βασιλειάδη. Υπάρχει ένα υπέροχο Ντοκιμαντέρ για την Metal και Rock μουσική που το συστήνω σε όλους. Metal: A Headbanger’s Journey. Είναι δημιούργημα ενός ανθρωπολόγου και μεταξύ άλλων μελετά και το θέμα Σατανισμός.

Η δίψα για δύναμη, οι τελετουργικοί φόνοι και ο εθισμός σε κάθε είδους σαδισμό καλλιεργούνται με τη σατανιστική μουσική και προε­τοιμάζουν το έδαφος του νεοσατανισμού. Όπως και άλλες φορές τονίσαμε, ο εγκέφαλος γνώστης σατανιστικής ομάδας πήρε τα πρώτα μαθήματα σατανισμού μέσω της μουσικής αυτής.

ΟΡΙΣΜΟΣ: Τι είναι μουσική  κίνδυνοι

Μουσική είναι ο αρμονικός συνδυασμός των ήχων. Η μουσική ασκεί εκπληκτική επίδραση στον άνθρωπο και εκφράζει τον πολιτισμό ενός λαού. Αν αλλάξει κανείς τη μουσική, απειλεί τις πολιτιστικές αξίες και τα πολιτιστικά και πνευ­ματικά θεμέλια της κοινωνίας μας. Μπροστά σ’ αυτή την απειλή βρισκόμαστε σήμερα με την σατανιστική Μουσική.

Α) Περί τίνος πρόκειται

Όταν μιλούμε για σατανιστική Μουσική εννοούμε κυρίως την σκληρή ρόκ Μουσική. Σ’ αυτήν ανήκει η Heavy Metal (σκληρή μεταλλική) και η αποκρυφιστική μουσική αυτού του είδους η Occult Metal (αποκρυφιστική μεταλλική). Σύμ­φωνα με στατιστική που αναφέρεται στην έρευνα του R.Fisher, η σκληρή ρόκ αποτελεί το 10% της πόπ καί ροκ μουσικής. Από αυτήν το 50% είναι Heavy Metal της οποίας το 10% ανήκει στην Occult Meted (Religiose Zeitzeichen in der Rock und Rogmusik, EZW-Texte V/1989, Stuttgart, σ. 8).

Καθαρά σατανιστική μουσική είναι η λεγόμε­νη Black Metal (μαύρη μεταλλική). Έχει ως μο­ναδικό στόχο τη λατρεία του Σατανά. Τα τρα­γούδια της συνοδεύονται από τρομακτικό θόρυ­βο και περιλαμβάνουν επικλήσεις στο διάβολο. Πολλοί νέοι ομολογούν πως το ενδιαφέρον τους για τον αποκρυφισμό ήταν άμεσο αποτέλεσμα αυτής της μουσικής. Εμπνέει το βίαιο σεξ, την αντικοινωνική επικοινωνία με γυναίκες, αυτοκτο­νίες, φόνους και τη λατρεία του Σατανά.

Όπως αναφέρει ο U. Baumer, η γέννηση του αποκρυφιστικού Rock αναφέρεται στο 1969 τρία χρόνια μετά την ίδρυση της Εκκλησίας τού Σα­τανά στο San Francisco από τον La Vey (U. Baumer, σ. 9). Εδώ θα’ πρεπε να σημειώσουμε ότι ο Mick Jagger, τραγουδιστής των Rolling Stones (Οι Κυλιόμενοι Λίθοι), συνέθεσε το τραγούδι: «Το their Satanic Majesties» (Στίς Σατανικές τους Μεγαλειότητες) κατ’ απαίτηση τού La Vey. Το δε συγκρότημα Eagles (Οι Αετοί) συνέθεσε το τρα­γούδι «Hotel California» (Ξενοδοχείο Καλιφόρ­νια) πού είναι γραμμένο όλο σε αντίστροφη γλώσσα και υπενθυμίζει το χρόνο και τον τόπο ίδρυσης αυτής της Εκκλησίας του Σατανά, του αρχιερέα, που είναι ό La Vey, και κυκλοφόρησε δέκα βιντεοκλίπ του τραγουδιού αυτού.

Την αρχή έκανε το αγγλικό συγκρότημα Black Sabbath με μουσικό σόου πλαισιωμένο με μαύρες λειτουργίες, επικλήσεις του Σατανά και λατρείες μαγισσών. Με αυτό τον τρόπο το συγκρότημα εξελίχθηκε σε πρότυπο και ενσάρκωση του αποκρυφιστικού ρόκ.

Σ’ αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία του μουσικού αυτού είδους κυριαρχεί η μαγεία, ο πνευματισμός, ο σατανισμός και κάθε μορφή αποκρυφισμού που προβάλλεται πάνω στη σκηνή.

Το συγκρότημα αυτό που το 1969 αφιερώθηκε στο ολοκληρωτικό ρόκ, βαφτίστηκε με βάση την ταινία τρόμου με το Boris Karloff και έγι­νε πρωταγωνιστής για όλα τα συγκροτήματα που κατά τα τελευταία χρόνια δίδαξαν τον τρόμο. Ένα χρόνο αργότερα εξελίχθηκε σε συγκρότημα μεγάλων επιτυχιών με το Paranoid, ένα τρελλό ταξίδι παράνοιας που σκάρωσαν σε δέ­κα λεπτά οι Ozzy Osbourne (voc), Tony Jommi (g), Geezer Buttler (bg), και Bill Ward (dr).

Στην αρχή, επιδόθηκαν σε αποκρυφιστικά τελετουργικά πάνω στη σκηνή. Τα κείμενά τους σόκαραν το κοινό:

Πάρε μια ζωή, θα είναι φθηνή σκότωσε κάποιον, κανένας δεν θα κλάψει.

Η ελευθερία είναι δική σου Κάνε μόνο το καθήκον σου, Θέλουμε μόνο την ψυχή σου

(Siegfried Schmidt  Jonew, Barrt Gravew, RockLexikon, Reinbeck/Hamburg 1975, α. 54).

Μάθε ψάλλειν και όψει του Πνεύματος την ηδονήν  οι ψάλλοντες γαρ Πνεύματος πληρούνται Αγίου, ώσπερ οι άδοντες τας σατανικάς ωδάς πνεύματος ακαθάρτου. ι. Χρυσόστομος (δηλ.: μάθε να ψάλλεις και θα αισθανθείς του Αγ. Πνεύματος την χάρη (ευχαρίστηση). Γιατί αυτοί που ψάλλουν γεμίζουν με Άγιο Πνεύμα, όπως ακριβώς αυτοί που τραγουδούν σατανικές ωδές γεμίζουν από ακάθαρτο πνεύμα).

Η περίπτωση της Janine

Η αποκρυφιστική μουσική οδηγεί πολλούς νέους σταδιακά όλο και πιο βαθειά στο χώρο του σατανισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει η Pat Pulling στο βιβλίο της Το δίχτυ του διαβόλου. Πρόκειται για την περίπτωση της Janine.

Η Janine κατάγεται από χριστιανική οικογέ­νεια. Παρουσίασε δυσκολίες στο σχολείο έγρα­φε ποιήματα μοιρολατρικά για το θάνατο και το Σατανά και ζωγράφιζε σκηνές από ένα δαιμονι­σμένο κορίτσι με αποκρυφιστικά πλαίσια. Η μη­τέρα της ανησύχησε και την πήγε στην Pat Pulling (η οποία είναι μέλος της Ενώσεως Αμερικανών Γονέων) για συμβουλή.

Η Pulling αναφέρει ότι η Janine στην αρχή ήταν ευγενική όταν όμως ο λόγος στράφηκε στις ζωγραφιές, άναψε. Παρ’ όλα αυτά, ύστερα από μερικές συναντήσεις, έγινε φιλική. Τη ρώτησα αν παίρνει ναρκωτικά, γράφει η Pulling, και μου απάντησε πως παίρνει μερικές φορές μαριχουά­να.

Δεν ήθελε να αναφέρει για τους φίλους της τίποτα και δημιουργούσε την εντύπωση πως της λείπει η αυτοπεποίθηση νομίζει πως είναι άσχη­μη και κουτή…

Όταν τη ρώτησα γιατί έχει αυτή την εντύπωση, έβαλε τα κλάματα. Μου διηγήθηκε πως όταν ήταν 13 χρονών, έκανε έκτρωση, επειδή ο φίλος της δεν την ήθελε ή δεν επιθυμούσε το μωρό. Οι γονείς της δεν γνώριζαν τίποτε.

Της είπα πως είναι πολύ βασικό να μιλήσει στους γονείς της γι’ αυτό το θέμα και προσφέρ­θηκα να φέρω στη συζήτηση και ένα θεραπευ­τή, αν βέβαια ήταν πρόθυμη να μιλήσει στους γονείς της. Επέμεινε ότι δεν θα άνοιγε ποτέ μα ποτέ το στόμα της να πει κάτι τέτοιο στους γο­νείς της, επειδή θα μπορούσαν να έλθουν στο φως περισσότερα πράγματα.

Ύστερα από μακρά επιμονή μου, μου αποκάλυψε ότι ένα μέλος της οικογένειάς της είχε μα­ζί της σεξουαλική επαφή, όταν ήταν 12 ετών. Για να μη μιλήσει την απείλησε. Φοβόταν πως δεν θα γίνει πιστευτή και πως αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρότατα οικογενειακά προ­βλήματα.

Μετά την πρώτη σεξουαλική εμπειρία, η Janine δεν έδωσε μεγάλη σημασία στην επιλογή των γνωριμιών της με άνδρες και άρχισε να παίρνει ναρκωτικά. Κατέληξε σε λάθος ανθρώπους και άρχισε να επισκέπτεται συναυλίες Rock και Heavy Metal. Οι φιλίες της στις συ­ναυλίες την οδήγησαν στη μουσική Black Metal και στις αποκρυφιστικές αντιλήψεις που προωθούνται σ’ αυτές τις συναυλίες. Ύστερα από όλα αυτά ένοιωσε πως είχε προχωρήσει τόσο πολύ, ώστε να μη μπορεί να γυρίσει πίσω!

Με τις φίλες της, επισκέφτηκε μία συναυλία Rock όπου τις πλησίασαν μερικοί ενήλικες και τις κάλεσαν σ’ ένα πάρτυ, όπου μπορούσαν να έχουν μπύρα, μαριχουάνα και εκκωφαντική μουσική, όση επιθυμούσε η ψυχή τους. Πήγαν. Στους επόμενους μήνες προσκλήθηκαν και σε πολλά άλλα πάρτυ. Δεν έμαθαν τα επώνυμα αυτών των ενηλίκων, αλλά και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να τα μάθουν, γιατί, όπως ανέφερε η Janine, διασκε­δάζαμε πολύ και όλα ήταν δωρεάν!.

Φυσικά δεν είπαν τίποτε στους γονείς της, επειδή εκεί έπιναν αλκοόλ και έπαιρναν ναρκω­τικά. Για να λάβουν μέρος στα πάρτυ, έφευγαν κρυφά και με μεγάλες προφυλάξεις από τα σπί­τια τους τα μεσάνυχτα. Μερικά τετράγωνα πιο πέρα τους περίμεναν οι ενήλικες. Έμπαιναν στα αυτοκίνητά τους και μέσα εκεί τους έκλειναν τα μάτια, για να μην αντιληφθούν που τις πηγαί­νουν.

Η κυρία Pulling αναφέρει στη συνέχεια: Τη ρώτησα, αν αυτό δεν τη φόβισε και μου απάντησε πως οι μεγάλοι ήσαν πάντοτε τόσο καλοί και έλεγαν στους έφηβους πως αυτό γίνεται για την προστασία όλων για να μην έχουν οι ίδιοι δυ­σκολία από τους γονείς των παιδιών, λόγω του αλκοόλ και των ναρκωτικών, και για να μην έλθουν οι έφηβοι σε δυσκολία, αν ανακαλυφθούν αν πράγματι δεν ήξεραν που βρίσκονταν, δεν θα μπορούσαν να λαλήσουν και κανένας έφηβος δεν θέλει να γίνει καταδότης. Όταν οι έφηβοι γνωρίστηκαν πιο στενά μ’ αυτούς τους ενήλικες τα πάρτυ έλαβαν και σεξουαλική προέκταση. Στην αρχή οι έφηβοι είχαν σεξουαλική επαφή με τους ενήλικες και μεταξύ τους. Αργότερα όμως αναμείχθηκαν σ’ αυτές τις δραστηριότητες και μικρά παιδιά.

Η κ. Pulling ρώτησε την Janine αν ενοχλήθηκε από τη σεξουαλική επαφή με μικρά παιδιά. Απάντησε ότι στην αρχή βέβαια ενοχλήθηκε, αλλά όταν έμαθε ότι οι παρευρισκόμενοι ενήλικες ήσαν οι γονείς αυτών των παιδιών, έπαυσε να ανησυχεί.

Όταν η Janine άρχισε να διηγείται για ένα κοριτσάκι τεσσάρων ή πέντε ετών, που παρευρέ­θηκε πολλές φορές, έβαλε τα κλάματα. Το είχε πολύ λυπηθεί. Ξαφνικά το κοριτσάκι δεν ξανα­εμφανίστηκε στα πάρτυ. Η Janine δεν γνωρίζει τι συνέβη μ’ αυτό το μικρό κορίτσι και οι υποψίες της την τυραννούσαν.

Η κ. Pulling τη ρώτησε αν μπορούσε να πε­ριγράψει το κοριτσάκι και γιατί δεν είπε τίπο­τε σε κανέναν. Έδωσε μία ακριβή περιγραφή και είπε ότι δεν μίλησε σε κανένα, γιατί τους εξεβίαζαν: τους είχαν φωτογραφήσει σε ανώμαλες σεξουαλικές δραστηριότητες, όπου εχρησιμοποιούντο και ζώα και τους απειλούσαν πως θα δείξουν τις φωτογραφίες στους γονείς, αν αναφέρουν το παραμικρό για τα πάρτυ. Η Janine διηγήθηκε πως εκείνη την εποχή έγινε εξηρτημένη από τα ναρκωτικά που τόσο μεγαλόψυχα μοιράζονταν εκεί, πως φοβόταν μήπως οι γονείς της ανακαλύψουν αυτές τις φωτογραφίες.

Αλλά και εδώ δεν τελειώνει η φρικτή εμπειρία του δεκαπεντάχρονου κοριτσιού. Αφού οι έφηβοι αναμείχθηκαν σε σεξουαλικά όργια και φοβόντουσαν τον εκβιασμό, σπρώχθηκαν στις αποκρυφιστικές δραστηριότητες των ενηλίκων.

Στη διάρκεια ενός πάρτυ, διηγείται η Janine, οι έφηβοι οδηγήθηκαν σε ένα χώρο όπου ένας άντρας που αυτοονομαζόταν ιερέας, άρχισε να διαβάζει από ένα μεγάλο χειρόγραφο βιβλίο, που ονομαζόταν Βίβλος του Σατανά (Anton La Vey, Satanic Bible).

Ο χώρος ήταν στολισμένος με κόκκινα και μαύρα κεριά, που βρίσκονταν πάνω σ’ ένα βω­μό. Υπήρχαν καθίσματα όπως στην Εκκλησία. Όταν ο ιερέας διάβαζε από τη Βίβλο, οι ενήλικες άρχιζαν έναν ύμνο. Οι έφηβοι πήραν την υπόσχεση πως ύστερα από μερικές συναθροίσεις θα ήσαν έτοιμοι για τη γιορτή της μυήσεώς τους. Ύστερα από αυτό δεν υπάρχει πλέον πισωγύρι­σμα. Θα έπρεπε να απαρνηθούν το θεό της δικής τους πίστεως και να αναγνωρίσουν τον Σατανά σαν Κύριο και Δάσκαλό τους.

Η Janine αναφέρθηκε σε τελετουργικά στα οποία περιελαμβάνετο και φόνος και περιέγρα­ψε τις τελετές με όλες τις λεπτομέρειες. Αυτό δι­ήρκεσε πολλές ώρες και η Janine διέκοπτε την διήγηση βάζοντας τα κλάματα.

Η κυρία Pulling της είπε πως δεν υπάρχει πλέον άλλη λύση από το να ενημερώσουν τους γονείς της και την αστυνομία. Αυτό την αναστάτωσε, όμως στο τέλος το δέχθηκε. Τότε ειδοποιήθηκε η αστυνομία.

Η κυρία Pulling καταλήγει:

Το τελευταίο που έμαθα γι’ αυτό το ζήτημα ήταν ότι οι αστυνομικές έρευνες συνεχίζονται. Μερικοί ίσως σκεφθούν πως πρόκειται για φαντασιοπληξίες της Janine. Οι υπόλοιπες λεπτομέ­ρειες της διηγήσεώς της ήσαν αρκετές για να πείσουν τους ειδικούς ότι δεν επρόκειτο για φα­ντασιώσεις. Εκτός τούτου οι λεπτομέρειες των τελετουργικών αυτών είναι γνωστές μόνο σε λί­γους ανθρώπους οι οποίοι έλαβαν βασική εκπαίδευση σε αποκρυφιστικά θέματα. Στο οικογενειακό περιβάλλον της δεν υπήρχε τίποτε, που να της πρόσφερε αυτές τις πληροφορίες.

«Δεν πας καλά, δεν πας καθόλου καλά», μου πε τις προάλλες ένα φιλαράκι, με αφορμή μια σοβαρή συζήτηση περί μουσικής ροκ και σατανισμού που είχαμε. Φυσικά, όπως κάθε σοβαρή συζήτηση μεταξύ Ελλήνων, έτσι και η δική μας διεξήχθη με ένα τραπεζάκι ανάμεσα μας και δυο φραπεδιές λίαν απολαυστικές σε καφετέρια κάπου στην Ποσειδώνος.

Ουδόλως επτοήθην για την παρατήρηση του, καθ΄ότι , είναι πολύ της μόδας, όταν δεν κάποιος δεν έχει επιχειρηματολογία, να «πετάει» τη συγκεκριμένη φράση και να «ξοφλάει» το «λογαριασμό». Επίσης, ακόμα κι αν το φιλαράκι επιχειρηματολογούσε για το ροκ και το σατανισμό, δεν νομίζω πως έτσι κι αλλιώς οι γνώμες μας θα συνέπιπταν ποτέ. Εκείνος είναι απόλυτος πως ουδεμία σχέση υπάρχει, και πως χωρίς ροκ , λίγο –πολύ «ουκ έστιν ντουνιάς»(προφανώς εννοεί πως αν δεν ακούει ροκ δεν αντέχει αλλιώς τον εκνευριστικό κόσμο) και εγώ πάλι πιστεύω πως η ροκ μουσική είναι πολύ ωραία έως σαγηνευτική, αλλά πως, ορισμένα τραγούδια της, έχουν και παραέχουν σχέση με σατανάδες και διαβολάκια και τριβολάκια. Αν λοιπόν κάτι με κάνει σήμερα να ασχολούμαι με το σατανά στη μουσική, είναι για άλλο λόγο: Γιατί δεν συγχωρώ την ανδρική αγένεια απέναντι σε μια γυναίκα , όσο (κατά τη γνώμη ενός άντρα) χαζή κι αν του φαίνεται ή «άσχετη» (από ροκ)!

Σύμφωνοι, δεν σκοπεύω να επιχειρηματολογήσω για το πασίγνωστο και λίαν αγαπημένο σε όλους μας τραγούδι «ΗOTEL CALIFORNIA», που θεωρούσα και θεωρώ παρόλα αυτά το καλύτερο μελωδικό κομμάτι των EAGLES. Δεν υπάρχει και κανείς –με στοιχειώδεις γνώσεις στη ροκ μουσική- που να μην έχει ακούσει για το ότι το εν λόγω ξενοδοχείο, το είχε αγοράσει το 1969 ο αρχιερέας της Εκκλησίας του Σατανά των ΗΠΑ, ο Αντον Σαντοζ Λα Βέϊ, που το μετέτρεψε σε σατανιστικό ναό και οι ΕAGLES πόζαραν μπροστά στο οίκημα αυτό. Ας πούμε ότι «αυτό δεν λέει τίποτα». Μήπως, επειδή είναι και Σάββατο σήμερα, να θυμηθούμε όλοι παρέα τους Black Widow και το περίφημο Come to the Sabbath, του οποίου οι στίχοι λένε « ελάτε μαζί μου στην έρευνα της δύναμης, άντρες και γυναίκες φέρτε τους συγγενείς σας θα ενωθούμε όλοι σ εκείνη την ώρα , ας αρχίσει τώρα το Σάββατο έλα, έλα στο Σάββατο, έλα στο Σάββατο, ο Σατανάς είναι εδώ».

Πάμε παρακάτω. Να μιλήσουμε για τους Possessed, τους αγαπημένους του φίλου που με πληροφόρησε ότι δεν πάω καλά που συσχετίζω τους σατανιστές με τραγούδια της ροκ: «Πίνω τον εμετό των ιερέων κάνω έρωτα με την πόρνη που πεθαίνει βυζαίνω το αίμα του κτήνους και κρατώ τα κλειδιά της πόρτας του θανάτου.. έχω διαταγή από το έξοχο κακό τον κύριο μου Σατανά, να καταστρέψω ό,τι οι θνητοί αγαπούν περισσότερο…» Να συνεχίσω; Καλύτερα όχι. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στίχοι όμως. …

Και να υπενθυμίσω ότι είναι πολύ υποκριτές όσοι προσποιούνται πως ξεχνούν τον Όζι Όσμπορν, το «βασιλιά της τρέλλας» των χέβιμεταλλάδων και ανεπιθύμητο σε έξι αμερικανικές πολιτείες, που μπερδεύει το Ζ του ονόματος του με τις σατανιστικές αστραπές και επιδεικνύει όλο καμάρι τον ανάποδο σταυρό του ώσπου οδηγεί με το τραγούδι του «Λύση Αυτοκτονίας» ένα 19χρονο στην αυτοκτονία.

Θα πρέπει να επισημάνουμε βεβαίως ότι δεν μας απασχολεί εδώ αν υπάρχει ή όχι Σατανάς. Αν δηλαδή αυτός είναι «αναγκαίο παράγωγο της θρησκείας» ή αν είναι υπαρκτό πρόσωπο. Το θέμα είναι αν η μουσική χρησιμοποιείται από κάποιους για να μεταφέρουν σατανιστικά μηνύματα ασχέτως του αν τα μηνύματα αυτά, εμείς τα θεωρούμε σαχλαμάρες ή τρόπους παραπλάνησης και αποπλάνησης των νέων σε αδιέξοδους δρόμους. Δέχομαι και παραδέχομαι από την άλλη, ότι ιστορικά, η ροκ πρωτοεμφανίστηκε σε μια εποχή με ιδανικά και αξίες σε κρίση, όπου οι πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις ήταν δεδομένες και κυριαρχούσε κλίμα έντασης σε Αμερική και Ευρώπη. Η ροκ αποτέλσε ένα είδος «μουσικής εξέγερσης» για έναν καλύτερο κόσμο (“The Wall” – Pink Floyd), καλύτερη κοινωνική θέση για τη γυναίκα, τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα, το περιβάλλον. Το ροκ ήταν διαμαρτυρία, και υπήρξαν φορές που η πολιτική εξουσία απαγόρευε «τις ροκιές».

Αυτά για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Αλλά το να καταλήγουμε να εμφανιζόμαστε κάποιοι σήμερα «άσχετοι» από ροκ μόνο και μόνο γιατί διαπιστώνουμε πως ορισμένα τραγούδια υμνούν –αν όχι υπηρετούν αφοσιωμένα-το Σατανά , είναι τουλάχιστον προσβολή του κοινού νου.

Διάβαζα στο διαδίκτυο την άποψη ενός σατανιστή για το θέμα. Ο άνθρωπος είχε πραγματικά διε-στραμμένη σκέψη. Ερωτηθείς για το αν αληθεύει ότι πολλά τραγούδια χέβι μέταλ παραπέμπουν στο σατανισμό, δήλωσε πως, αντίθετα, οι τραγουδιστές των στίχων αυτών είναι καταπιεσμένα μέλη μιας κονφορμιστικής κοινωνίας (έφερε μάλιστα ως παράδειγμα τους Iron Maiden που ξεκίνησαν από την κονφορμιστική Αγγλία) που τραγουδούν για να διαφημίσουν το Χριστιανισμό ή μιμούνται αποτυχημένα τους σατανιστές που είναι οι μόνοι κοινωνικοί αγωνιστές! Προς επίρρωσιν των λόγων του, ο κύριος αυτός αναφέρεται στον «Αριθμό του Κτήνους» (666) που είναι και χωρίο της Χριστιανικής Βίβλου, όπως «εξηγεί» και καταλήγει: «Αν προβαλλόταν μεσα από την οιαδήποτε μουσική και από τα ΜΜΕ ο γνήσιος σατανισμός, ο Χριστιανισμός θα είχε εξολοθρευθεί μέσα σε λίγους μήνες» και παραδέχεται πως η συγκεκριμένη φράση του, στην πραγματικότητα ανήκει στον δρα Λαβέϋ, συγγραφέα του βιβλίου « Η κρυφή ζωή ενός σατανιστή, εκδόσεις Feral House, 1990).

Και πού να μας μιλούσαν δηλαδή οι Mortuary Drape, που δεν δίστασαν να πουν « για μας, δεν είχε ποτέ σημασία η μουσική παιδεία ή οι τεχνικές δυνατότητες ενός μέλους , όσο η απόλυτη προσήλωση του στον αποκρυφισμό. Ο σατανισμός είναι ένα ιερό βιβλίο το οποίο έχει περιορισμούς και νόμους που δεν μπορούν να παραβιαστούν. Η εμπειρία είναι ο μόνος δρόμος για να οδηγηθείς στους απόκρυφους δρόμους του σατανισμού. Το κράτος και η εκκλησία δεν μας απασχολούν καθόλου γιατί δεν τους αποδεχόμαστε ως θεσμούς στη ζωή μας» .

Τέλος, ας μη θίξουμε καλύτερα το ζήτημα των σατανιστικών συμβόλων στα εξώφυλλα και στα εσώφυλλα των cd s συγκροτημάτων όπως WASP Ministry , Slayer, Venom, ούτε και για τη γνωστή χειρονομία του Ronnie James Dio, που συμβολίζει το «υπακούστε στο Διάβολο». Πρόκειται μάλιστα για την ίδια χειρονομία που «φιγουράρει» στα κουτάκια δημοφιλέστατης εταιρείας αναψυκτικού, κι όταν πρόσφατα ρώτησαν την την εταιρεία αν γνωρίζει ότι το σήμα αυτό είναι σατανιστικό, οι αρμόδιοι λέγεται πως απάντησαν: «απευθυνόμαστε κυρίως σε νέους, το σύμβολο αυτό είναι μόδα για αυτούς, ρωτήστε και τους ροκάδες που το εμπνεύστηκαν»!

Το τονίζουμε και πάλι: Η ροκ είναι αξιολάτρευτο είδος μουσικής και εκατοντάδες τραγούδια της «έχουν γράψει» στις καρδιές μας. Κι ούτε είναι σατανιστές όλοι οι τραγουδιστές ροκ. Ακόμα κι οι Iron Maiden, παραδέχονται ότι «ίσως να το κάνουν άλλα γκρουπ, αλλά εμείς δεν ασχολούμαστε με τον αποκρυφισμό και το σατανισμό ή τη μαγεία.. μπορεί να ναι κάτι που μας γοητεύει, αλλά δεν μπαίνουμε βαθύτερα σε αυτά γιατί πιστεύουμε ότι μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνα..»

Πάντως, να μην κοροϊδευόμαστε. Αυτοί που πιστεύουν στη νέα εποχή ότι γενικά η μουσική είναι έκφραση κοινωνικής διαμαρτυρίας, όπως ήταν στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, ας θυμηθούν τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς , τον μουσικό απ το Σεράγιεβο που μπέρδεψε τόσο θεϊκά την ανθρώπινη ελπίδα με την απελπισία με τις τσιγγάνικες μελωδίες του ξεκινώντας την περιοδεία του στον κόσμο της μουσικής από ..ροκ ακούσματα. Τι έλεγε αυτός; « …Φυσικά η μουσική σήμερα δεν αλλάζει τον κόσμο. Ξέρουμε πολύ καλά, ειδικά εμείς που ζήσαμε σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, πώς λειτουργεί η εξουσία. Από την άλλη, η μουσική είναι μια μαγική μορφή επικοινωνίας. Κι όταν γνωρίζεις τη μοσυική ενός λαού, τον αντιμετωπίζεις χωρίς προκαταλήψεις».

Κι αυτοί πάλι που πιστεύουν ότι η μουσική πρέπει να «ξεσηκώνει», πλανώνται . Να αλλάζει προς το θετικό τη διάθεση, ναι. Όταν όμως εντείνει την ανθρώπινη επιθετικότητα όπως κάνει η μουσική του Όζμπορν, εκεί υπάρχει πρόβλημα: Η λειτουργία της μουσικής υποτίθεται πως είναι (και)θεραπευτική: Πόσο αστείο μπορεί να είναι ότι η Σονάτα Κ 448 για δύο πιάνα του Μότσαρτ έχει θετική επίδραση στους επιληπτικούς ;Ότι αν ακούσεις μουσική για 15 λεπτά πριν ένα τεστ κοπώσεως ηρεμείς κι έχεις μεγαλύτερες επιδόσεις στο τεστ;

Σύμφωνα με τον μουσικοθεραπευτή Χαρίλαο Παπαϊωάνννου (εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ , 18-05-07), «η μουσική ανασυγκροτεί το ψυχισμό και πειθαρχεί τη σκέψη και την έκφραση των συγκινήσεων. Σε άτομα κλειστά στον εαυτό τους τα βοηθά να έχουν επαφή με την πραγματικότητα γιατί η μουσική γίνεται γέφυρα αποκατάστασης διαπροσωπικών σχέσεων και επικοινωνίας. Βοηθά στην απόκτηση του αισθήματος ελέγχου της ζωής μέσω επιτυχών εμπειριών, αλλα και στην υιοθέτηση θετικών μορφών συμπεριφοράς».

Αναρωτιέμαι, πώς μπορεί να «θεραπεύει» κάποιον το « Hell s Bells» των ΑC/DC : «..Είσαι νέος, αλλά θα πεθάνεις! Δεν θα λυπηθώ καμιά ζωή, κανένας δεν θα μου αντισταθεί. Έχω τις καμπάνες μου και θα σε πάρω στην κόλαση. Θα σε πάρω! Ο Σατανάς θα σε πάρει! Οι καμπάνες της κόλασης, ναι! Οι καμπάνες της κόλασης!»,

Μαμά μου…σκιάχτηκα ! Αρκετά! Κι έχει και μια χαρά καύσωνα έξω και γράφω για κόλαση … Μπα σε καλό μου! Ιησούς Χριστός Νικά Κι Όλα τα κακά σκορπά!

Υπάρχει στην Αμερική σήμερα και σε διεθνές επίπεδο μία ένωση με τον τίτλο «Wicca«, που σημαίνει: ένωση μάγων και εξορκιστών. Τα μέλη της έχουν στη διάθεσή τους τρεις επιχειρήσεις δίσκων μουσικής. Σκοπός κάθε δίσκου που εγγράφουν, είναι να γκρεμίσει την χριστιανική ηθική και να διαφθείρει τον εσωτερικό άνθρωπο των σημερινών νέων. Στην πραγματικότητα είναι μία προσπάθεια με σκοπό να υποβάλλει τους νέους στην καθοδήγηση του Σατάν.

Η “Wicca” ανάδειξε και ύψωσε διάφορους γνωστούς σημερινούς καλλιτέχνες, όπως Bob Dylan, Alice Cooper, Kiss, Black Sabbath, Rolling Stones, Who, Led Zeppelin και πολλούς άλλους ακόμη. Οι δίσκοι που παράγονται από αυτούς περιγράφουν και διαμορφώνουν την ψυχική κατάσταση, στην οποία θα πρέπει να βρίσκονται οι νέοι οπαδοί τους και τους καλεί άμεσα, ή έμμεσα, να γιορτάσουν τη φήμη, τη δόξα και τον έπαινο του Σατάν.

Οι Rolling Stones λ.χ. λέγεται ότι ανήκουν σε μία δαιμονική αίρεση της περιοχής του San Diego.

Ο αρχηγός του συγκροτήματος Mick Jagger δεν κρύβει πως θέλει να είναι ο Εωσφόρος του Ροκ. Και δηλώνει: «Επιδιώκουμε να κατευθύνουμε τη θέληση και τη σκέψη των άλλων». Άλλωστε η θορυβοπαραγωγή του συγκροτήματος θεωρήθηκε πρόσφατα (μέσα από συγκεκριμένο τραγούδι τους) η απάντηση… στην 5η Συμφωνία του Μπετόβεν, και ο κιθαρίστας θα’ θελε να ξέρει «τι γνώμη έχει γι’ αυτόν ο Μπετόβεν»!..

Όσο για τον Γκράχμα Νας, εξομολογείται: «Νομίζω ότι με το Ροκ, εμείς οι μουσικοί διαθέτουμε ένα μυθικό πλεονέκτημα. Μπορούμε να κατευθύνουμε τον κόσμο…».

Ως υπ’ αριθμόν ένα επικίνδυνος «ροκάς» στις Η.Π.Α. χαρακτηρίζεται ο John Denver, που αυτοαποκαλείται «ο Μεσσίας», και χαρακτηρίζει τη μουσική του «Ευαγγέλιο μιας νέας θρησκείας». Ο ίδιος δηλώνει χωρίς ηττοπάθεια: «Θέλω τα πάντα. Κάποια μέρα θα γίνω τόσο τέλειος, που δεν θα είμαι πια άνθρωπος αλλά θεός».

Διάσημα θύματα της γοητείας του Ντένβερ υπήρξαν οι πρόεδροι Ford και Carter, καθώς και 30 κυβερνήτες, γερουσιαστές κ.λ.π., που επικαλέστηκαν επανειλημμένα τη βοήθεια του στις Η.Π.Α.

Άλλωστε στη θετή πατρίδα του το Κολοράντο, ο Ντένβερ — 30 εκατομμύρια δίσκοι κάθε επιτυχία του — τιμάται ως ο καλλίτερος Αμερικανός ποιητής!.. «Αισχρή ειδωλολατρία!», καταγγέλλουν οι «αντιρόκ» προσωπικότητες. Βέβαια, όπως υπογραμμίζει ο Μισέλ ντε Σαιν Πιερ στο βιβλίο του «οι Αριστοκράτες», όπως και ο W. Joseph Matt στο δικό του «Το Ροκ ν’ Ρολ, όργανο επανάστασης και πολιτιστικής ανατροπής», που και τα δύο κινητοποίησαν Αμερική κι Ευρώπη, βρίσκοντας τεράστια απήχηση μέχρι τις κυβερνήσεις των κρατών αυτών, όλοι οι καλλιτέχνες του Ροκ δεν είναι «του διαβόλου», αλλά το φαινόμενο του Ροκ, δεν παύει να εγκυμονεί κινδύνους με τεράστιες καταστροφικές επιπτώσεις, που ήδη ζούμε καθημερινά!

Ο εγκληματολόγος J. P. Reginbal κυκλοφόρησε πρόσφατα στη Γενεύη μία μελέτη στα Γαλλικά, με τίτλο: «Το Ροκ ν’ Ρολ βιασμός συνείδησης». Σύμφωνα μ’ αυτήν, όλα τα ανάλογα συγκροτήματα ειδικεύονται στο εγκώμιο κάθε μορφής σεξουαλικής διαστροφής. Λόγω της εγκληματολογικής του ειδίκευσης στην ψυχιατρική εγκληματιών, αποκαλύπτει ότι όταν αυτά τα συγκροτήματα στέλνουν καλυμμένες δοξολογικές επικλήσεις στον Σατάν (όπως τα συγκροτήματα Rolling Stones, Who, Led Zeppelin, κ.ά.), αυτές γίνονται «συγκαλυμμένες (δοξολογικές) αντίστροφες εγγραφές» για το υποσυνείδητο και εξηγεί επιστημονικά ότι οι επιστημονικές του παρατηρήσεις δείχνουν αναμφισβήτητες αποδείξεις ότι το υποσυνείδητο μπορεί να συλλάβει αντίστροφες φράσεις και ν’ αποκρυπτογραφήσει το μήνυμα τους. Οι τεχνικές επηρεασμού συνείδησης έχουν τόσο τελειοποιηθεί, που μικροί ή μεγάλοι ακροατές μπορούν να γίνουν δέκτες πονηρά επικίνδυνων μηνυμάτων.

Μία άλλη ομάδα, η “Garry Fankel», παράγει δίσκους με σκοπό τη μεθοδική εισαγωγή των νέων στο Σατανισμό.

Όλοι οι τέτοιου είδους δίσκοι παράγονται πάνω στις ίδιες βάσεις, που είναι ο ρυθμός «Beaty», ο οποίος διεγείρει το σεξουαλικό ένστικτο. Ξαφνικά ο λάτρης της μουσικής αυτής έχει το αίσθημα πως βρίσκεται σε κατάσταση λύσσας. Συχνά υπάρχουν περιπτώσεις υστερίας λόγω υπέρμετρου αισθησιασμού.

Ακόμη, συνειδητά, χρησιμοποιείται μία ένταση ήχου 7 dezibel, που είναι ακριβώς υπολογισμένη πάνω από τα ανεκτά όρια του νευρικού συστήματος. Όταν για ένα ορισμένο διάστημα εκτεθούν άτομα σ’ αυτή την ένταση ήχου, δημιουργείται μέσα τους ένα είδος καταπίεσης και μελαγχολίας, οργής και επανάστασης και επιθετική διάθεση.

Πέρα απ’ αυτό, χρησιμοποιούνται ηχητικά σήματα πάνω από την ακουστική ικανότητα, δηλαδή αρμονίες της τάξεως 5000 παλμών το δευτερόλεπτο. Ο ακροατής δεν τις ακούει, επειδή βρίσκονται στην περιοχή των υπερήχων. Αυτός, όμως, ο υπέρηχος έχει επίδραση ναρκωτικού.

Σκοπός της επιχείρησης είναι, να δημιουργήσουν την προδιάθεση και την ανάγκη του οργανισμού για ναρκωτικά.

Τα κείμενα όλων αυτών των τραγουδιών γράφονται μέσα στα ίδια πλαίσια, που είναι: αντίσταση κατά των γονέων, κατά της κοινωνίας, ενάντια σε κάθε τι, ή αποχαλίνωση των σεξουαλικών παθών, ή δημιουργία κατάστασης αναρχίας. Σκοπός, η προετοιμασία της κυριαρχίας τού Σατάν.

Το 1982, οι Led Zeppelin, οδηγήθηκαν στο δικαστήριο της Καλλιφόρνιας, γιατί στο δίσκο τους «Stairway to Heaven» («Σκάλα προς τον Ουρανό»), τραγουδούσαν μηνύματα όπως τα κάτωθι: «Εγώ πρέπει να ζω για το διάβολο». «Ναι, στο διάβολο. Μην είσαι ανόητος με το διάβολο, δεν έχεις κανένα φόβο απ’ αυτόν». «Θέλω ό Χριστός να γονατίσει προ τού Σατάν».

Ιατροδικαστικές έρευνες απέδειξαν ότι το 18% των αυτοκτονιών των νέων, και πράξεις βίας οφείλονται στη μουσική Ροκ και τα ναρκωτικά, που αυτό οδηγεί. Το ποσοστό αυξάνεται ήδη.

Ένα ακόμα μέσον που χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τη μουσική, είναι και τα λεγόμενα φωτεινά εφέ, τα όποια σκοπό έχουν να μειώσουν την ικανότητα κρίσεως και αντανακλαστικών των νέων, ώστε να καταστεί εύκολος ο δρόμος της υποβολής των σατανικών μηνυμάτων.

ΒΙΜΠΡΑΣΕΞ — ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ — ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ… ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Το 1966 ο John Lennon των Beatles δήλωνε: «ο Χριστιανισμός θα παρέλθει, εμείς είμαστε διασημότεροι του Χριστού». Έπαιρνε τόσο πολύ L. S. D. εκείνη την εποχή, που νόμιζε ότι είναι ό ξαναγεννημένος Χριστός. Ήθελε, μάλιστα, να κοινοποιηθεί το γεγονός μέσω της Εταιρείας τους. Στο περιοδικό Newsweek είχε δηλώσει: «ο Χριστιανισμός πρέπει να φύγει». Και στο βιβλίο του: «A Spaniard in the works», («Ένας Ισπανός επί τω έργω») παρουσιάζει τον Χριστό στην υπονοούμενη γλώσσα των χίππυς, σαν «αστείο, κιτρινιάρη, λιγδιασμένο, φασίστα και νόθο». Θέλετε κι άλλες απόψεις του; «Ναι, καθόμουν στο Λίβερπουλ, κι ονειρευόμουν την Αμερική. Ποιος δεν το’ κανε; Η Αμερική ήταν ο Τσακ Μπέρυ, ο Λεονάρντο του Ρόκ ν’ ρόλλ. Ή Αμερική ήταν ο Λίτλ Ρίτσαρντ και το «Τζώνη μπι γκούντ», το «Μπήμποπ α λουλά» και κορίτσια με μεγάλα βυζιά».
«Κατάκτησα τον κόσμο, κι αυτό ήταν το αναθεματισμένο πρόβλημα».

«Πρέπει να είσαι μπάσταρδος για να τα καταφέρεις. Κι οι Μπήτλς, ήταν οι μεγαλύτεροι μπάσταρδοι απ’ όλους».

Ο Paul Mc Cartney τονίζει: «Κανένας μας δεν πιστεύει στο Θεό». Και ο Ringo Starr: «Είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν είμαστε ο αντίχριστος, αλλά αντιπαπικοί και αντίχριστοι». (Άλλωστε όλο το συγκρότημα είχε επανειλημμένα ταξιδέψει στις Ινδίες, όπου πατρονάρισε και διαφήμισε τον ευρύτατα γνωστό Ινδό γκουρού Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι).

Από το δίσκο της ομάδας «Kiss», σύντμηση τού «Kings in Satan’s Service» (δηλ. Βασιλείς στην υπηρεσία του Σατανά — όπου «βασιλεύς» στη γλώσσα της σατανολατρείας σημαίνει τον ιερουργό της λατρείας του Σατανά) διαβάζουμε το κείμενο: «Ο διάβολος είναι ο Θεός σου», και στο δίσκο των Black Sabbath της heavy metal: «Ιησού, εσύ είσαι ο σιχαμερός». Πρόκειται για ένα δίσκο, που εικονίζει στο εξώφυλλο μια διαβολική αστραπή και στεφανώνει το 666, τον αριθμό του Αντίχριστου:

Η ομάδα AC. DC, που σημαίνει: «Αντίχριστος, θάνατος στο Χριστό», τραγουδά το: «δόξα στις καμπάνες της κόλασης».

Οι μεγάλοι stars της απανταχού μοντέρνας μουσικής, παραδόθηκαν ελεύθεροι στην υπηρεσία του Σατάν. Ο Alice Cooper, γιος προτεστάντη πάστορα, δανείστηκε τ’ όνομά του από μια μάγισσα που πέθανε τον περασμένο αιώνα. Ξέρετε ότι ένας από τους χρυσούς δίσκους του, είναι το άλμπουμ: «Ο Alice Cooper, πάει στην κόλαση»; Ο ίδιος ο Cooper λέει για τον Κύριο του, Σατάν: «Σ’ ένα πνευματιστικό συνέδριο μού υποσχέθηκε το Πνεύμα δόξα και πλούτο σε αφθονία μέσω της Ροκ μουσικής, με μόνο αντάλλαγμα την παράδοση του σώματός μου. Έτσι απόκτησα παγκόσμια δόξα με το όνομα που το πνεύμα μού έδωσε: Alice Cooper».

Μία έρευνα το 1981 έδειξε ότι πολλοί νέοι άκουγαν επί ώρες κάθε μέρα Ροκ. Τώρα με τα μίνι κασετόφωνα Walkman», οι ώρες αυτές αυξήθηκαν σημαντικά. Η νεολαία, ο κόσμος του αύριο, στον ιστό της αράχνης.

Ο bob Larson, πρώην DJ, και αρχηγός ενός γκρουπ που πίστεψε στο Χριστό, γράφει στο βιβλίο του: «Rock and the Church»: «Όποιος είναι απελεύθερος του Χριστού, θα πρέπει τους δίσκους και τις κασέτες της Ροκ μουσικής, της εκκλησίας του διαβόλου, να τις καταστρέψει». Στο βιβλίο του: «Η μουσική πέθανε», διαιρεί τα τραγούδια της Ροκ σε 4 κατηγορίες, ανάλογα με τα θέματα που ασχολούνται:

1) όσα αναφέρονται στη θρησκεία,
2) τη σεξουαλική ανηθικότητα,
3) τα ναρκωτικά,
4) τις πολιτικές φιλοσοφίες και ιδέες.

Στα «θρησκευτικά» ανήκουν τραγούδια, όπως «η φωτιά», «Mrs. Robinson», των Simon & Garfankel, «Συμπάθεια στο Σατανά», που όλα βλάσφημα και ασύστολα μεταχειρίζονται το Χριστό άλλοτε με περιφρόνηση κι άλλοτε πρόστυχα. Μερικά απ’ αυτά τά’ χουν ονομάσει «σατανικά Ροκ».

Πολλοί μουσικοί της Ροκ, new wave κ.λ.π. είναι φανερά υποστηρικτές ανατολικών θρησκειών, μάλιστα στα εξώφυλλα δίσκων του Mc. Laughin υπάρχουν ολόκληρα κείμενα – κηρύγματα υπέρ του Ινδουισμού. Χωρίς καν να υποπτεύονται πολλές φορές, οι νέοι, πέφτουν θύματα της Βίμπρασεξ, που είναι η σεξουαλική ένταση μέσω της μουσικής, κάτι που είχε καταγγελθεί στις εφημερίδες από παλαιότερα: ΑΘΗΝΑΙΚΗ 29-10-1966: «Ο σεξουαλικός πληθωρισμός της νεολαίας οφείλεται εις την σύγχρονον μουσικήν». Και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ επίσης την ίδια χρονολογία, παρουσιάζει σαν αιτία του ερωτισμού των μαθητών, τη μουσική. Τεράστιες, όμως είναι οι επιπτώσεις της Ροκ, χέβυ μέταλ κ.λ.π. στην ψυχολογική κατάσταση του άνθρωπου: Ο ψυχολόγος Μ3ΐΊθίΐ3 λέει πως «οι επαναληπτικοί και έντονοι ρυθμοί της Ροκ δημιουργούν μια υπνωτική κατάσταση, μια πόλωση του νου επάνω στο ρυθμό, και τότε η συνείδηση υποχωρεί και επιτρέπει την έκφραση τού παραλόγου, με πλήρη ασυδοσία…».

Επίσης, το περιοδικό «The Columbus Dispatch» αναφέρει: στις 26-7-1970, στην πόλη Ντένβερ τού Οχάιο των Η.Π.Α. η κα. Dorothy Retallack νέκρωνε φυτά διαφόρων ειδών, υποχρεώνοντας τα «ν’ ακούνε» μουσική Ροκ και αλλά παρεμφερή «σκληρά» ακούσματα! Αντίθετα επιστημονικά πειράματα απέδειξαν την ευεργετική επίδραση της κλασσικής μουσικής στην ταχύτερη ανάρρωση ασθενών. Μάλιστα στη δεκαετία του 1950 παιζόντουσαν δίσκοι της MARIA CALLAS σε ασθενείς, γιατί είχε διαπιστωθεί η ευεργετική επίδραση του σπάνιου ηχοχρώματος της φωνής της σε ασθενείς.

Ο Αμερικανός γερουσιαστής ROBERT RORMAN αποκάλυψε δίσκους μοντέρνας μουσικής, που με την τεχνική της «ανάστροφης κάλυψης» περιέχουν μηνύματα που… δοξολογούν τον… Σατανά, όπως: «Σατανά, κινήσου μέσα απ’ τις φωνές μας». «Σατανάς, Σατανάς, Σατανάς, είναι Θεός, είναι Θεός». «Ζω για τον Σατανά. Δεν μου γουστάρει ο Θεός. Δεν μπορώ να το αποφύγω. Είναι ο γλυκός μου Σατανάς. Ο σατανάς είναι δυνατός. Θα σου δώσει το 666».

Μετά απ’ όλ’ αυτά, ο γερουσιαστής RORMAN έκανε πρόταση νόμου για την προστασία του κοινού.

Ο James Gilbert, προτεστάντης πάστορας στο Τέξας, μετά από έρευνα αναφέρει ότι το τραγούδι των Rolling Stones: «Συμπάθεια στο Σατανά», έχει γίνει «εθνικός ύμνος» των σατανιστών. Ο ίδιος πάλι έδωσε μια σειρά διαλέξεων σε σχολεία και ενορίες σχετικά με την «επίθεση του σατανά» από τη μουσική.

Στο Σαν Φρανσίσκο, όσο βρισκόταν ο γκουρού Rajneesh στις Η.Π.Α. ένα night club μετατρεπόταν σε discoteque των οπαδών του, που κάθε Τετάρτη με το σύνθημα «Λάτρεψε το Θεό χορεύοντας», ντυμένοι στα κόκκινα, κίτρινα, μωβ κ.λπ., και φορώντας τη κονκάρδα-περιδέραιο του Θεού-γκουρού τους, επιδίδονταν σε Ινδικές φιγούρες υπό τους ήχους της Ροκ, χέβυ μέταλ κ.ά. Παρόμοια άντρα μουσικής πανδαισίας υπάρχουν και στην Ευρώπη.

Ξεκινώντας από τη Ροκ, που οι ρίζες της είναι στην Αφρική, Ν. Αμερική και τις Ινδίες κι εξαπλώθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη και την Αμερική (βλ. «Μεσάνυχτα στην ντίσκο» σελ. 118 για τα προβλήματα που δημιουργεί), σ’ αυτές τις χώρες έχουν τις επιρροές τους κι όλα τ’ αλλά σύγχρονα μουσικά είδη, όπου υπάρχουν έθιμα και παγανιστικές τελετές, σεξουαλικά όργια, και λατρεία τού Σατανά, που γίνονται με τη συνοδεία κυρίως Ροκ μουσικής. Ανάλογες μουσικές… «εξάρσεις» προσφέρουν και αλλά είδη, όπως οι ρέγκε, τζαζ, κ.λ.π. με σαφείς πολιτικό-θρησκευτικές κατευθύνσεις και σκοπό την ανατροπή ή την επανάσταση (δεν ωχριούν προ ουδενός) κατά τού «κατεστημένου». Έτσι το προσωπείο — έρεισμα: «Παγκόσμια ειρήνη», «ψωμί για όλους», «ελευθερία», «ανεξιθρησκία», μεταμορφώνεται σε ύπουλο παγιδευτή συνειδήσεων με όπλα τόσο όρους κοινωνικής κριτικής, όπως: «λαϊκότητα», «μαζικότητα», «διαμαρτυρία», «πολιτισμική δύναμη», αλλά και αποχρώσεις αντιπαραθέσεων μουσικολογικής υφής, μέχρι του σημείου να… αποτολμώνται συσχετισμοί θράσους με την κλασσική μουσική, κι ακόμα να τονίζονται τα σημεία υπεροχής τους (π.χ. της τζαζ) σαν «μέσου άμβλυνσης των φυλετικών διακρίσεων και κάθε άλλου πολιτιστικού-αστικού κακού».

Μέσα από ένα δαίδαλο «φιλοσοφικών» συσχετίσεων, το μουσικό παρελθόν του 16ου ή 18ου αιώνα, κατά συνέπεια, θεωρείται: υπηρέτης του ιεραρχικού δεσποτικού πρότυπου της εποχής (κράτος-θρησκεία-φιλοσοφία-επιστήμη κ.λπ.) Η έννοια της ΑΡΜΟΝΙΑΣ στη μουσικολογική εξέλιξη της Δυτικής μουσικής λογίζεται σαν στείρα, καθαρή τάξη, σαν μια… προδιατεταγμένη σύλληψη που οφείλει υποταγή στο Θεό-ρυθμιστή-συνθέτη κατά τα θρησκευτικά πρότυπα ή τα ανάλογα εξουσιαστικά».

Έτσι λοιπόν, προχωρούμε σε αυθαιρεσίες του τύπου: «αδυναμία αυτοσχεδιασμού» και «υπερίσχυση του πιο δυνατού σε βάρος των άλλων», είτε όσον αφορά τα μουσικά θέματα μιας σύνθεσης, είτε την εκβιαστική, κατ’ επέκταση, συνύπαρξη όλων των οργάνων σε ένα ορχηστρικό σύνολο που «δεν επικοινωνούν, αλλά συντονίζονται μεταξύ τους» για το καταναγκαστικά, επιβεβλημένο μουσικό αποτέλεσμα από τον εκάστοτε συνθέτη-δημιουργό. Παρανοϊκές θεωρίες που με ολίγη επικάλυψη Μαρξισμού, και ένα όργιο αναρχούμενου ανθρωποκεντρικού πανθεϊσμού, με σκοτεινά πολιτικά κίνητρα παγκόσμιων προεκτάσεων, διαστρεβλώνουν τις υπαρξιακές αναζητήσεις των μεγαλοφυών μουσικών μορφών της Κλασσικής και Ρομαντικής περιόδου σε ένα εμετικό «ποτ-πουρί» ερασιτεχνισμού αδαών, αφού δεν μπορούν να χωνέψουν ότι τέχνη είναι εσωτερική συγκρότηση και πράξη, βίωση του «κατ’ εικόνα» και επίτευξη τού «καθ’ ομοίωσιν», κατά Χάριν Θεού! Γεγονός το οποίον οι άνθρωποι εκείνοι όριζαν καλά.

Αν εξετάσουμε τη φωνητική αντίστιξη, θα δούμε ότι θρησκευτικά ή κοσμικά αριστουργήματα όπου η κάθε φωνή διατηρεί την αυτοτέλειά της με διαφορετικά θέματα η κάθε μία συγκεντρώνουν ένα αφάνταστο πλούτο ηχο-χρωμάτων. Ο Bach τελειοποιώντας τη φωνητική αντίστιξη, σε οργανική μουσική με τη φούγκα, δίνει το συγκερασμό των διαστημάτων, που είναι η βάση για μεγάλα ορχηστρικά έργα. Αλλάζει δηλαδή τα μέσα. Κάθε φωνή παίρνει το ίδιο θέμα και το επεξεργάζεται για το κοινό αρμονικό αποτέλεσμα. Άρα δεν υπάρχει πουθενά δεσποτεία, παρά πνεύμα αρμονικής συνύπαρξης και ισοτιμίας. Με την αρμονία, που είναι εξέλιξη δύο συνθετικών συστημάτων, βλέπουμε δημιουργία συγχορδιών ή διαφόρων ανεξάρτητων μελωδιών, που μπορούν να συνηχούν. Και τα δύο συστήματα μπορούν να συνυπάρχουν.

Άρα πώς γίνεται η οργανική πολυφωνία του Bach να θεωρείται «βδελυρή αστική υπακοή στο θείο νόμο κατά τον τονικό κανόνα», υπονοώντας καταπίεση; Που πάει η έννοια της αρμονικής συνύπαρξης με ένα πρωτεύον θέμα τη τάξη, ως προς την μίμηση στις υπόλοιπες φωνές; (βλ. μετάδοση θείων χαρισμάτων στον κάθε άνθρωπο, ώστε «ο καθένας κατά τα χαρίσματα αυτού» — Απόστ. Παύλος). Τι να πούμε πάλι με την ισοτιμία της αντιστικτικής πολυφωνίας, όπου το τελικό αρμονικό αποτέλεσμα φανερώνει την ελευθερία κάθε φωνής με το διαφορετικό της θέμα και την ύψιστη τιμή στο Δημιουργό, σαν εικόνα… της δημιουργίας; Ακόμα και στον ανθρωποκεντρικό Ρομαντισμό, τα υπαρξιακά ερωτήματα καταλήγουν σε μεγαλειώδεις επιτεύξεις, συνειδητά (ή ασυνείδητα) Χριστιανικές.

Κι αν ακόμα ολ’ αυτά είναι «στείρα», τι είναι η Βυζαντινή μονοφωνία με την πεφωτισμένη, σταθερή, παλλαϊκή της απλότητα; Αλλά ίσως εδώ είναι περισσότερο από αδύνατον να γίνουν υποβιβασμοί και σχόλια. Ο Θεός αποδεικνύεται η ζωή μας, και η συνειδητοποίηση της υιοθεσίας ενώνει κάθε φωνή σε μία μελωδία με μύρια ποικίλματα. Θριαμβευτική ένωση φωνών με συγκεκριμένο κέντρο και σκοπό. Και η έμπνευση είναι αντίστοιχη του «υμνούμενου».

Τώρα βέβαια αν η μουσική έχει φτάσει στην αδιέξοδη θέση: έμπνευση για την έμπνευση, αγνοώντας το ζητούμενο, και εξαλείφοντας κάθε ειρμό στη σύνθεση, ή εκχυδαΐζοντας τον εσωτερικό άνθρωπο και τις βαθύτερες μεταφυσικές και βιωτικές του αναζητήσεις, αυτό είναι ένα θέμα που αξίζει να γίνει μία σύντομη αναφορά.

ΜΠΗΤ, ΨΥΧΕΔΕΛΕΙΑ ΚΑΙ… ΝΕΟΙ ΜΠΑΧ, ΜΠΕΤΟΒΕΝ ΚΑΙ ΡΑΧΜΑΝΙΝΟΦ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Δεν είμαστε μακριά από τη γενική παράνοια, που ήδη προετοιμάζει το δρόμο για την κατάλυση των πάντων στο όνομα του θηρίου. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, βλέποντας στο πρόσφατο παρελθόν, που ακόμα δηλητηριάζει τη ζωή μας.

Ο νεογέννητος ρυθμός ΒΕΑΤ του ‘54-΄55 βαφτίστηκε από τον νονό του Αλαν φρίντ (ντίσκ-τζόκευ του Κλήβελαντ) «Ροκ εντ Ρολλ». Μια λέξη που περιέγραφε δύο κινήσεις του ανθρώπινου σώματος τη στιγμή της σεξουαλικής πράξης στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και χρησιμοποιούνταν στη λαϊκή γλώσσα των Αμερικάνικων γκέτο των μαύρων (βλ. Bob Larson: ROCK WHEAT ON III, Tundale House,1980 σ.3). Εκφραστής αυτού του ρυθμού η «λεκάνη» του αποκαλούμενου «Βασιλιά του Ροκ εντ ρολλ» Ελβις Πρίσλευ η Elvis the Pelvis (pelvis= η λεκάνη). Τα τραγούδια του, όχημα των ιδεών της «σεξουαλικής επανάστασης. Τίποτε δεν είναι πιο σημαντικό από την ωμή, ασυγκράτητη, ερωτική ορμή», σύμφωνα με το μανιφέστο της επανάστασης αυτής.

Συνεχιστές του βασιλιά, οι Μπητλς, οι Ρόλλινγκ Στόουνς, οι Μοντς, ο Αλις Κούπερ, οι Άνιμαλς, κ.ά.

Αυτοί, όμως, φέρνουν μια νέα θεωρία, σε πιο εξελιγμένο ρυθμό: Το σκληρό Ροκ (Hard Rock). Αυτό συνδυάζεται με την ανακάλυψη του L.S.D. από τον δρ. Χόφφμαν, της Ελβετικής εταιρείας Σαντόζ. Αστραπιαία σχεδόν γεμίζουν απ’ αυτό Πανεπιστήμια και σχολεία. Το τραγουδούν οι διάσημοι Eric Burdon and the Animals: «Μια κοπέλα που λέγεται Σαντόζ — A girl named Sandoz», Ο τίτλος της «μεγάλης» αυτής επιτυχίας.

Οι Μπήτλς μας εισάγουν με το «Κίτρινο Υποβρύχιο» (Yellow Submarine) την ψυχεδέλεια. Ο όρος στην ψυχιατρική σημαίνει την οξεία παραίσθηση που προκαλούν τα σκληρά ναρκωτικά. Ο ασθενής νομίζει πως είναι πουλί και μπορεί να πετάξει, ή σούπερμαν και μπορεί να σταματήσει τραίνα με το σώμα του… Είναι η εποχή της «ειρηνικής» επανάστασης των χίππυς, MAKE LOVE NOT WAR (= κάντε έρωτα, όχι πόλεμο), μέσω των ναρκωτικών και των Ινδουιστικών κοινοβίων. Σεξουαλικά όργια και διαλογισμός, με αλχημιστικές ερωτικές πρακτικές. Απωθημένη οργή, Βιετνάμ, και δολώματα δαιμονοκρατούμενης υστερίας. Στόχος: οι νέοι όλου του κόσμου!

Άλλοι σπεσιαλίστες ναρκωτικών πολυτραγουδισμένων είναι οι Ρόλλινγκ Στόουνς. Δικά τους είναι τα: «Μαύρη ζάχαρη — BROWN SUGAR» (που αποτελείται από ηρωίνη, καφεΐνη και στρυχνίνη), «Αδελφή Μορφίνη, Ξαδέρφη Κοκαΐνη — SISTER MORPHINE» και «Ασημένια Κυρία — SILVER LADY» (όπου εδώ υπονοείται η υποδόρια σύριγγα).

Φτάνουμε ως τις μέρες μας, με την κατάληξη του Ρόκ εντ Ρόλλ και Χάρντ Ρόκ σε Punk Rock (η λέξη στην Αγγλία σημαίνει «πρόστυχος», ενώ στην Αμερική η νεώτερη ετυμολογία της λέξης είναι: «σάπιος», σύμφωνα με το βιβλίο του J. P. Regimbal: Le Rock ‘n’ roll, Ed. Croisad-Geneve 1983, σ. 1 2) και Χέβυ Μέταλ — Heavy Metal.

Και τα δύο αυτά είδη — πολύ διαδεδομένα και στην Ελλάδα — κατέχονται από μια καθαρή δαιμονολατρία (απεικονίσεις δαιμόνων στα εξώφυλλα των δίσκων, ύμνοι στο Σατανά άμεσα και έμμεσα, με την διέγερση παθών του ακροατή κ.λπ.) και ωθούν τους οπαδούς τους να τραυματίσουν και να χτυπήσουν τον απέναντι τους με τη βοήθεια ξυραφιών, αλυσίδων, μπρασελέ με ατσάλινα καρφιά και φυσικά στην πλήρη εκτόνωση της ψυχονευρωτικής κατάστασης, που οφείλεται στον εκκωφαντικό ήχο και τη δόλια μέθοδο υποβολής, με την καταστροφή του χώρου υπαίθριων συναυλιών ή άλλων χώρων (βανδαλισμοί καταστημάτων, μέσων συγκοινωνίας κ.λ.π.).

Το μεγάλο κεφάλαιο της δαιμονολατρίας στη Ροκ μουσική άνοιξε ο Πρίσλευ με το τραγούδι, «Είσαι ο Διάβολος μεταμορφωμένος — You are the devil in disguise. Έρχονται οι Μπήτλς με το γνωστό άλμπουμ τους «Το λευκό άλμπουμ του Διαβόλου — Devil’s white album» γνωστότερο σαν «Λευκό Άλμπουμ — White Album».

Ας δούμε από κοντά λίγα από τα σαρκαστικά λόγια του Τζων Λένον, που τραγουδούσε μπροστά στο εκστασιασμένο, τραγικά υποχείριο κοινό του:

«Ο Χριστιανισμός θα χαθεί.
Θα ζαρώσει, θα εξαφανιστεί.
Δεν το συζητώ
γιατί έχω δίκιο και θα δικαιωθώ.
Είμαστε πιο δημοφιλείς
απ’ τον Ιησού Χριστό.
Δεν ξέρω ποιος θες να χαθεί πρώτος,
το Ροκ εντ Ρολλ ή ο Χριστιανισμός.

Θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν στήλες ατέλειωτες του είδους: «Ο Διάβολος στην καρδιά της — Devil in her heart» των Μπήτλς, ή το «Συμπάθεια για το Διάβολο — Sympathy for the devil» των Ρόλλινγκ Στόουνς, κ.ά.

Ένα άλλο στοιχείο πολύ διαφωτιστικό του όλου κλίματος, είναι το σύμβολο ες (s) που χρησιμοποιούν οι Αυστραλιανοί ACDC, ELECTRIC LIGHT ORCHESTRA, BLACK SABBATH, KISS, κ.ά. Αυτό το σύμβολο είναι γραμμένο στα σύμβολα του αποκρυφισμού και δηλώνει το θεό Θώρ, που ερμηνεύεται «Σατανάς».

Σαν επιστέγασμα όλων αυτών, ο κ. Σιντ Μπερνστάιν, πρώην παραγωγός των Μπητλς στις Η.Π.Α., δήλωσε κάποτε ότι ο Λέννον είναι ο Μπαχ, ο Μπετόβεν και ο Ραχμάνινωφ της εποχής μας. Αυτό βέβαια το αφήνουμε στην κρίση σας.

Τελευταία, ο δίσκος του «κομψού» Brian Ferry, που πούλησε δισεκατομμύρια αντίτυπα σ’ όλο τον κόσμο, έχει τον τίτλο: «Bete Noire» — «Μαύρο Κτήνος». Αυτή η ονομασία χρησιμοποιείται για το «μεγάλο δαίμονα Μπάκα», στις τελετές μαγείας των Βουντού. Ο ίδιος ο Ferry παρουσιάζεται στο εξώφυλλο, του δίσκου με αλλοιωμένα, διαβολικά χαρακτηριστικά ανθρωπόμορφου θηρίου με τη μέθοδο της φωτοσύνθεσης. Το πράγμα πέρασε απαρατήρητο! Είναι όμως σωστό αυτό;

Στις 16/17 Ιουλίου 1988 διοργανώνεται φεστιβάλ Αφρικανικής Ρέγκε μουσικής (ή Αφρο-ρέγκε, όπως είναι ευρύτερα γνωστή) στον Άλιμο Αθηνών με μετακλήσεις «διάσημων» νέγρων καλλιτεχνών τού είδους. Ένας απ’ αυτούς, ο king Sunny Abe από τη φυλή Γκρούμπα της Νιγηρίας, υμνείται από τις στήλες Ελληνικών και ξένων εντύπων σαν ισάξιος του Bob Marley και εκφραστής της Τριτοκοσμικής μουσικής, με έντονα μηνύματα πολιτικής διαμαρτυρίας όσο και θρησκείας της πατρίδας του, από τον Τοπικό Τύπο.

Η συναυλία του μεταδίδεται από ένα κανάλι της Κρατικής Τηλεόρασης. Κατόπιν εορτής μαθαίνουμε ότι «ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης αντλεί τη θεματολογία των τραγουδιών του από τις τελετές μαγείας της πατρίδας του, που δεν διαφέρουν από τα ήθη της Ελλάδας», σύμφωνα με έντυπο πλατιάς κυκλοφορίας. Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο εν λόγω τραγουδιστής εμφανίστηκε κι αυτός να επικαλείται σε ένα τραγούδι του τον «παντοδύναμο» Μπάκα της θρησκείας των περισσότερων μαύρων μουσικών, της Σαντερία, ενώ οι δέκτες της τηλεόρασης έδειχναν τους ανύποπτους Έλληνες σε κατάσταση αισθησιακού ολοφυρμού, να συναινούν εν αγνοία τους χορευτικά. Είναι το μήνυμα της «σύσφιξης των δύο λαών»! Το ρεύμα του μουσικόφιλου «κοσμοπολίτη», σύμφωνα με το πνεύμα της Νέας Εποχής (New Age) και τις τάσεις των καιρών.

ΜΟΥΣΙΚΗ NEW AGE: «Η ΑΠΑΛΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ»

Επανάσταση και οπισθοδρόμηση. Κομπιούτερ μουσική και πέτρινα είδωλα. Υπαρξιακή διάσπαση και Μεσσιανικός» μουσικός υποβιβασμός. Ένας νέος όρος: «Μεσσιανική Μουσική», ή «Μουσική του Κόσμου». «Μεσσιανικός ρυθμός». Αυτόκλητοι Σωτήρες, Γκουρούδες, Δάσκαλοι (άλλος ένας τίτλος για τους περίφημους Μπητλς), Υπεράνθρωποι, και ο Άνθρωπος γίνεται Θεός (!).

Ο μεσσίας της τζαζ Ορνέτ Κόουλμαν, λέει: Οποιοδήποτε πρόσωπο της σημερινής μουσικής σκηνής ξέρει ότι το Rock, η κλασσική ή η λαϊκή μουσική, ακόμα και η τζαζ, είναι χθεσινοί τίτλοι. Νοιώθω ότι η παγκόσμια μουσική πλησιάζει όλο και περισσότερο τη μία και μοναδική έκφραση, που θα περιέχει τις άπειρες μουσικές ιστορίες της ανθρωπότητας» (1977).

Αλλά και η μουσική της ταινίας του Σκορτσέζε: «ο Τελευταίος Πειρασμός» που τόσο ασύστολα προσβάλλει το Πρόσωπο του Κ.Η.Ι.Χ. γραμμένη από τον Π. Γκάμπριελ, είναι καθαρά «Μεσσιανική» και χαρακτηρίστηκε ήδη «το μέλλον, της ανθρωπότητας». Είναι ο ίδιος Γκάμπριελ των μαραθώνιων συναυλιών ειρήνης και δηλώσεων του τύπου: «Η οικογένεια είναι μίασμα». «Η οικογένεια είναι μία δυσάρεστη υπόθεση». Μπήκατε καθόλου στο πνεύμα;

Ένας άλλος υπέρμαχος της μουσικής αυτής, λέει: «Ακούστε τις μουσικές της Ν. Αμερικής, της Ινδίας, της Αφρικής — όλη τη μουσική του κόσμου. Πληροφορηθείτε τι συμβαίνει αλλού. Αποθαρρυνόμενοι απ’ ότι οικείο, απ’ ότι ακούσατε και αγαπήσατε ως τώρα, θα μπορέσετε να διευρύνετε τα όρια της εμπειρίας σας. Χωρίς αυτό η μουσική σας θα στερέψει». (Πιέρ Μπενσουσάν, κιθαρίστας). Τι λέγαμε προηγουμένως; Έμπνευση για την έμπνευση. Ας μάθουμε λίγα για εμπειρίες. Μουσική της Αφρικής, μας είπαν προ ολίγου;

Ξέρετε ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους μουσικούς της ανήκουν στην αποκρυφιστική λατρεία της Σαντερία; Τα τραγούδια τους έχουν θρησκευτικό-πολιτικές αναφορές. Πείνα και δεισιδαιμονίες για διεύρυνση της εμπειρίας, λοιπόν. Για τον Yellow man της Ρέγκε διαβάζουμε σε μουσικό έντυπο για νέους: «Χρησιμοποιώντας «τη βρώμικη γλώσσα τού γκέτο, διανθισμένη με κάθε λογής μπηχτές και υπονοούμενα… κάνει επίδειξη θράσους, «περιγράφοντας με λεπτομέρειες την επιτυχία του στις γυναίκες. Η λαγνεία των στίχων του και ο υπέροχος ήχος της μπάντας του (Sagitarious Band), τον έκαναν όχι μόνο το μεγαλύτερο σύγχρονο όνομα στο χώρο της ρέγκε, αλλά (όσο κι αν ακούγεται παράξενο) και ένα είδος σεξ-συμβόλου για την Τζαμάικα». Αυτά βέβαια προ συναυλίας Αλίμου. Γιατί εκεί, ο διάσημος «αλμπίνος» (λευκίτης), άρχισε να εκθειάζει και την κοκαΐνη με τα γνωστά υπονοούμενα… ευφυολογήματα του…

Θέλετε μια ιδέα και για τις εκ Ν. Αμερικής… εμπνεύσεις; Διαβάζουμε σε Αθηναϊκή Εφημερίδα:

«Αγία της Κουβανικής μουσικής είναι μια μητρική φιγούρα με θερμό χαμόγελο: Η Σελίνα Γκονζάλες: Η Σελίνα και το συγκρότημα της «Κάμπο Αλλέγκρε» συνδέουν το παρόν με την προεπαναστατική Κούβα, μια και η καλλιτέχνις κυριαρχούσε στη μουσική Κουβανική σκηνή μαζί με τον άντρα της Ρεουτίλιο Ντομίνγκεζ, ήδη από το 1950. Σήμερα συνεργάζεται με το γιό της κι έχει μια καθημερινή δίωρη εκπομπή στο ραδιόφωνο. Οι Κουβανοί τη λατρεύουν. Δηλώνει «Καστρική» και τονίζει ότι η θέση των μουσικών έχει βελτιωθεί εξαιρετικά μετά την επανάσταση. Ωστόσο το σαλόνι της κοσμεί ένα τεράστιο άγαλμα της Σάντα Μπάρμπαρα. Όπως και πολλοί άλλοι, κατά κανόνα μαύροι μουσικοί, εξασκεί την Σαντερία, μια μυστική Αφροκουβανική λατρεία, που αναμειγνύει στοιχεία, τού Καθολικισμού και της θρησκείας των Αφρικανών Γιορούμπα». «Είναι απολύτως φυσικό να έχω την Αγία στο σαλόνι μου», λέει η ίδια. «Κανείς δεν με παρότρυνε ποτέ να την βγάλω ή να την βάλω σε μια πιο διακριτική θέση».

… «Τη Σελίνα συναγωνίζονται σε δημοτικότητα οι «Λος Βαν», οι «Μπητλς» της Κούβας. «Η πορνογραφία δεν επιτρέπεται», λένε οι Λος Βαν για την Κούβα, «κι αυτό μας κάνει πιο εφευρετικούς — και ίσως πιο εκλεπτυσμένους. Αν θέλουμε να δώσουμε ερωτικό περιεχόμενο στα τραγούδια μας, χρησιμοποιούμε υπονοούμενα». Σ’ όλα αυτά προσθέστε λίγη Ινδική πολυπραγμοσύνη.

Πάρτε για παράδειγμα τον πολυλατρεμένο γκουρού του ’60, τον Ραββί Σανκάρ με τους μυστικιστικούς ήχους του σιτάρ του», που ήδη εμφανίστηκε το καλοκαίρι του ‘88 στο Ηρώδειο, όπου με το κύρος του σύγχρονου «Μεσσία» made in India διακηρύσσει τις αρχές του Ινδουισμού στο Intercontinental σαν άμεση προϋπόθεση για την εκμάθηση του σιτάρ. Και το διαλογισμό σαν τη «μόνη αλήθεια».

Προσθέστε και «ολίγη» κλασσική μουσική, γιατί κι αυτή είναι πρόδρομος της «μουσικής του κόσμου», και η μουσική New Age πρέπει να θεωρείται σαν «το πιο ζωντανό κομμάτι της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας», όπως είπαν μερικοί. Μετά αφομοιώστε κι αλλά είδη, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, κι αρχίστε το ξεκάρφωμα. Ο Brian Eno το 1979 νομιμοποίησε άλλωστε την απουσία μελωδίας, αρμονίας, ρυθμού. Μιλάει και για επιρροές από τον Eril Satie γιατί όχι; Άλλωστε ο Satie δεν ζει, για να τον διαψεύσει. Κι όσο για δημιουργία; «Είναι η αίσθηση του τυχαίου» (Μαρκ Ίσαμ), «αστρικά ταξίδια» και εξωσωματικές εμπειρίες (για τον Γιαπωνέζο Κιτάρο), υπεράνθρωποι και διαστημάνθρωποι από το υπερπέραν», («Επιστροφή των Δωριέων» τού Δ. Κατή), ή «Νοστράδαμος και συντέλεια» («Άλντους» του Σεκόντου Μπουχάγερ). Για τον Jean Michel Jarre η εκτόνωση έρχεται με εθνο-μπήτ και αίσθηση αρένας, διαστημόπλοιου, εκμηδενισμός του ενός και αποθέωση του πλήθους, εν τέλει λέιζερ και κομπιούτερ στην υπηρεσία της ματαιοδοξίας», όπως στο πρόσφατο φεστιβάλ του στο Χιούστον του Τέξας, που βγαίνοντας στην εξέδρα εν μέσω εκτυφλωτικών προβολέων ύψωσε τα χέρια, ευλογώντας τα πλήθη που αλάλαζαν.

Διαστημική έπαρση, μηχανική κι αποτέλεσμα μηδέν, περιεχόμενο ανύπαρκτο, κι «εύκολη προσέγγιση της «μουσικής» μέσα από χάος και γδούπους. Αρμονία, φυσικά, ανύπαρκτη που ισούται με ανυπαρξία της μουσικής, κι από την άλλη «απαλές συνηχήσεις» που θεωρούνται πολιτική από τον υπέρμαχο τού είδους Αντρέα Βολενβάιντερ, Ελβετό αρπιστή (χαρακτηριστικό έργο — Caverna Magica: Μαγικό Σπήλαιο): «Ότι παρασύρει τον άνθρωπο είναι πολιτικό. Κάθε τι. Η αίσθηση που επικρατεί είναι ότι η δημιουργικότητα υποχώρησε εις όφελος της αδράνειας, που δημιουργεί η υλική ευμάρεια. Η ισορροπία τού ανθρώπου έχει διαταραχθεί. Η μουσική βοηθά να επανεγκατασταθεί κάποια ισορροπία. Μ’ αυτή την έννοια, κάνοντας μουσική, κάνουμε πολιτική». Ποια μουσική και ποια ισορροπία αλήθεια;

Μερικά ονόματα συνθετών New Age: Pink Floyd, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Liz Story, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Chick Corea, Keith Jarret, Sky κ.ά.

Και κάτι ενδιαφέρον: μετά απ’ όλο αυτό το συνονθύλευμα κρότων, γδούπων και απαλών συνηχήσεων (προσέξτε: όχι αρμονιών μα τυχαίων ήχων που συναντήθηκαν), η New Age αντίληψη βγάζει αφορισμούς για αλλά «θορυβώδη προϊόντα εμπορικότητας όπως ή πανκ, ντίσκο, κ.λπ.», οικειοποιούμενη το μέλλον «με αναζητήσεις εκλέπτυνσης (!) και απαλών αρμονιών!».

Εν τω μεταξύ, στην Αμερική νέοι εξαφανίζονται μυστηριωδώς καθημερινά, για να γίνουν βορρά σε παγανιστικές τελετές ανθρωποθυσιών, που τελούνται ακόμα και μέσα σ’ εκκλησίες, με προεστώτες είδωλα της νεολαίας. Πρόσφατη βιντεοσκόπηση ιδιώτη δείχνει τους μουσικούς μέσα στο ναό, να διαμελίζουν το σώμα άτυχου νέου υπό τις ιαχές του έξαλλου κοινού, και μέσα σ’ αυτό το ωμό θέαμα της ανθρωποθυσίας, μαγείας και θηριωδίας, που μόνο μουσική δεν είναι, να πετούν στους παρευρισκόμενους τα κομμάτια, που εκείνοι κατασπαράζουν με κτηνώδη ενθουσιασμό. Χιλιάδες νέοι, πολλές φορές άσχετοι με την όλη υπόθεση, εξαφανίζονται καθημερινά, για να γίνουν βορρά τέτοιων απάνθρωπων εκδηλώσεων.

Από την άλλη μεριά η σεξουαλική δυικότητα θεωρείται «δρόμος αυτογνωσίας» (με τις ανάλογες Ινδουιστικές και Βουδιστικές ρίζες). Πρόσφατες δηλώσεις του τραγουδιστή Sting, συνυφασμένες μάλιστα με τη φιλοσοφία τού Jung έκαναν τόση αίσθηση, ώστε ο ίδιος να αναγκαστεί να δηλώσει χαριτολογώντας: «Μου αρέσουν οι γυναίκες». Όλοι οι δρόμοι λένε, οδηγούν στην «πολιτική αφύπνιση», που μόνο η μουσική μπορεί να επιφέρει, μέσω ενός σούπερ-μάρκετ «αληθειών», που οδηγούν στην αυτο(απο)θέωση. Μαρτυρικοί θάνατοι πρόσφατων, σύγχρονων «αγίων» (βλ. Lennon, Hendrix, Morrison κ.ά.), που σαν «άνθρωποι με πάθη και πόθους» κατά τους επικήδειους, «έζησαν και πέθαναν ηρωικά», από υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών, σεξουαλικών οργίων, κραιπάλης οινοπνεύματος, «που ήταν απαραίτητα για να εντυπωσιάσουν το κοινό» με κάθε λογής σπαραγμό «κι επίδειξη κακογουστιάς», (κουρελοειδές ντύσιμο, ουρλιαχτά, σπασίματα οργάνων επί σκηνής κ.ά. πολλά αξιοθρήνητα παρόμοια), δείχνουν ότι δεν πρόκειται για μουσική.

Το καλλιτεχνικό ύφος ιδιοφυούς στιχουργού, μ’ ένα Lennon σε σεξουαλικούς μαραθώνιους ειρήνης και «συναυλίες χαρτοσακούλας»…, «με κοντινές λήψεις των γεννητικών του οργάνων σε βίντεο» δεν πείθουν ότι πρόκειται για εξευγενισμένη μορφή …διαμαρτυρίας για την παγκόσμια ειρήνη…, όπως λένε οι «ειδικοί».

ΜΠΙΖΝΕΣ, «ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ» ΚΑΙ ΨΥΧΩΣΕΙΣ

Εμπορικό Ροκ από την «πιο αντιπροσωπευτική τραγουδίστρια του ’80», την περίφημη «Μαντόνα» («Παναγία»). Ελάχιστος, υποτυπώδης ρουχισμός, πρόκληση και πρώτο χιτ το τραγούδι «Like a virgin — Σαν μια Παρθένα». Δεύτερο χιτ: «Pren your heart — Άνοιξε την καρδιά σου», όπου η σταρ γοητεύει ένα οκτάχρονο αγοράκι σε πορνοσόου, σε βίντεο-κλίπ, τον Ζάν-Μπατίστ Μοντινό, που τυγχάνει και παιδί-θαύμα της Γαλλικής αβάνγκάρντ σκηνής, δηλαδή στο βίντεο κλιπ ήταν το ίδιο «θαυμάσιος» όσο και επί σκηνής.

Εξαχρείωση από πάσης πλευράς; Για τους θαυμαστές: «Αυτή είναι τέχνη»! (;)

Δισεκατομμύρια πωλήσεις και ορυμαγδός μίμησης της «σταρ».

Κι έρχεται το τελευταίο «συγκλονιστικό» βίντεο-κλίπ, με την επιτυχία «Like a prayer— Σαν προσευχή». «Εμφάνιση ηδονικά αισθησιακή, και η Μαντόνα να φιλάει τα πόδια ενός Αγίου μέσα σε μια εκκλησία, και σε άλλη σκηνή τραυματίζεται στα χέρια με ένα μαχαίρι, θυμίζοντας τα σημάδια του Χριστού. Ακολουθούν εικόνες σεξουαλικής βίας επάνω στην Αγία Τράπεζα, και σαδομαζοχισμός».

Η Καθολική Εκκλησία ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών.

Και τώρα ό,τι πιο τελευταίο όσον αφορά τη διαμαρτυρία και κοινωνική κριτική, κατά τη γνώμη πάντα των κριτικών:

«Θέλετε να μάθετε για τον ήχο του Απόκρυφου; Εκεί όπου η μουσική δεν είναι μουσική, αλλά πράξη, ιδέα, μήνυμα, γεγονός, έμπρακτη ανατροπή, τελετουργία;… Μη μας ρωτάτε για στυλ, μόδες, ρεύματα, τάσεις, για τις μαζικές κατευθύνσεις που πιστεύετε ότι θα’ πρεπε να υπάρχουν σε κάθε σύγχρονο δημιουργό — γιατί δεν υπάρχουν στον ήχο τού Απόκρυφου και της ανατροπής, στον ήχο της διαστροφής, κι αν υπάρχουν, δεν θα τα διακρίνετε. Μπορεί να ’ναι ο ήπιος ήχος μιας ακουστικής μπαλλάντας, ή μπορεί να’ ναι η άκαμπτη, μηχανική μετρονομία της ντίσκο, ή μπορεί να ’ναι ακόμη και ένας σκέτος, αφόρητος θόρυβος. Όμως, όποιος κι αν είναι μέσ’ απ’ όλα αυτά, δεν ανήκει στους ήχους των δικών μας καθημερινών πραγμάτων: ανήκει στους ήχους της Άλλης Πλευράς.

Μη μας ρωτάτε, λοιπόν, για τον ήχο των Psychic Tv (= Ψυχωτική Τ.ν.)… γιατί αυτό που είναι, απλά δεν περιγράφεται. Είναι τα πάντα: το Ροκ, η πόπ, η φόουκ, η έντεχνη, η πειραματική μουσική, η αφαίρεση, ο αυτοσχεδιασμός, ο λυρισμός, η επιθετικότητα, η οργάνωση, η αναρχία, η τελετή, το χάος… Και η εικόνα: η πρόκληση η παρεκτροπή, το ανομολόγητο, το ακατονόμαστο, το πέρα απ’ τη λογική, απ’ την ανθρώπινη ανεκτικότητα, το πέρα απ’ το Καλό και το Κακό.

Όσο γι’ αυτό που στοχεύει… Ας αφήσουμε τον ίδιο τον Genesis P. Orridge να μας το πει: «Θέλουμε να υπονομεύσουμε ιδεολογικά και να διαφθείρουμε τη νεολαία, όχι όμως με την έννοια που πιστεύει ό κόσμος, όχι σύμφωνα με τις Χριστιανικές αντιλήψεις, που έχουν επιβληθεί από άτομα που υπάρχουν μόνο και μόνο για να κάνουν όλους τους άλλους να νοιώθουν ένοχοι. Όλοι το ξέρουν ως ένα σημείο ότι αυτοί που κατέχουν προνομιούχες θέσεις είναι οι πιο διεφθαρμένοι, οι πιο παρηκμασμένοι, οι πιο ανέντιμοι και οι πιο ακόλαστοι σε κάθε μορφή κοινωνίας. Και όμως ό κόσμος επιτρέπει σ’ αυτά τα άτομα να τον υποβάλλουν σε πέρα για πέρα καταπιεστικούς, ασυνείδητους, βίαιους νόμους, που ορίζουν ότι δεν έχεις το δικαίωμα να λες αυτό που θέλεις, δεν μπορείς να γράφεις αυτό που θέλεις και δεν μπορείς να βλέπεις, ή να καταγράφεις, ή να κάνεις ότι νομίζεις εσύ, αυτό που θέλεις. Δεν μπορείς να κάνεις παρά μόνο αυτό που σού επιτρέπεται να κάνεις. Και την κατάσταση αυτή, εγώ προσωπικά τη θεωρώ αφόρητη και προσβλητική».

«Οι Trobbing Gristle (= «τιναζόμενο-μηχανικό-στρίγκλισμα») ήταν η πεμπτουσία του «βιομηχανικού ήχου» (πριν γίνουν οι Psychic TV)…

«Αιφνιδιάζοντας και τα προοδευτικώτερα μυαλά…, σαν πιστή αντανάκλαση της γκρίζας νεοαστικής πραγματικότητας…, βέβηλοι καταστροφείς οργάνων και ανθρώπινης φωνής, επιδίδονται σε κάθε τους συναυλία σε μουσικές πράξεις θορύβου και βίας, που μόνο με τις άλλες, τις καθαρά σκηνικές τους πράξεις θα μπορούσαν να παραλληλιστούν. Δεν θέλουμε να σας σοκάρουμε, αλλά… οι πράξεις αυτές ήταν φοβερές… Θα αντέχατε εσείς, εκεί μπροστά στα ανύποπτα μάτια σας, την έμπρακτη πρόκληση της σαδομαζοχιστικής βίας; Της αυτοϊκανοποίησης; Της ουρολαγνείας και κοπρολαγνείας; Της ουροποσίας και κοπροφαγίας; Και πέρα απ’ αυτά — αν είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ κάτι πέρα απ’ αυτά! — θα τολμούσατε να βυθιστείτε στα άδυτα του αποκρυφισμού, της δαιμονολατρείας, στην ίδια την καρδιά τού θηρίου!, όχι για θέαμα, για μπούγιο και για χεβιμεταλλική κατανάλωση, αλλά σε όλη την τρομαχτική διάσταση και με όλο το αστάθμητο κόστος της πράξης;

Διστάζετε; Σωστά πράττετε… Ο Τζένεσις Π. Όριντζ και η σέχτα του, δεν θα ήταν αυτοί που είναι, αν το μήνυμα τους γινόταν δεκτό απ’ όλους αδιαμαρτύρητα και ελαφρά τη καρδία, αν η παρουσία τους περνούσε απαρατήρητη, όπως όλων σχεδόν των «ομοτέχνων» τους, Βρεταννών και μη. Πραγματώνοντας με τον πλέον απόλυτο τρόπο τον ορισμό του Όσκαρ Ουάιλντ, ότι «τέχνη είναι η επίθεση στην προβλεψιμότητα», φτάνουν κάθε φορά που πιστεύουν ότι χρειάζεται, στα άκρα (!).

Σαν Psychic Tv «η δική τους μουσική δεν είναι πλέον «βιομηχανική», αλλά… στην κυριολεξία: τα πάντα! Οι ρίζες της βρίσκονται στην φόουκ μπαλλάντα, στην ηλεκτρονική μουσική, στο ροκ εν ρόλ, στην αβάν γκαρντ, στη ντίσκο, στην ποπ μιούζικ, στη θρησκευτική υμνολογία, στα παιδικά τραγουδάκια —εν ολίγοις παντού! Και κατευθύνεται αναλόγως, δηλαδή… παντού, κάνοντας κάθε πρόβλεψη για κάθε καινούργιο δίσκο τους κυριολεκτικά μάταιη… και άχρηστη…»

Γνήσιο πνεύμα New Age λοιπόν. Σχιζοφρένεια, που μεταμορφώνεται σε τέχνη. Χεβιμεταλλικά «παιχνίδια» με το διάβολο, και «υψηλού κόστους» Σατανισμός, που εκθειάζεται και δικαιώνεται κιόλας ως «ποιοτικός» (βλ. -Όσκαρ Ουάιλντ). Με λίγα λόγια, ούτε ό παραμικρός σεβασμός για τον κόσμο, ούτε η ελάχιστη αιδώς για όλη αυτή τη γελοία παρωδία, που έχει καταντήσει επικίνδυνη επανάληψη της τραγελαφικής έλλειψης οποιασδήποτε υποδομής.

Κι όλη αυτή η διαφήμιση έγινε από γνωστό νεανικό περιοδικό, για δύο συναυλίες στις 25/26 Νοεμβρίου 1988, στο «Ρόδον», στην Αθήνα! Μεγαλόστομες φράσεις για μια ακόμα μεγαλοφυή επανάσταση και… πολύ κακό για το τίποτα. Ή μάλλον ένα «τίποτα» που έχει καταντήσει γάγγραινα της εποχής μας. Αυτά σαν απάντηση στην οικολογική καταστροφή. Όσο για την αντίστοιχη κατά του aids:

ΣΤΟ ΧΟΡΟ ΤΟΥ… Aids ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ…

«Λέγεται «Dirty Dancing — βρώμικος χορός» και τα ζευγάρια στην πίστα δίνουν την εντύπωση ότι… βρίσκονται στην κρεβατοκάμαρά τους, κάνοντας διάφορες αισθησιακές κινήσεις με όλα τα μέλη του σώματος».

«Είναι σαν να κάνουμε έρωτα… όρθιοι», λένε οι ένθερμοι υποστηρικτές του. Και δικαιολογούνται: «Τώρα που το aids βρίσκεται σε έξαρση, είμαστε αναγκασμένοι να μην αλλάζουμε ερωτικούς συντρόφους. Κάτι έπρεπε, λοιπόν, να επινοήσουμε για να διεγείρουμε το ενδιαφέρον μας», διαβάζουμε σε εβδομαδιαίο περιοδικό.

Νομίζουμε ότι κάθε σχόλιο περιττεύει.

ΕΝΑΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ… «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗΣ»

Σ’ ολόκληρη τη διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας, ποτέ άλλοτε η τέχνη — και πιο συγκεκριμένα η μουσική — δεν γνώρισε τόση κακοποίηση και δεν έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από ανθρώπους, πολυεθνικά τραστ, διάφορες ενώσεις, εταιρείες, θρησκευτικά συστήματα, γκουρουιστικές, νεογνωστικές και αποκρυφιστικές οργανώσεις με διεθνή εξάπλωση και σκοπιμότητες ξένες προς τη Χριστιανική Πίστη και Ζωή, που θέλουν να υποβάλλουν μηνύματα ύπουλα και δυσδιάκριτα, από τον καθένα.

Σκοτεινοί μηχανισμοί, που κατευθύνουν αφανώς και εμφανώς εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο, με το ευγενικό ίνδαλμα της ειρήνης, προλειαίνουν ξεκάθαρα το έδαφος για το νόμισμα του Αντίχριστου, προωθώντας και στη χώρα μας τα «κατάλληλα» πρόσωπα στα μέσα επικοινωνίας και στον τύπο, καθώς και στους άλλους χώρους της μουσικής, ώστε να επιταχύνεται η επιβολή μέσω αυτής της ασύδοτης σαρκολατρείας και το γκρέμισμα κάθε ιερού και όσιου, όπως είναι η οικογένεια, ο αυτοσεβασμός και η αγάπη για τους συνανθρώπους μας. Αναζητούν «αξίες» με σκοπό την κατάλυση και διαπόμπευση του Χριστιανισμού, και της Ελληνορθόδοξης Πίστεως. Το μίσος τους και ο φόβος είναι δικαιολογημένα, εφ’ όσον η Πίστη οικοδομεί με ασφάλεια ελεύθερα σκεπτόμενα άτομα, χωρίς συνειδησιακούς ή άλλους συμβιβασμούς, με γνώμονα πάντοτε την αγάπη άνευ όρων του Θεού Πατέρα.

Όμως δεν παύει να υπάρχει ο πόνος για τα ύπουλα μέσα που χρησιμοποιούν: Τα ναρκωτικά και ψυχοναρκωτικά (βλ. μαγεία, αποκρυφισμός, καταστροφικές λατρείες κ.λ.π.) και κατά συνέπεια ο εθισμός στη βία και τη θέα του αίματος, με στόχο την τέλεια εξαχρείωση και εξαγρίωση των ηθών και την εξόντωση της Εκκλησίας και κάθε πολιτιστικής μας παραδόσεως που μόνο ο έμψυχος Ελληνισμός συναποτελεί και απαρτίζει ταυτόχρονα, αφού είναι υπαρκτός. Είναι άλλωστε φανερό πόσο μεγάλη είναι η διείσδυση τέτοιων ανθρώπων σε όλα τα Κρατικά, αλλά και Ιδιωτικά ραδιοφωνικά δίκτυα και την τηλεόραση, από το γεγονός και μόνο της ολοένα αυξανόμενης παρουσίασης αυτών των καταλυτικών ακουσμάτων, που δυστυχώς μας έχουν κατακλύσει και με τις εκπομπές της δορυφορικής τηλεόρασης, που λειτουργούν σαν προωθητές αυτών των καταστροφικών ιδεολογιών και πράξεων.

Αναφέρουμε χαρακτηριστικά δύο διαπιστώσεις καλλιτεχνών της χώρας μας:

Δόμνα Σαμίου: «Όλοι στοχεύουν στο κέρδος. Όλα έγιναν εμπόριο. Πουλήσαμε την ψυχή μας στο διάβολο. Εταιρείες, τραγουδιστές, συνθέτες, μουσικοί».

Στέλιος Καζαντζίδης: «Οι δισκογραφικές εταιρείες ελέγχονται από το μεγάλο Εβραϊκό Κεφάλαιο, και περνιούνται αποβλακωτικά ακούσματα στη νεολαία».

Ας δούμε ακόμη δύο απόψεις με ιδιαίτερη βαρύτητα.

Νομίζω πως για το θέμα της «ειρήνης» θα ’ταν σκόπιμο να θυμηθούμε ένα απόσπασμα από το ποίημα τού H. Laurence: «Ειρήνη και πόλεμος», τού καλλιτέχνη ποιητή και μυθιστοριογράφου, που έζησε κι αυτός, και μάλιστα στη γέννηση τους, τη βιομηχανική καταστροφή του περιβάλλοντος και τους διάφορους επιτήδειους, αυτόκλητους, με όποιο πρόσχημα, «Σωτήρες»… «Οι άνθρωποι πάντα κάνουν πόλεμο σαν λεν πως αγαπάνε την ειρήνη. Η κραυγαλέα αγάπη της ειρήνης σε κάνει ν’ ανατριχιάζεις πιο πολύ απ’ όποια κραυγή μάχης. Γιατί, στ’ αλήθεια πρέπει ν’ αγαπάμε την ειρήνη; ειν’ τόσο φανερό πόσο χυδαίος είναι ο πόλεμος.

Η κραυγαλέα προπαγάνδα για την ειρήνη μας κάνει να νοιώθουμε πως όπου νάν’ θα ‘χομε πόλεμο.

Είναι κι αυτή μια μορφή πολέμου, μια τυραννία γνώμης, μια επίδειξη σοφίας για λογαριασμό των άλλων»…

Και σε μια εποχή, «που θεωρεί την πίστη επιλήψιμη αδυναμία», μια επερχόμενη «Νέα Εποχή», που θεωρεί την εσωτερικότητα και το μυστικισμό αυτής της Χριστιανικής Πίστης «για κατώτερα όντα», όπως λέει το μανιφέστο της Νέας Εποχής για τους Χριστιανούς, Χριστιανοί, ένας άλλος μεγάλος καλλιτέχνης με παρρησία, ο Ακαδημαϊκός συγγραφέας και ποιητής – δοκιμιογράφος Ε. Ιονέσκο, πρόσφατο νεοπροσληφθέν μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, έπειτα από μακρόχρονες εναγώνιες αναζητήσεις, που καταδεικνύουν την μεταφυσική και υπαρξιακή του αγωνία, υποδεικνύει την τραγική αποτυχία των διαφόρων θεωριών που επικρατούν και οδηγούν τον κόσμο σε αδιέξοδο, δηλώνει μεταφυσικός και μυστικιστής και διαδηλώνει: «… Σε τριάντα, σε πενήντα χρόνια, με τη βοήθεια της μόλυνσης, της έλλειψης οξυγόνου, του ατομικού πολέμου, των αλληλοσκοτωμών, ίσως δεν θα υπάρχει πια ανθρωπότητα στη γη, εκτός αν συμφιλιωθούμε με το Θεό και με τους άλλους». Και τονίζει ότι η υπαρξιακή κατάσταση του ανθρώπου απαιτεί σεβασμό για το ζωντανό ανθρώπινο πρόσωπο, που είναι «αγάπη και χάρισμα».

Κι άλλου διαφωτίζει:

«Κάναμε επαναστάσεις. Η Γαλλική Επανάσταση έγινε επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς ελευθερία κι αδελφοσύνη και φέραμε την αστική τάξη στην εξουσία για να υποστούμε την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Χρειάστηκε να απαλλαγούμε απ’ αυτή την κατάσταση και οδηγηθήκαμε σε νέα επανάσταση εισάγοντας και πάλι την εκμετάλλευση του ανθρώπου από κάποιους άλλους ή από το κράτος. Νέα προνόμια καθιερώθηκαν.

Και τώρα τι θα κάνουμε; Άλλη επανάσταση; Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί, αν υπάρχει κάποιος που να μας απαλλάξει απ’ αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων. Πιστεύω ότι μόνο ό Θεός μπορεί να το πετύχει αυτό». (Από ομιλία του Ευγένιου Ιονέσκο στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, στις 27/3/1986).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1) Bob Larson: Rock Wheat on III,Tundale House 1980
2) J.P.Reginbal: Le rock ‘n’ roll, Geneve 1983