Κάποτε, σε τούτη τη χώρα υπήρχε φτώχεια, πείνα, προδοσία -από τους εντός κι εκτός τειχών εχθρούς-, αλλά και μια βιωμένη, εκ βαθέων πίστη στον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους. Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη με δεκάδες παραδείγματα ενός λαού που προσφεύγει σε κάθε δύσκολη στιγμή του -εθνική ή ατομική- στον ουράνιο Πατέρα και στη Θεομάνα μας. Και οι άνθρωποι, οι απλοί άνθρωποι αυτού του τόπου, ήξεραν να προσεγγίσουν το Θεό, με μια μεγαλειώδη οικειότητα. Μίλαγαν στον Κύριο, σαν να ήταν ο γιος τους. Στον προφήτη Ηλία, σαν σε συγγενή. Στους Αγίους, κατά πως κάνουμε με τους στοργικούς γείτονες όταν θέλουμε τη βοήθεια τους.
Και μέχρι πρόσφατα ακόμη, 1950-60, η αυθεντική πίστη των Ελλήνων εκφραζόταν μέσα από τα τραγούδια τους, και κυρίως μέσα από τις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου -ευτυχώς ξαναπροβάλλονται, και μπορεί κανείς να τις παρατηρήσει ως ντοκουμέντα μιας εποχής-, όπου οι ήρωες καταφεύγουν στα εικονίσματα για να βρουν άνωθεν τη λύση στα προβλήματα τους. Και ο Κύριος ανταποκρίνεται, υλοποιώντας το θαύμα. ΄Οπου οι φράσεις: «Χριστέ μου», «Παναγία μου», στολίζουν ολόκληρο το σενάριο. και τα πρόσωπα του έργου κάνουν τον σταυρό τους και λαχταρούν, ως στόχο ευτυχίας, την απόκτηση οικογένειας, με πολλά παιδία κι επικοινωνία αγάπης.
Και τα κατηχητικά -πάει να πει η πνευματική διαφώτιση των παιδιών-, δεν αντιμετωπίζονταν ως παλιομοδίτικα και ξεπερασμένα.
΄Ισως, σ’ όλη αυτή τη διαδικασία πίστης, να σημειώνονταν και λάθη ή υπερβολές, μα ίσα-ίσα που οι λίγες σκιές κάνουν το φως να λάμπει πιότερο. Και ξαφνικά, όλα άλλαξαν. Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα. Στη Γαλλία, ο «Μάης του ’68». Στην Ευρώπη γενικότερα το κίνημα των χίπης. Νεανικές προθέσεις, που οδήγησαν τους «ανθρώπους του τίποτα» στον «τόπο του πουθενά». Επόμενο ήταν. Καμιά πρόσκαιρη ανθρωποκεντρική «διέξοδος» και μέθοδος δεν μπορεί να δώσει έναν νέο, όμορφο τρόπο ζωής. ΄Αλλο η αντίθεση και άλλο η θέση. ΄Αλλο διαμαρτύρομαι και φωνάζω, άλλο μιλώ και προτείνω. Και το παράδειγμά τους «φώναζε» από μόνο του. Ο ένας μετά τον άλλον, τα είδωλα της εποχής «έφευγαν» διάτρητα στην ψυχή και το σώμα. Απ’ τα ναρκωτικά. ΄Ετσι είναι: Η αλλαγή των πραγμάτων γίνεται με ατομική προσπάθεια και από τα μέσα. Οι καλοί άνθρωποι κάνουν τον καλό κόσμο. Ανάποδα δεν πάει. Κι αν το ζορίσεις, καταλήγεις σε κομμουνισμούς, τύπου Στάλιν, με ψυχιατρεία κι εκτελέσεις.
Τα κινήματα δεν έπιασαν, αλλά το κακό είχε ήδη γίνει. Οι νέοι της Ελλάδας, μετά την επταετία, πρώτα πολιτικοποιήθηκαν και οργανώθηκαν σε αθεϊστικά κόμματα, κι υστέρα άρχισαν να περιφέρονται με σβησμένο βλέμμα και μια σύριγγα παραίσθησης στην ψυχή τους. Ο σατανισμός, με την ευρύτερη έννοιά του, του φασισμού, των ναρκωτικών και της μηδενιστικής φιλοσοφίας, απλώθηκε παντού. Κι αυτός άνοιγε το δρόμο για τις φρικώδεις, πλέον, εκφράσεις του Διαβόλου.
Το 1966, ο ΄Αντον Σαντόζ Λαβέυ, τυχοδιώκτης, ναζιστής, παρανοϊκός και έκφυλος, ιδρύει την πρώτη επίσημη εκκλησία του Σατανά, στην Καλιφόρνια. Οι διάσημοι καλλιτέχνες του Χόλλυγουντ, ξετρελαίνονται με το «χάπενινγκ» και σπεύδουν να γίνουν μέλη. Οι ΄Ιγκλς γράφουν τον ύμνο της Εκκλησίας, το «Χοτέλ Καλιφόρνια». Ένα τραγούδι που τόσο αγαπήθηκε από τα νιάτα της χώρας μας.
Το 1969, ο Τσαρλς Μάνσον, γνωστός ως «Σατανάς», με την οργάνωση του που είχε την έδρα της στην Αγγλία, σφάζει πέντε άτομα. Κι ανάμεσα τους, την ηθοποιό Σάρον Τέητ, σύζυγο του σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι. Ο Πολάνσκι είχε χρησιμοποιήσει τον ΄Αντον Λαβέυ, ως ηθοποιό, στο έργο του: «Το μωρό της Ρόζμαρι». Ο Λαβέυ, εκεί, έπαιξε τον εαυτό του: Τον Σατανά.
Τα φρικτά εγκλήματα έγιναν στην Καλιφόρνια. Επόμενο ήταν.
Το 1972, τρεις νεαροί σκοτώνουν μια κοπέλα 19 χρονών, και τρώνε την καρδιά, τα ματιά και το στήθος της, για να γίνουν άτρωτοι!
Τον ίδιο χρόνο, μια σατανίστρια 22 ετών, σκότωσε με 46 μαχαιριές τη φίλη της στο Μαϊάμι. Καταδικάστηκε σε επταετή φυλάκιση. Ευχαρίστησε δημοσία τον Σατανά για την μικρή ποινή και δήλωσε ότι απόλαυσε ιδιαίτερα το φόνο.
Τον ίδιο χρόνο, στην Ιταλία, χιλιάδες άτομα γράφτηκαν μέλη στις «παροικίες του Σατανά». Μόνον στο Τορίνο, υπήρχαν 40.000 σατανιστές! Στο Λονδίνο, ο αριθμός ξεπέρασε τις 60.000. Στο Παρίσι και τη Λυών, οι μαύρες τελετές, έγιναν μόδα. Στη Γερμανία, ο δημοσιογράφος Horst Knaut υπολόγιζε 3.000.000 δυτικογερμανούς που συμμετείχαν σε κάποιο είδος αποκρυφισμού και αλλά 7.000.000, που έβλεπαν με συμπάθεια αυτές τις ιστορίες. Στην Ελβετία, δολοφονήθηκε μια κοπέλα που σχετιζόταν με πιστούς του Σατανά.
Το αγγλόφωνο Time της εποχής έγραφε: «Η Αγγλία ζει μια τέτοια αναγέννηση μαγείας και άλλων παρόμοιων φαινομένων, ώστε μια επιτροπή Αγγλικανών και Ρωμαιοκαθολικών συνέστησε να αποκτήσει κάθε επισκοπή έναν επίσημο εξορκιστή».
Τον Οκτώβριο του 1994, στην Ελβετία και στον Καναδά «αυτοκτονούν» πάνω από 50 πιστοί του Luc Juret, «μεσσία» του «Τάγματος του Ναού του Ηλίου».
Στην Ελλάδα κοιμόμασταν; Γι΄ αυτό και το 1975 είχαμε 2.500 μέντιουμ, χαρτορίχτρες, καφετζούδες και τα συναφή, καθώς και 50 επίσημους «Κύκλους», που έκαναν μεταφυσικές έρευνες και πειράματα! Παράλληλα, η «νέα μόδα» ήθελε τους ανθρώπους μακριά από την Εκκλησία και το Χριστό, κοντά σε ό,τι «μύριζε» ανατολή, γκουρουϊσμό, αναζήτηση ενός θολού «κάτι» και ανάπτυξη του «υπερεγώ», μέσα από δεκάδες παράξενες κι επικίνδυνες μεθόδους.
Το 1976 ιδρύθηκε στην Ελλάδα η πρώτη μεγάλη και επίσημη οργάνωση του Σατανά, με τίτλο: The Adversary Worshipping Group. Δηλαδή, «Η Οργάνωση Λατρείας του Αντίθετου -Αντίχριστου». Είναι παρακλάδι της Ομάδας του Μάνσον κι έχει την ίδια έδρα, στην Αγγλία. Οι αρχηγοί της είναι ΄Αγγλοι.
Ο Οργανωμένος διεθνής σατανισμός άρχισε να δρα στην Ελλάδα μέσα από εισαγόμενους δίσκους ροκ και χέβυ-μέταλ μουσικής, από τηλεοπτικές ταινίες, παιδικές εκπομπές και παιχνίδια, ρούχα και αξεσουάρ μόδας.
Εμείς, πάντα «εν ύπνω», πάψαμε να διδάσκουμε στα παιδιά το «Πάτερ ημών», (για τα κείμενα των Πατέρων ούτε λέξη), και η Αγία Γραφή απόμεινε να «κιτρινίζει» σε κάποια ράφια. Οι έφηβοι, γεμάτοι μόνον με αγνοία, δεν έμαθαν ποτέ τον εθνικό και θεϊκό ρολό της Ορθοδοξίας. Αυτή ταυτίστηκε με ηλικιωμένες «θεούσες» και ανθρωπάκια αγράμματα και αφελή!
Ο επίσημος εν Ελλάδι σατανισμός στρατολόγησε τους πρώτους εφήβους. Το 1988-90 εκκλησιαστικοί παράγοντες αρχίζουν να επισημαίνουν τον κίνδυνο σε «κλειστά» αυτιά. Από το 1990 αρχίζει και το μπαράζ των εισβολών στα νεκροταφεία. Το 1992, 10 νέοι κάνουν τελετές μαγείας σε ακατοίκητο σπίτι στο Χαλάνδρι. Οι 4 ανάμεσα τους, ανήλικοι. Τον ίδιο χρόνο ξεσπάει σάλος για σατανισμό στα σχολεία του Βόλου και της Κέρκυρας. Το καλοκαίρι του 1993, μια 16χρονη μαθήτρια στην Κρήτη, μπλεγμένη με τον σατανισμό, αυτοκτονεί. Τέλη του 1993, συλλαμβάνεται στην Κοζάνη η καθηγήτρια που έβαζε τους μαθητές να κάνουν μαύρες τελετές και σεξ. Και λίγο αργότερα, μέλη μιας σατανιστικής ομάδας στην Παλλήνη συλλαμβάνονται για φρικτούς φόνους.
Τώρα πια, κανείς δε γελάει όταν ακούει για σατανισμό. Μα ελάχιστοι, προς το παρόν, είναι αυτοί που «χωρούν» και τον τρόπο αντιμετώπισης του, που είναι πρωτίστως η πίστη στον Χρίστο και η συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας. Διότι ίσως εμείς να μην έχουμε φόβο Θεού. Οι σατανιστές όμως, όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, έχουν!
Τρία πράγματα είναι αυτά που τους κάνουν να το βάζουν στα ποδιά: Ο Εσταυρωμένος, το Βάπτισμα και η Θεία Κοινωνία!. Εάν κάποιος έχει βαπτιστεί, μεταλαμβάνει και προσεύχεται, είναι απόλυτα προστατευμένος από κάθε είδους σατανική επίθεση.
«Ποτισμένα» τα σημερινά παιδιά από τη γοητεία του διαστρεβλωμένου υπερφυσικού, «αδειασμένα» από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, και χωρίς επικοινωνία με τους γονείς τους, αναζητούν μια «κάποια λύση». Περιφέρονται στα βιβλιοπωλεία και αγοράζουν βιβλία αποκρυφισμού.
Κι υστέρα αρχίζουν τα πειράματα. ΄Οχι πια πάρτι, ποτά και χορός, αλλά «να καλέσουμε πνεύματα» και «να κάνουμε μάγια». Εκεί ακριβώς εισδύουν οι οργανωμένοι σατανιστές. Επιλέγουν τα υποψήφια θύματα τους κι αρχίζουν: «Γιατί να καταπιέζεσαι από τους γονείς σου; Υπάρχουν αόρατες δυνάμεις που περιμένουν το κάλεσμα σου για να σε βοηθήσουν. ΄Εχεις μεγάλες ικανότητες. Το βλέμμα σου μαγνητίζει. Είναι κρίμα να ταλαιπωρείσαι με όλους αυτούς τους ανόητους γύρω σου. Να, κοίτα τι μπορώ να κάνω εγώ. Είδες; ΄Εβγαλα από τα χέρια μου αλάτι, που δεν υπήρχε. Να, βλέπεις το τσιγάρο; Δεν καίγομαι».
Το παιδί δείχνει ενδιαφέρον. Είναι φυσικό, θέλει να μάθει όλα αυτά τα κόλπα, για να εντυπωσιάσει τους φίλους του. Τι καλύτερο, άλλωστε, έχει να κάνει;

Η πλύση εγκεφάλου.

Από τρεις έως έξι μήνες κρατάει η «πλύση εγκεφάλου». Κι όταν ο έφηβος δείχνει «ώριμος», τον πηγαίνουν στο «μαύρο» ναό. Τον δέχονται με ανοιχτές αγκαλιές, του προσφέρουν καφέ και αναψυκτικά. ΄Ολα αυτά για να του καλύψουν τα συναισθηματικά κενά που έχει από το σπίτι του και να νιώθει πως βρήκε καινούργιους φίλους και πως επιτέλους θα ανήκει κάπου.

Οι απορίες.

Η πρώτη αντίδραση του παιδιού είναι να ρωτήσει, γιατί ο σταυρός στο «μαύρο» ναό είναι ανάποδος.
«Γιατί συμβολίζει τη δύναμη του κάτω κόσμου», του απαντούν. Κι υστέρα αρχίζουν την «εξήγηση»:
«΄Ακουσε τί συνέβη: Ο Χριστός έχασε τη μάχη του με το Σατανά, γι΄ αυτό άλλωστε σταυρώθηκε. Μην ακούς αυτά που σου λένε. Είναι ψέματα. Η γη κυβερνιέται από το Διάβολο. Κι αν δεν μας πιστεύεις, το γράφει και η Καινή Διαθήκη. Να, εδώ στην προς Γαλατάς επιστολή, λέει: «Φανερά είναι τα έργα της σάρκας. Μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθρες, ζήλιες, θυμοί, φανατισμοί, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μεθύσια, άσεμνα γλέντια»».
Δεν του λένε βέβαια, ότι ο Μέγας Παύλος εξηγεί πως όποιος πράττει τα παραπάνω δεν κληρονομεί τη βασιλεία του Θεού. Και συνεχίζουν: «Και στη δεύτερη επιστολή προς τον Τιμόθεο, λέει: «Είναι οι άνθρωποι φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς τους, αχάριστοι, ασεβείς, άστοργοι, άσπονδοι, διαβολείς, ακρατείς, σκληροί και ανήμεροι, εχθροί κάθε αγαθού, προδότες, αυθάδεις φιλήδονοι κ.λ.π.»».
Και πάλι δεν του εξηγούν πως ο Παύλος συστήνει ακριβώς να αποφεύγουμε τη συναναστροφή με τέτοια άτομα.

Το καταλυτικό επιχείρημα.

Και καταλήγουν με το πιο ισχυρό τους επιχείρημα! Το απόσπασμα από την προς Εφεσίους επιστολή:
«Διότι δεν παλεύουμε με αντιπάλους με αίμα και σάρκα, αλλά με τις αρχές, τις εξουσίες, με τους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνα αυτού».
Και φυσικά ούτε τώρα του φανερώνουν πως, ακριβώς στον επόμενο στίχο, ο ένθερμος Απόστολος λέει πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον πονηρό με την πανοπλία του Θεού.
Τι κρίμα αλήθεια! Να χρησιμοποιούν οι σατανιστές την Αγία Γραφή για να διαστρέψουν τα μηνύματα της και τις εφηβικές ψυχές και να μην την χρησιμοποιούμε εμείς, οι «χριστιανοί», για να σταλάξουμε Φως και γνώση στις καρδιές των παιδιών μας. Κι εκείνα, χαμένα, εξαπατημένα, χωρίς αντίλογο πείθονται και οδηγούνται στη σατανιστική μύηση, στην οποία καλούνται να απαρνηθούν το Βάπτισμα τους, την Αγία Τριάδα, να σπάσουν ένα σταυρό και να καλέσουν το δαίμονα μέσα τους. Και για να εξασφαλίσουν οι σατανιστές την εφηβική συγκατάθεση, δίνουν στο νέο ένα χρηματικό ποσό ή του αγοράζουν κάτι που επιθυμεί.

Και δωρεάν ναρκωτικά.

Μετά τη μύηση, του παρέχουν δωρεάν ναρκωτικά: αμφεταμίνες, L.S.D., κοκαΐνη. Δήθεν πως έτσι θα επικοινωνήσει καλύτερα με το δαίμονα, προκειμένου αυτός, ο δαίμονας, να τον υπηρετεί!
Κοντά στον πρώτο χρόνο, θα του ζητήσουν να ξεκοιλιάσει ένα ζωντανό γουρούνι δεμένο πάνω σε σταυρό, που του λένε ότι συμβολίζει το Χριστό.
Κι όταν ο έφηβος πλησιάζει τα δύο χρόνια σατανιστικής ζωής, θα του απαιτήσουν να κάνει τον πρώτο του φόνο, για να μπορούν να τον εκβιάζουν και να τον χώσουν ολότελα στην «κόλαση».
Από δω και πέρα, δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής, εκτός αν ο νέος μπορέσει να μετανιώσει αληθινά και να ζητήσει ένα θαύμα από το Θεό. Αλλιώς θα έχει μεταβληθεί σε «ζόμπι» που θα τον σκοτώσουν ή θα αυτοκτονήσει ή θα περιφέρεται νεκροζώντανος και «μαύρος».
Αλήθεια, δεν θα έπρεπε να διδάσκονται όλα αυτά σε ένα ειδικό μάθημα στα σχολεία; Δεν θα έπρεπε να ενεργοποιηθεί ουσιαστικά η Πολιτεία; Δεν θα έπρεπε να δώσουμε στα παιδιά μας την «πανοπλία» του Θεού; Θα τα αφήσουμε να μεταβάλλονται κατά δεκάδες σε «μωρά της Ρόζμαρι;» ή, μήπως, υστέρα από τους τρομερούς φόνους, συνειδητοποιήσουμε, πως πρέπει να βρούμε -κι εμείς και αυτά- κάτι από τη χαμένη μας πίστη;
Πάει να πει, το μοναδικό, ουσιαστικά, όπλο κατά των σατανιστών, με όποιο πρόσωπο κι αν παρουσιάζονται: Εωσφορικό, «ανατολίτικο», νεοσατανιστικό ή «New Age» (Νέα Εποχή).
Η λύση βρίσκεται στο νου και στην καρδιά μας. Αν θέλουμε, μπορούμε να διαλύσουμε τα σκοτάδια, με το φως της Θείας χάριτος. Στο κάτω-κάτω, εκεί που οργώνει ο Διάβολος, σπέρνει ο Χρίστος.

2. ΠΡΟΣΕΞΕ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΕΙΣ

Ο Νίκος, ένας νεαρός, πλησιάζει την 15χρονη Ελένη και δείχνει ενδιαφέρον γι΄ αυτήν. Δεν την «αγγίζει», γιατί «δεν έχεις γνωρίσει άντρα», της λέει. ΄Ομως τελικός σκοπός του ήταν να την χρησιμοποιήσει ως «βωμό» για μια σατανιστική «μαύρη λειτουργία», όπου θυσιάζεται η παρθενιά ενός 15χρονου κοριτσιού στον «Εωσφόρο». Την βιάζει ο αρχιερέας του Σατανά!

Οι υποσχέσεις.

Η Ελένη δεν ήξερε τίποτε για το σατανισμό. Ενδιαφερόταν μόνο για το Νίκο και νόμιζε πως τον ακολουθεί στο σπίτι του. ΄Οχι σε βίλα σατανιστών.
΄Ομως το κίνητρο που οδηγεί πολλά παιδιά στη λατρεία του Διαβόλου δεν είναι πάντοτε παρόμοιο. Πρόκειται για ποικίλες υποσχέσεις: Είναι η υπόσχεση για «δύναμη» και για «γνώση», η υπόσχεση πως «θα είσαι κάποιος» που οι άλλοι θα σε υπολογίζουν, θα σε φοβούνται. Δε χρειάζεσαι να υπακούς σε οποιαδήποτε αυθεντία (γονείς, δασκάλους, κ.ο.κ.), να συμμορφώνεσαι με οποιουσδήποτε ηθικούς κανόνες. Δεν θα έχεις ανάγκη καμία, θα είσαι υπεράνθρωπος, «θεός!».
΄Ολες οι επιθυμίες σου θα εκπληρώνονται αυτοστιγμεί. Θα κάνεις ό,τι θέλεις.· Αυτός θα είναι ο μοναδικός νόμος. Μόνο που πρέπει να υπογράψεις με το αίμα σου ένα συμβόλαιο με το Σατανά, να του παραδώσεις την ψυχή σου και το σώμα σου και όλα τα αλλά θα τα κανονίσει εκείνος! Αυτά υπόσχονται στα ανύποπτα θύματα.
΄Ενας πρώην σατανιστής αρχιερέας που «ξέφυγε» -πράγμα πολύ σπάνιο να ξεφύγει κανείς και να μείνει ζωντανός ή έξω από το ψυχιατρείο-, μιλώντας για τη δράση του στο σατανισμό είπε: «Πάντα πάμε πρώτα στη γνωριμία και μετά αρχίζουμε με το Ταρώ. Από κει και πέρα λέμε πως ασχολούμαστε με τη λευκή μαγεία. Αρχίζει κανείς με τα χαρτιά, με το τραπεζάκι, όταν δούμε πως αυτά που λέμε, οι άλλοι τα δέχονται, τότε προχωράμε και στην επίκληση. Από κει και πέρα αρχίζουνε τα ταξίματα. Αρχίζουν πλέον να πείθονται και υποκύπτουν και μετά αρχίζει».

Συνέπειες.

Αντίθετες με τις προσδοκίες και τις υποσχέσεις είναι οι συνέπειες για τα παιδιά. Ειδικοί στα θέματα αυτά αναφέρουν πως τα θύματα όχι μόνο δεν κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά χάνουν εντελώς την ελευθερία τους και οδηγούνται σε τρομακτικές ψυχικές καταστάσεις και σε ολοκληρωτική πνευματική εξάρτηση.
Αυτή η εξάρτηση γίνεται μέσω φόβου, ψευδαισθήσεων, κατάχρησης ναρκωτικών, βίας, εκφοβισμού και εγκληματικών πράξεων, που φθάνουν μέχρι και τη συμμετοχή σε ανθρωποθυσίες.
΄Αλλες αρνητικές συνέπειες είναι η ολοκληρωτική αποκοπή από το περιβάλλον (γονείς, φίλους, σχολείο κ.ο.κ.) και από κάθε χαρούμενη ανάμνηση από το παρελθόν.
Οι διανοητικές ικανότητες μειώνονται, η πνευματική ισορροπία και η σωματική υγεία απειλούνται σοβαρά. ΄Ακόμη κι αν το θύμα καταφέρει να «ξεφύγει» για λίγο, οι εφιάλτες ακολουθούν παντού. Νιώθει το Σατανά δίπλα του να τον απειλεί, να του υπενθυμίζει το συμβόλαιο που υπέγραψε με το αίμα του και τις υποσχέσεις που έδωσε. Η πνευματική τρομοκρατία τον βασανίζει και δε βρίσκει πουθενά ηρεμία.

Πού στήνονται οι παγίδες;

Οι ειδικοί λέγουν πως τα παιδιά μας στρατολογούνται από τους σατανιστές σε ιδιωτικά πάρτι, σε λέσχες παιχνιδιών, ιδιαίτερα «φανταστικών ρόλων», σε εκδηλώσεις στη γειτονιά με προσφορές βίντεο χωρίς την επίβλεψη ενηλίκων, σε συναυλίες αποκρυφιστικής μουσικής, με τις τεχνικές διαλογισμού και μέσω περιοδικών και βιβλίων, στο δρόμο ή στο σχολείο, με τη βοήθεια εκπαιδευμένων αγοριών, όταν πρόκειται για κορίτσια ή κοριτσιών, όταν πρόκειται για αγόρια.

Πώς θα φυλαχτούμε;

Όταν εγκαταλείψουμε το δρόμο της αποστασίας και της αυτονομίας και ακολουθήσουμε το δρόμο της ταπείνωσης και της αγάπης του Θεού.
Όταν κατανοήσουμε πως από τη φύση μας είμαστε «αγάπη», γιατί είμαστε εικόνες του Θεού που είναι αγάπη. Αγάπη όχι μόνο προς τους ανθρώπους, αλλά και προς τον Θεό. Όχι μονό προς το Θεό, αλλά και προς ολόκληρη τη δημιουργία. Η αληθινή αγάπη δεν κομματιάζεται.
Αν είμαστε ταπεινοί και ζητούμε από το Θεό να έλθει στη ζωή μας, θα το κάνει. Αν είμαστε αγάπη θα νιώσουμε τη ζωή μας γεμάτη και δεν θα περιπλανιόμαστε ζητώντας νόημα στη ζωή μας στους δρόμους του Εωσφόρου.
Η μεγαλύτερη σιγουριά από τους κίνδυνους του Σατανά είναι ο Χριστός και η Εκκλησία Του. Ο Χριστός νίκησε το Σατανά και μας έδωσε τη δική του σφραγίδα, με το άγιο Βάπτισμα. Γι΄ αυτό ο Σατανάς δεν έχει καμία εξουσία πάνω μας. Εκτός εάν απαρνηθούμε το Βάπτισμα και τη Σφραγίδα του Χρίστου με τη βλάσφημη σατανιστική μύηση και με το βλάσφημο συμβόλαιο στο Διάβολο. Τότε του δίνουμε δικαιώματα και οι ίδιοι τον προσκαλούμε. Σ΄ αυτή την περίπτωση ο Θεός δεν επεμβαίνει γιατί δεν μας θέλει κοντά Του με τη βία. Θέλει ελευθέρα να τον αγαπάμε και να μας χαρίζει τα δώρα του.
Η αγάπη του Θεού είναι ατέλειωτη άβυσσος. Μεγαλύτερη από την άβυσσο της αμαρτίας και της αποστασίας. Γι΄ αυτό και όσα θύματα κατάφεραν να «ξεφύγουν» από το σατανισμό και να αποκτήσουν την πνευματική τους υγεία, το κατόρθωσαν μόνο με την Εξομολόγηση και με τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Γι΄ αυτό και για όποιον στραφεί στον Χριστό υπάρχει πάντοτε η ελπίδα, γιατί Εκείνος κανένα δεν ξεγράφει.
Πρέπει όμως να ξέρουμε τι σημαίνει πίστη στο Χριστό και να την έχουμε οριοθετήσει. Όμως το να είσαι με το Χρίστο σημαίνει να είσαι και με τους αδελφούς του Χρίστου, να έχεις κοινωνία με τους αδελφούς, να νιώθεις ζεστασιά, αγάπη.


Πιστεύουμε ότι ξεχωριστά από την ατομική ιδεολογία του κάθε ανθρώπου, η ελευθερία της σκέψης και βούλησης είναι ιερά και αναφαίρετα δικαιώματα, που δεν μπορούν και δεν πρέπει να αντικατασταθούν από όποια λογική απορρέει από «αυθεντίες» και από ομάδες που κάτω από το μανδύα προβάτου είναι αδηφάγα τρωκτικά ανθρωπίνων ψυχών.

Αν θέλετε να συμπαρασταθείτε στο έργο μας και βρίσκετε ότι έχουμε τους ίδιους προβληματισμούς η παρουσία σας μας είναι απαραίτητη.